پنهان کردن احساسات؛ تنش روح و جسم

سرکوب احساسات می‌تواند منتهی به وسواس و تنش روح و جسم شود.
در میان گذاشتن رازها با یک نفر دوست مورد اطمینان می‌تواند نجات‌بخش باشد. ولی‌ابراز احساسات منفی پیش همه توصیه نمی‌شود.
ثابت …

سرکوب احساسات می‌تواند منتهی به وسواس و تنش روح و جسم شود.

در میان گذاشتن رازها با یک نفر دوست مورد اطمینان می‌تواند نجات‌بخش باشد. ولی‌ابراز احساسات منفی پیش همه توصیه نمی‌شود.

ثابت شده که گفتن یا نوشتن احساسات مفید است. نگه داشتن آسیب‌های روحی به عنوان یک راز، کار خطرناکی است.

یاد بگیرید که کامل و صادقانه احساسات را حداقل به خود ابراز کنید. تخلیه احساسات نامطلوب در خلوت تا جایی که احساس کنید تحت کنترل هستند و شما هم قادر به منطقی و سازنده عمل کردن هستید.

اگر به فرو دادن احساسات عادت کرده‌اید، این تمرین‌ها را به شما توصیه می‌کنم:

مکانی آرام و خلوت بیابید. بلند صحبت کنید. هر موردی را که احساس کردید بگذارید به بالاترین حد خود برسد. اگر مضطرب شدید، در جهت احساس آن تلاش کنید. اگر خسته شدید به خودتان تلقین کنید که افسرده شده‌اید و از همه چیز تنفر دارید. سعی کنید کم و زیاد کرد احساس دست خودتان باشد.

تمام انواع هنر، راه‌های ابراز احساسات هستند. فهرستی از موقعیت‌هایی را که در آن‌ها احساساتی شده‌اید بنویسید: قصه، ترانه، رمان و ... و اینکه چه احساسی در آن موقعیت پیدا کرده بودید: اندوه، عصبانیت، گریه، ‌تنهایی و ... این فهرست شما را با قوی‌ترین یا مطلوب‌ترین احساساتتان آشنا می‌کند.

پس از مشاهده ارتباط بین وقایع فیلم‌ها و احساسات خود، سعی کنید که عوامل مربوط به گذشته (و یا امروز) را که در این واکنش دخیل هستند، پیدا کنید. یکی از واکنش‌های احساسی را انتخاب کنید و به یک مسافرت ذهنی بروید. فکرتان را آزاد بگذارید تا به هر چیزی که با این واکنش مرتبط است، سر بزنید. ببینید به چه وقایعی در کودکی مرتبط است. درباره این خاطره‌ها بلند حرف بزنید. هدف این است که به احساسات خود علاقمند شده و آن‌ها را بهتر بشناسید و درک کنید.