چه گونه ها را چگونه باید دید

ای دل مانده ام از ماندگی خویش
که در چنین فریادی
هیچ سکوتی عربده نمی کشد
و هیچ بیگانه ای ترنم آشنایی را
نمی خواند
نفس نفس میزنم نفس
آنگاه که در فراسوی تو
به سخن می آیم
گویم به …

ای دل مانده ام از ماندگی خویش

که در چنین فریادی

هیچ سکوتی عربده نمی کشد

و هیچ بیگانه ای ترنم آشنایی را

نمی خواند

نفس نفس میزنم نفس

آنگاه که در فراسوی تو

به سخن می آیم

گویم به خود

که تو گویی عبور کردم

اما عجب این جاست

همانجا که در تو به حرف می آیم

همانگاه که از تو به لب

چه گونه ها را چگونه باید دید

چگونه باید چید

ها بگو

بگو

بگو مگوها را

که خورشید را می جویی در وجودم

و یا که ماه ...

آهای کرانه تر از هر بیکرانه

در توست اشک توفان

از توست ناز باران

یک دم

به دم بنگر

که شب دست به گریبان است

و سپیده در راه

می آیم که پر نصیب شوم

از حرف

از واژه

و از سطر

مرگ به ما می نگرد

و ما به تو

تویی که فضایت

بی فراز و فرود است

زندگی به تو می اندیشد

تویی که آغاز می شوی

با بیداری

سخن مرا می بلعد

وقتی تبارش از توست

شعر مرا می سراید

وقتی احساسش با توست

خموش می زنم پرسه

در آنچه که می گویم

و در آنچه که می جویم

که روشنایی نسوز تویی .

شعر از استاد عابدین پاپی