به کودک درونتان احترام بگذارید

همه ما روزگاری نه‌چندان دور کودک بوده‌ایم و حال که پا به دوران بزرگسالی گذاشته‌ایم، هنوز هم کود‌ک د‌رون ما باقی‌ماند‌ه و به مراقبت و د‌وست د‌اشته شدن نیاز دارد. او ترکیبی از هیجان‌هایی است که هر کسی درون خود دارد و آنها را کنترل می‌کند.

همه ما روزگاری نه‌چندان دور کودک بوده‌ایم و حال که پا به دوران بزرگسالی گذاشته‌ایم، هنوز هم کود‌ک د‌رون ما باقی‌ماند‌ه و به مراقبت و د‌وست د‌اشته شدن نیاز دارد. او ترکیبی از هیجان‌هایی است که هر کسی درون خود دارد و آنها را کنترل می‌کند.

همه ما روزگاری نه‌چندان دور کودک بوده‌ایم و حال که پا به دوران بزرگسالی گذاشته‌ایم، هنوز هم کود‌ک د‌رون ما باقی‌ماند‌ه و به مراقبت و د‌وست د‌اشته شدن نیاز دارد. او ترکیبی از هیجان‌هایی است که هر کسی درون خود دارد و آنها را کنترل می‌کند. این کودک طی زمان با تجربه‌های شما در محیط شکل گرفته است. وقتی احساسات خود را نادیده می‌گیرید و آنها را سرکوب یا از بیان آنها خودداری می‌کنید و زمانی که به این کودک درون بی‌توجهی و با آن بدرفتاری می‌کنید، در حقیقت باعث ایجاد احساسات منفی و اضطراب در خود می‌شوید. اگر به حضورش در درونتان توجه کنید، می‌تواند به کنترل استرس و کاهش فرسودگی شما کمک کند. اگر به او توجه کنید، می‌تواند باعث انعطاف‌پذیری و تلطیف روحیه‌تان شود و از جدی گرفتن بیش از اندازه زندگی پیشگیری کند. او می‌تواند خلاقیت و غنای زندگی شما را در پی داشته باشد و طعم زندگی را متفاوت کند. شوخ‌طبعی و شاد بودن به شرایط ویژه نیاز ندارد. کودک درون به شما کمک می‌کند مانند دوران کودکی در حال زندگی کنید.

بچه که بودیم، راحت گریه می‌کردیم و راحت می‌خندیدیم اما حالا که بزرگ شده‌ایم، برای خنده دنبال دلیل می‌گردیم و گریه را نشانه ضعف می‌دانیم. بچه که بودیم، راحت دلمان نمی‌شکست و حالا که بزرگ شده‌ایم دلمان آسان می‌گیرد و فکر می‌کنیم دنیا به آخر رسیده.

بچه که بودیم، مرتب قضاوت نمی‌کردیم و همه برایمان یکسان بودند اما حالا که بزرگ شده‌ایم، قضاوت‌های درست و غلط راه ارتباطمان با دیگران را بسته است.

بچه که بودیم، وقتی با کسی دعوا می‌کردیم، یک ساعت بعد از یادمان می‌رفت اما حالا گاهی دعواهایمان سال‌ها در یادمان می‌ماند و آشتی نمی‌کنیم.

بچه که بودیم، گاهی با تکه چوب ساعت‌ها بازی می‌کردیم. بزرگ که شدیم، هیچ چیزی راضی‌مان نمی‌کند. بچه که بودیم، فقط یک رنگ داشتیم، بزرگ که شدیم، هر روز به یک رنگ درمی‌آییم. بیایید قرار بگذاریم خودمان را بپذیریم، با خودمان مهربان باشیم، مرتب به این فکر نکنیم که به اند‌ازه کافی «خوب نیستیم» و باور کنیم که ما لیاقت خوشبخت بودن را داریم و خوشبختی زاییده فکر ماست و به داشته‌های ما بستگی مستقیم ندارد. بیایید به کودک درونمان احترام بگذاریم.

دکتر میترا حکیم شوشتری/فوق‌تخصص روانپزشکی کودک و نوجوان

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی تهران