سه شنبه, ۱۸ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 7 May, 2024
سنگ
کم کم غروب می شد غروبی که همیشه دوستش داشتم غروبی که هر گاه از راه می رسید من و دوستانم بر بالای کوه به آن می نگریستیم آن لحظه فراموش نشدنی باز هم در راه بود سکوت مبهمی کوهستان را پر کرده بود و همه به آسمان چشم دوخته بودیم که یکباره صدایی خشمگین همه ی نگاهها را ربود و به سوی خود جلب کرد و بعد هیجده چرخی را دیدیم که بر پشت آن سنگ هایی بودند نمیدانم چرا در دلم یکباره دلهره ایجاد شد چند نفر سوی ما آمدند و چیزی شبیه به باروت در میان ما گذاشتند و بعد از چند ثانیه صدای انفجار مهیبی سراسر کوهستان را پوشاند و بعد از چند لحظه من از دوستانم جدا شدم توسط جر ثقیل بر روی هیجده چرخ سوارم کردند چند سنگ که آنجا بودند مرا دلداری دادند و از خودشان گفتند من هم از خودم گفتم و گاهی هم در بین حرفهایمان اشک از گونه هایمان جاری می شد فکر نکنید چون سنگ هستم .
مثل اسمم دلی محکم دارم من برای دوستانم اشک می ریختم وقتی در کنار آنها بودن را به یاد می آوردم بغضم می گرفت و نمی توانستم دوری آنها را تحمل کنم یک بند گریه کردم تا دلم خالی از اندوه شد ساکت ماندم همگی به سرنوشت خود فکر می کردیم به کجا خواهیم رفت و هیچ کس از آینده خود با خبر نبود در بین راه باد خاکهای اضافی مرا جارو می کرد و مرا قلقلک می داد و من اصلا خوشحال نبودم یا دوستانم نمی گذاشت شاد باشم .
بالاخره بعد از مسافرتی طولانی مرا در کارخانه سنگ بری پیاده کردند من و سنگهای دیگر را به درون کارخانه بردند و بعد از چند لحظه خودم را بین دستگاهای سنگ بری بسیار تیزی دیدم و توسط آن دستگاهها اره ام کردند و آنقدر نازک شدم که دیگر طاقت برش خوردن نداشتم قطره های دیگر مرا هم در کنار یکدیگر قرار دادند اصلا باورم نمی شد من که قسمتی از سنگ عظیم کوهستان بودم به این نازکی و ظریفی به سنگ مرمر تبدیل شده بودم زیاد ناراحت و زیادم خوشحال نبودم ناراحت چونکه از دوستان عزیزم جدا شده بودم و خوشحال چون حالا سنگی تمیز بودم بعد از چند روز مرا به مغازه ای بردند که آنجا هم پر از سنگ بود و پس از چند ساعت با همه آنها دوست شدم .
هر کس چیزی می گفت یکی می گفت نمی خواهم سنگ قبر شوم یکی می گفت می خواهم برای خانه ای بکار بروم یکی می گفت می خواهم برای مبل از من استفاده کنند و بعد از چند روز مردی مرا برای ساختمان مدرسه خرید و من حالا در این جا در کنار شاگردان در کلاس درس هستم و گاهی بچه های کلاس مرا کثیف می کنند آنوقت خیلی دلتنگ می شوم و به یاد دوستانم در کوهستان به گریه می افتم بعضی هم با من در دل می کنند و آنموقع خوشحال می شوم و حالا قدر دوستانم در کوهستان را می دانم.
منبع: فریبا نادری متولد ۷/۹/۱۳۶۷-شهرستان شیروان- سال اول دبیرستان- داستان نویسی را از سوم راهنمایی آغاز نمو
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
ایران حماس آمریکا رافائل گروسی رهبر انقلاب نیچروان بارزانی مجلس شورای اسلامی دولت دولت سیزدهم انتخابات شورای نگهبان حسین امیرعبداللهیان
هواشناسی قتل شهرداری تهران تهران حجاب قوه قضاییه سیل فضای مجازی آموزش و پرورش سلامت سازمان هواشناسی سیلاب
قیمت دلار قیمت خودرو بازار خودرو ایران خودرو خودرو قیمت طلا بانک مرکزی بورس قیمت دلار مسکن حقوق بازنشستگان
نمایشگاه کتاب دفاع مقدس سینما تئاتر افعی تهران کتاب تلویزیون سریال سینمای ایران مسعود اسکویی صدا و سیما موسیقی
مایکروسافت دانش بنیان فضا
اسرائیل رژیم صهیونیستی غزه فلسطین جنگ غزه رفح روسیه چین اوکراین طوفان الاقصی نوار غزه مصر
استقلال فوتبال پرسپولیس لیگ برتر ذوب آهن نساجی لیگ برتر ایران لیگ برتر فوتبال ایران بازی سپاهان رئال مادرید جواد نکونام
هوش مصنوعی اپل سامسونگ آیفون دوربین باتری گوگل ناسا تلفن همراه ماهواره
رژیم غذایی بیماران خاص زیبایی بیمه کاهش وزن دندانپزشکی فشار خون سبزیجات