موجبات همصدایی

سفر محمود احمدی نژاد به نیویورک فرصت جالبی است تا ایشان بتواند به طرح دیدگاه های همیشگی و سنتی خویش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بپردازد این چهارمین سفر وی در دوره ریاست جمهوری ۴ ساله به آمریکا است

سفر محمود احمدی‌نژاد به نیویورک فرصت جالبی است تا ایشان بتواند به طرح دیدگاه‌های همیشگی و سنتی خویش در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بپردازد. این چهارمین سفر وی در دوره ریاست‌جمهوری ۴ ساله به آمریکا است. تا پیش از ایشان هیچ رئیس‌جمهوری بیش از یک یا دو بار به این اجلا‌س پای ننهاد. در اجلا‌س جاری نیز تنها بیش از ۵۰ رئیس کشور حضور می‌یابند اما گویا احمدی‌نژاد بر این باور است که حضور هرساله وی در این مراسم، دارای بار فراوانی برای منافع کشور است. فارغ از درستی یا نادرستی این تصور، در آستانه این سفر، دو حزب دموکرات و جمهوریخواه آمریکا که نزدیک به دو قرن رقابت دوشادوش و البته پرتنش در عرصه سیاسی آمریکا را عهده‌دار هستند، به صورت مشترک بیانیه‌ای را امضا کردند تا با تشکیل مرکز <سیاست دوحزبی آمریکا> با نام <اتحاد علیه ایران هسته‌ای> به مقابله با آنچه که از نظر خود خطر هسته‌ای ایران می‌نامند، بپردازند.

بر این اساس، پرونده ایران از مرکز مجادلا‌ت و محاورات سیاسی دو حزب و دو کاندیدای ریاست‌جمهوری آمریکا به کنار گذاشته می‌شود. معنای این تصمیم آن است که ایران هسته‌ای خط قرمز هر دو حزب سیاسی آمریکا و البته به عنوان یک اولویت اصلی برای حفاظت از منافع ملی آمریکا است! فارغ از چرایی نیل به این تحلیل، آنچه اهمیت دارد آن است که ایران به موضوع تعیین‌کننده‌ای در انتخابات آمریکا بدل شده است. از سوی دیگر فارغ از چگونگی تحلیل آمریکایی‌ها، پرونده ایران به عنوان یک متغیر مهم از صحنه مجادلا‌ت انتخاباتی به کناری نهاده شده تا در صورت پیروزی هر یک از کاندیداهای دو حزب دموکرات و جمهوریخواه، به‌عنوان یکی از مهم‌ترین اولویت‌های رئیس آتی روی میز اتاق بیضی نهاده شود. این اقدام از طرفی ماهیت برنامه و هدف احمدی‌نژاد از سفر به آمریکا برای افزایش چانه‌زنی را قلب می‌کند. با این همه معلوم نیست چرا رئیس‌جمهور تا این حد علا‌قه خود را برای انجام گفت‌وگو در هر سطحی با مقامات آمریکایی به این صورت طرح می‌نماید؟

در حالی که هیچ مقامی در تاریخ ۳۰ ساله نظام اسلا‌می تا این اندازه اصرار و ابرام برای گفت‌وگو و مذاکره و حل معضلا‌ت روابط ایران و آمریکا از خود بروز نداده و معلوم نیست رئیس‌جمهور با چه تحلیلی و با توصیه کدام گروه از مشاوران، چراغهای سبز بدون پاسخ مقامات آمریکایی را نشان می‌دهد؟ جالب آن است در حالی که مدتی پیش در همین ستون به دولت توصیه شده بود فارغ از اینکه کدام حزب یا نامزد در آمریکا به کاخ سفید راه می‌یابد، شایسته است پرونده‌های جداگانه‌ای برای وضعیت‌های متفاوت آماده شود و روی میز وزیر خارجه ایران قرار گیرد، حال به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها خود را در این وضعیت نشانده‌اند. از آنجایی که مطلوب است از ایران یک صدا شنیده شود، بهتر آن است تا با استفاده از توان تخصصی و کارشناسی شخصیت‌های معتبر و آگاه در امور بین‌الملل از سوی همه گروه‌ها و جریان‌های سیاسی درون نظام جمهوری اسلا‌می ایران، حفاظت از منافع ملی در مواجهه با تهدیدهای بین‌المللی صورت پذیرد. اگر به فکر منافع ملی و مصالح نظام هستیم، هیچ راهی به جز استفاده از تمام موجودیت و ظرفیت ملی و نیروهای درون نظام نداریم. در حالی که آمریکا به عنوان دشمن اصلی منافع ملی ایران، فارغ از جناح‌بندی‌های سیاسی، عزم خود را برای مقابله با ایران جزم می‌کند، بر ما صدچندان بیشتر فرض است تا موجبات همصدایی ملی را فراهم آوریم.