حسادت دشمن آرامش است

حسادت سراغ همه می رود کمتر کسی می تواند ادعا کند که در طول زندگی خود اصلاً حسودی نکرده است, اما مساله مهم چگونگی برخورد با این حس ویرانگر است حسادت, احساسی منفی ا ست که به ما دست می دهد و بیشتر با اندوه و نارضایتی همراه است

حسادت سراغ همه می‌رود. کمتر کسی می‌تواند ادعا کند که در طول زندگی خود اصلاً حسودی نکرده است، اما مساله مهم چگونگی برخورد با این حس ویرانگر است. حسادت، احساسی منفی ا ست که به ما دست می‌دهد و بیشتر با اندوه و نارضایتی همراه است. انسان همواره علاقه مند به پیشرفت و تکامل بوده و هست و ضمیر ناخودآگاه به این موضوع آگاه است و برای آن تلاش می‌کند. کسانی که در اثر خود کم بینی، شخصیت شان را ناچیز می‌پندارند، پیشرفت و موفقیت اطرافیان را مورد حمله قرار داده و تمام توانشان را برای از بین بردن آن به کار می‌گیرند. ویروس حسادت، شخص حسود را همچون خوره از درون نابود می‌کند و به دیگران نیز آسیب‌های جدی خواهد رساند. حسادت وقتی به وجود می‌آید که کسی احساس کند، آن چه دارد، کمتر از آن چیزی است که باید داشته باشد.

انسان به چیزی حسودی می‌کند که برایش ارزش دارد. کسی که حوصله کار با کامپیوتر را ندارد به یک متخصص کامپیوتر حسودی نمی‌کند. حسادت گاهی به خاطر این است که دیگری چیزی بیشتر از من دارد؛ به‌عنوان مثال، آدم حسودی که یک ماشین آخرین مدل دارد به کسی که دو ماشین مدل بالا دارد حسادت می‌کند. (شاید چندان از پولدارها خوش‌مان نیاید و برخی اوقات از روی ناراحتی، آنان را نُزول خور و کلاهبردار خطاب کنیم، ولی در خلوت، دل‌مان می‌خواهد که ما نیز به نحوی پولدار شویم). آیا این طبیعت انسان است یا شرایط باعث می‌شود که این گونه رفتارکنیم؟چنین طرز فکری برخلاف منافع خودمان است. اگر ثروت کسی، مانع خوشحال بودن ما می‌شود، به این دلیل است که نتوانسته‌ایم حسادت خود را مهار کنیم. تا زمانی که طرز تفکرمان را تغییر ندهیم، زندگی پُرباری

نخواهیم داشت. متأسفانه به داشته‌های مان کمتر توجه می‌کنیم و بیشتر تمرکزمان بر دارایی دیگران است. این مساله بغرنج، ایجاد ناراحتی و احساسات منفی کرده، ما را برده خود می‌سازد. حال چگونه احساس آزادی و آرامش کنیم، وقتی خوشحالی مان در گرو این است که بیشتر از دیگران داشته باشیم؟هنگامی‌که احساس ناامنی می‌کنیم، حسادت در تاریکی کمین می‌کند و آماده می‌شود تا به ما هجوم بیاورد. دایره تاثیر حسادت، نامحدود است و می‌تواند رابطه زوج‌ها، همکاران، دوستان، شرکا و... را خدشه دار ‌کند. حسادت یک ویژگی رفتاری و شخصیتی ارثی نیست؛ به همین دلیل با ایجاد و اجرای راهکارهای مناسب در خانواده و اجتماع می‌توان مانع پیشرفت و حتی پیدایش آن شد. بد نیست بدانید که بیشتر، عوامل محیطی، دوران کودکی و بلوغ باعث تشدید حسادت می‌شوند. شکل حاد حسادت باعث بروز پرخاشگری نسبت به طرف مقابل می‌شود. ۱- کسانی بیشتر حسادت می‌کنند که توانمندی‌های خودشان را دست کم می‌گیرند.۲- افرادی که خودشان را توانا می‌دانند، ممکن است به موقعیت والای دیگران غبطه بخورند.۳- هرچه پایگاه اجتماعی افراد به هم نزدیک‌تر باشد، بیشتر به یکدیگر حسادت می‌کنند.آثار حسادت را می‌توان به چهار گروه تقسیم کرد

▪ آثار روانی

تأثیری که بر حالات روانی و خُلق و خُوی فرد می‌گذارد؛ در او به صورت یک عُقده ظاهر می‌شود.

▪ آثار رفتاری

شخص را وادار به صدمه زدن می‌کند؛ مانند: بدگویی، افترا، گروکشی اطلاعات، چوب لای چرخ گذاشتن و...

▪ آثار ذهنی

حسادت مانند هر احساس منفی دیگری، نیروی مُختل کننده از خود تولید می‌کند.

▪ آثار اجتماعی

به‌طورمعمول باعث می‌شود که شخص در نزد دیگران کم ارزش جلوه کند.

● راهکارهای درمان حسادت

در درجه اول، باید نحوه تفکر و نگرش مان را تغییر دهیم و اثرات منفی حسادت را به خود یادآوری کنیم. حسود نبودن منافع زیادی دارد. منافعی؛ مانند یک زندگی توأم با آسایش و آرامش. باید متذکر شد که حسادت یکی از معدود احساسات منفی ا ست که به راحتی موجب سلب آسایش و آرامش می‌گردد و به سُست شدن پایه‌های خوشی و خوشبختی انسان منتهی می‌شود. بهتر است وقتی عنصر حسادت در وجودمان به غلیان می‌افتد، سعی نماییم زشتی این حس را به یاد آوریم؛ به نعمت‌ها و امتیازها، داشته‌ها و نقاط مثبت مان توجه کنیم؛ بر ارزش‌ها تعمق کرده، کلاه مان را قاضی نماییم و از خود بپرسیم: این موضوعی که فکرمان را مشغول کرده است چه ارزشی برای ما دارد؟ پرهیز از رقابت‌های بی‌ثمر یا مدیریت ‌آنها و شناخت توانایی‌های بالقوه شخصیتمان، از دیگر راهکارهای موثر در تعدیل حس حسادت است.

● غبطه با حسادت تفاوت دارد

طالب برخورداری از نعمت و سعادت دیگران بودن، بدون آرزوی زوال آنان را غبطه گویند. شاید بتوان گفت که حسادت و غبطه هر دو، احساسا تی شبیه به هم را برمی‌انگیزند که جهت شان فرق می‌کند. درواقع حسادت به سمت شخص دیگری است، اما غبطه به سمت خود است.

افشین طباطبایی