پیام به رنگی که هرگز ندیده ایم

نوبت همدلی است

فقط دو قدم مانده تا لیگ برتر. این دو قدم قدمهای مرگ و زندگی است. پیام تاکنون چند بار در همین دو قدم جامانده است. در عین شایستگی هم جامانده است. این بار باید که این دو قدم لعنتی را محکم بردارد و کار را تمام کند. اما واقعاً چرا تا به حال پیام در برداشتن این دو قدم ناکام مانده است؟ نگاهی به پشت سر همیشه درسی بوده برای پیمودن پیش رو.

در چند دوره گذشته پیامی ها هرگاه به دو قدمی لیگ برتر رسیده اند چه با وطنخواه چه با دست نشان قبل از اینکه با حریفانی تا دندان مسلح بجنگند به جنگ حاشیه ها و کمبودهای خود رفته اند. بی پولی، اختلاف نظر، تنگ نظری و... تمام انرژی پیامی ها را گرفته و در نتیجه آنها را دست بسته به نبرد حریفان فرستاده است.

نتیجه این جنگهای دست بسته هم که مشخص است. پیام جز سال پیش همیشه به گواه همه یکی از بهترین میهمانان لیگ دسته اول بوده، اما این راضی کننده نیست. پیام باید این فصل میهمان لیگ برتر باشد.

مدیر عامل پیام با تمام فراز و نشیب ها با مدیریت جنگی اش! این تیم را با چنگ و دندان خوب بالا آورده است. صلاحی تصمیماتی گرفته که گاه باعث تعجب همگان شده، اما در عین حال بد جواب نداده اند.

او و سردار شاکری خوش اخلاق از زیر سنگ هم که شده پول جور کرده و تیمشان را به شکلی کاملاً خصوصی سر پا نگه داشته اند. بازیکنان هم البته برای آنها و مردم مشهد کم نگذاشته اند. با حداقل ها ساختند و جنگیدند. از کادر فنی و سنگچولی و مسعودی و هدایتی و خوش نویس و بهرامی بگیرید تا زادعلی و سهیمی و جلیلی و رجب زاده و نعمت پور و... همه و همه به رغم اینکه حتی مبلغی نصف مبلغ برخی از بازیکنان برخی از تیمها نگرفتند، اما برای مشهد آبروداری کردند. اگر حقی هم باشد حق آنهاست که به لیگ برتر بروند.

پس اکنون نباید اشتباه کرد. انرژی را باید صرف مچاله کردن فولاد کرد، نه صرف حاشیه ها. پیامی ها حالا برایشان تمرکز و آرامش از نان شب هم واجب تر است.

صلاحی می گوید: پول رسیده و بچه ها نگران نباشند. پول واقعاً هم رسیده و نگرانی نیست پس بهانه ای برای سهل انگاری هم نیست. باید تمرین کرد و روی بازی با فولاد تمرکز داشت.

صلاحی کار خودش را کرد و حالا نوبتی هم که باشد نوبت کادر فنی و خداداد است تا آستین هایشان را بالاتر! بزند. خداداد باید پوسته اش را بشکافد و حضورش را بیش از تمام روزهای گذشته به رخ بکشد. تعارف نداریم نام و اعتبار او برای بر هم زدن تمرکز فولادیها کافیست (نیست؟).

او که کنار خط بایستد و فرمان دهد هم سربازانش را از لحاظ روحی شارژ کرده و هم بازیکنان حریف را تحت تأثیر می گذارد. حالا وقت تعارف نیست. تا لیگ برتر ۱۸۰دقیقه بیشتر نمانده است. تیمها از تمام ظرفیتهای پشت و روی پرده شان برای صعود استفاده می کنند و خداداد با توجه به نام و نفوذش به راحتی می تواند جلوی هر نوع لابی کاری را بگیرد. مصاحبه های او بی تردید اتمسفر را به نفع تیم شهرمان تلطیف خواهد کرد.

این روزها البته روز امتحان دوباره مسؤولان استانی هم هست. آنها که معمولاً در چنین مواقعی حتی با تک ماده هم نمره قبولی نمی گیرند برای یک بار هم که شده به خاطر هر موردی که تصور می کنند به نفع شان است برای موفقیت پیام کوتاهی نکنند.

چه عیبی دارد که استاندار، فرماندار و شهردار در این چند روز به تمرینات پیام سری بزنند و همانجا از خجالت بازیکنانی که بدون کمترین چشمداشتی جنگیدند در آیند؟

طی چند سال گذشته در شهرهایی چون یزد، کرمان، کرمانشاه و آبادان به محض رسیدن تیمهایشان به پلی آف استاندار و فرماندار و... همه برای صعود بسیج شده اند و تمام امکانات مادی و معنوی شهر را در اختیار نماینده شان قرار داده اند. نتیجه هم صعود آن تیمها به لیگ برتر و همانا رونق کسب و کار در شهرشان بوده است. وقتی مشهد به جای یک نماینده دو نماینده در لیگ برتر داشته باشد و به جای یک هفته در میان، هر هفته میزبان مسابقات باشد و همه از ورود تیمهای میهمان و حضور تماشاگران در ثامن درآمدی کسب می کنند و البته این درآمد در شهر می چرخد و می چرخد و همه را منتفع می کند.

نمی دانید این روزها تبریزی ها و اردبیلی ها و زاهدانی ها برای خرید یک امتیاز چند میلیاردی یک تیم لیگ برتری چه می کنند؟

پیام حالا با شارژ مالی چند صد میلیونی می تواند مشهد را صاحب امتیاز چند میلیاردی کند. تعلل نهادهای دولتی برای یاری رسانی به پیام واقعاً تأسف بار است. مدیرعامل پیام صادقانه می گوید ما باشگاهی خصوصی هستیم و باید خرجمان را طبق اصل خصوصی سازی خودمان تأمین کنیم. چشممان هم به دست نهادهای دولتی نیست، اما نیازمند حمایتهای معنوی هستیم.

حمایتهای معنوی البته شامل حمایت همه جانبه علاقه مندان به فوتبال هم می شود. ابومسلم و پیام هم ندارد. یک هفته فرصت است تا هماهنگی های لازم برای حضور فراگیر تماشاگران در ثامن انجام شود. در اهواز پیامی ها با هجمه ای از هوادارانی رو به رو خواهند شد که یک سال برای حضور دوباره در لیگ برتر جان به لب شده اند. اهوازیها در ورزشگاه خانگی نود دقیقه برای صعود تیمشان گلو پاره خواهند کرد. پس در مشهد هم تمام مشهدی ها برای تحقق آرزوی چندین ساله شان علاوه بر حضور حداکثری باید نود دقیقه جهنمی برای اهوازیها فراهم کنند.

ساده انگارانه ترین و پیش پا افتاده ترین محرک برای تماشاگران مشهدی احتمالاً می تواند به تصویر کشیدن حضور چهار باره پرسپولیس و استقلال در مشهد باشد. هفته بعد استقلالی و پرسپولیسی، پیامی و ابومسلمی همه و همه برای صعود سبزپوشان نباید کم بگذارند، مسؤولان هم دین شان را به جوانان و ورزش این دیار ادا کنند تا ببینیم خدا چه می خواهد؟!

جواد رستم زاده