۸ توصـیـه بـرای انـتـخـاب کـفـش کـودک

نوزادان پس از تولد عضلات ضعیفی دارند به طوری که در ماه های اول حتی کنترل سر و گردن برای آنها دشوار است

نوزادان پس از تولد عضلات ضعیفی دارند به‌طوری که در ماه‌های اول حتی کنترل سر و گردن برای آنها دشوار است. با گذشت زمان، عضلات قوی و کامل‌تر می‌شوند. در سن ۶ ماهگی با قوی شدن عضلات شکمی و ستون فقرات و کمربند لگنی، نوزاد قادر به نشستن بدون کمک است....

در سن ۹ ماهگی عضلات ران‌ها و کمربند شانه‌ای و بازوها، نوزاد را قادر به خزیدن (چهار دست و پا) می‌کنند و حدود سن ۱۲ ماهگی او قادر به ایستادن و راه رفتن می‌شود که با گذشت زمان تا ۱۸ ماهگی بدون کمک قادر به راه رفتن خواهد شد. اندام‌های تحتانی کودکان تا قبل از یک سالگی مختصری پرانتزی و قوس‌دار است و با گذشت زمان تا ۲،۳ سالگی این حالت اصلاح خواهد شد.

کف پاهای آنها تا یک سالگی کاملا صاف وحتی پر است که این مساله نیز با راه افتادن کودکان و تحمل وزن، اصلاح می‌شود.

در ماه‌های اول بعد از تولد مفاصل ران از نظر تکامل اهمیت خاصی دارند و معاینه تمام نوزادان بعد از تولد از نظر دررفتگی‌های مادرزادی مفصل ران و حتی شل بودن و عدم تکامل کافی آن الزامی است زیرا با تشخیص به‌موقع و استفاده از وسایل مخصوص، قابل درمان است ولی در غیر این صورت، باعث اختلال در راه رفتن می‌شود که حتی با اعمال جراحی متعدد مقداری عوارض به جای می‌ماند. با توجه به اینکه برای راه رفتن صحیح باید عضلات و استخوان‌ها تکامل لازم را داشته باشند، مجبور کردن نوزادان به راه رفتن قبل از تکامل کافی نه تنها کمکی به آنها نمی‌کند بلکه فقط باعث افزایش انحنای اندام‌های تحتانی می‌شود.

▪ پس از یک سالگی که کودکان راه رفتن را شروع می‌کنند توصیه می‌شود تا ۲،۳ ماه اول فقط از کفش‌هایی که جنبه محافظتی دارند، استفاده شود تا مقداری تکامل راه رفتن بیشتر شود ولی بعد از این مدت از کفش‌هایی که کف بیرونی و دیواره‌های جانبی نسبتا محکمی دارند، استفاده شود تا اجازه ندهد که پاها یا انگشتان هنگام راه رفتن به هر سویی منحرف شوند و توصیه می‌شود کفش‌هایی که کف داخلی آنها مختصری برجسته یا به‌عبارت دیگر قوس‌دار است انتخاب کنید و پاشنه کفش باید حدود ۱تا ۵/۱ سانتی‌متر باشد.

▪ صافی کف پا معمولا بعد از ۱۵ ماهگی که تکامل راه رفتن به حد قابل قبولی می‌رسد ارزیابی می‌شود و توصیه می‌شود در صورت تشخیص، حتما از کفش‌ها و کفی‌های مخصوص استفاده کنید. استفاده از این‌گونه کفش‌ها و کفی، باعث می‌شود که پاها حین تکامل روی قالب صحیح خود رشد کنند و از انحرافات انگشتان و مچ پاها جلوگیری می‌کند.

▪ استفاده از کفش‌های بندی و کفش‌های تزئینی و کفش‌های بین انگشتی در سال‌های اول توصیه نمی‌شود زیرا می‌تواند باعث عادات بد راه رفتن از قبیل کشاندن کف کفش به زمین یا راه رفتن روی قسمت سینه و پنجه پاها شود. اندازه کفش ارزش مهمی در انتخاب آن دارد. کفش تنگ باعث می‌شود که فشار روی استخوانچه‌های پا بیش از حد باشد و باعث اختلال رشد مناسب آنها می‌شود و همچنین باعث می‌شود انگشتان در کفش تنگ به‌صورت خمیده قرار گیرند که این نیز باعث تغییرشکل انگشتان می‌شود و بچه برای کم کردن فشار و درد حاصل از فشار کفش سعی می‌کند که بیشتر فشار را روی پاشنه‌ها وارد کند که این نیز باعث عادات بد راه رفتن می‌شود.

▪ کفش گشاد باعث می‌شود که پاها پهن شود و این کودکان اکثرا برای حفظ تعادل بیشتر فشار را روی قسمت قدامی پاها وارد می‌کنند و سعی می‌کنند با پنجه‌ها راه بروند.

▪ با توجه به رشد سریع پاها در کودکان توصیه می‌شود هر ۳ تا ۶ ماه کفش‌های آنها عوض شود. بعضی از والدین برای صرفه‌جویی معمولا کفش بزرگ‌تری برای کودک انتخاب می‌کنید که این کار باعث مشکلاتی برای کودک می‌شود. توصیه می‌شود اگر برای صرفه‌جویی کفش بزرگ‌تری برای کودک انتخاب می‌شود سایز آن را با گذاشتن یک کفی ساده اصلاح کنند و بعد از تنگ شدن کفی را بردارید.

▪ نحوه اندازه‌گیری سایز مناسب کفش این گونه است که باید زمانی که بندهای کفش باز است یک انگشت بین پاشنه و انتهای کفش فاصله باشد.

▪ انتخاب دمپایی مناسب بر این اساس است که باید کف آن سفت باشد و پاشنه حدود ۲ سانتی‌متر باشد که با یک شیب ملایم به سمت پنجه کم شود و رویه دمپایی بهتر است عریض‌تر انتخاب شود که از ضرباتی که هنگام راه رفتن به پاشنه وارد می‌کند، کاسته شود.