هنوز دیر نشده

یادداشتی درباره جشنواره برنامه های رادیویی

جشنواره ها همیشه در پی توجه ویژه به دانش شخصی و درونی برنامه سازان از طریق کشف، کسب، تولید و تسهیم استفاده از منابع در راستای ایجاد سازمانی پویا بوده و هستند.

ایده آل آن است که همه از کارکردن لذت ببرند و با فراهم کردن فرصت های مناسب، خود هدایتگر و ناظر پیشرفت در همه سطوح باشند.

رادیو آمیزه یی از هنر و صنعت است و براساس ذات هنر همه خود را موجودی منحصر به فرد، باهوش، زیرک، صاحب ارزش، دارای نیات خوب و کوشا می دانند و جشنواره موظف است با به رسمیت شناختن و توجه به این ارزش ها به عنوان یک هنرمند و نه اجزای قابل تعویض یک سیستم، به آنها احساس امنیت ارزانی کند و البته متقابلاً سازمان نیز به بهره وری و ارتقا برسد.

بی شک جشنواره در فرآیند رشد خود از ابتدا تا انتها در بردارنده دانش سازمانی ویژه یی است که مدیریت آن علاوه بر پرهیز از اشتباهات گذشته، استفاده مجدد از دانش موجود، بهبود و خلق دانش جدید را به همراه خواهد داشت.

شاید نهمین جشنواره صدا فرصت مناسبی برای مدیریت دانشی باشد که طی این ۹ سال به دست آمده اما بدون در نظر گرفتن وجوه تمایز داده و اطلاعات در سطوح مختلف رادیو از صف تا ستاد شناور است.

باید در نظر داشت داده مجموعه یی از حقایق و امور مسلم درباره یک پدیده و اطلاعات شامل سازماندهی، طبقه بندی و مقوله بندی داده ها در الگویی معنادار است. اما دانش همان اطلاعات است که با تجربه، زمینه تعبیر و تامل ترکیب شده و اقدام صحیح را ممکن می سازد.

به حافظه خود رجوع کنید، به جشنواره های قبلی، به تغییر رویکردهای برنامه سازی و تحول و تغییرات اساسی که رادیوی امروز را طی این ۹ سال در بر گرفته است...

دانش در ذهن دانشور به وجود می آید و مخلوط سیالی از تجربیات، ارزش ها و اطلاعات جدید است. باید دانست که دانش تولیدشده در خلال جشنواره نه تنها در مدارک و ذخایر و آرشیو ها بلکه در رویه کاری، فرآیندهای سازمانی، اعمال و حتی هنجارها مجسم می شود و دانشی مجازی و شهودی است و با اطلاعات و داده تفاوت ماهوی دارد.

ای کاش اهل نوشتن و اهل جمع آوری اطلاعات بودیم، آن وقت مدیریت دانش آسان تر بود. ۹ ساله شدن جشنواره یعنی انباشتی از اطلاعات که نیازمند ایجاد یک سیستم و تبدیل شدن به دانشی کارا، ماندگار و پایدار است. دانش حاصلی از همایشی به نام جشنواره و به صورت عینی قابل پردازش نیست، بلکه خاصیت ذهنی داشته و تغییرات این ۹ ساله در روند برنامه سازی ناشی از به کارگیری این نوع غیرصریح دانش و تبدیل آن به محصولات و فناوری های واقعی غیرقابل انکار است. باید اذعان داشت تنها مزیت پایدار جشنواره به عنوان یک کل، خلق دانش جدید و انتشار آن در اجزای رادیو و به کارگیری در تولید برنامه های جدید است.

در این فرصت مجال پرداختن به مدل های مختلف مدیریت دانش نیست و مطمئناً چرخه مدیریت دانش و تبادل داده ها و اطلاعات به یادگیری سازمانی نیز بر کسی پوشیده نیست اما می توان به عنوان پیشنهاد، یادآوری یا هر واژه یی که شما می پسندید مدیریت دانش حاصل از جشنواره را شکلی دیگر داد. تعیین هدف های دانش، تحصیل دانش مورد نیاز، ارزیابی و سازماندهی دانش و به دنبال آن به اشتراک گذاری و سهم بندی و در نهایت توانمندسازی و توسعه پایدار نیروی انسانی پنج گامی است که در خلال آن هدف های مدیریت دانش از هدف های اصلی در دو سطح استراتژیک و عملیاتی متمایز و آن گاه تلاشی سازمان یافته برای تعیین خلأها و نواقص دانش موردنیاز رادیو مشخص می شود.

ارزیابی و ساماندهی دانش کسب شده زمینه را برای تحلیل آن فراهم می کند و مهیاسازی سیاست ها، سازوکارها و فناوری های مناسب باعث به اشتراک گذاری دانش تولید شده، می شود. تنها به کارگیری دانش تحصیل شده دستاورد مدیریت دانش است و براساس آن کیفیت تولیدات و کمیت خلاقیت ها به طور مستمر بهبود پیدا می کنند. در هر حال مدیریت دانش به عنوان مغز سیستم بهترین بهره برداری را از ابزارها می کند و عوامل می توانند ایده های خود را با شیوه های بهتری به منصه ظهور برسانند. هنوز دیر نشده است، حافظه دست اندرکاران هر ۹ جشنواره قابل اتکا و اعتنا است، می توان به شکلی منسجم و سیستماتیک تجربیات و دانش تولید شده در این گردهمایی بزرگ را از خلال بیانیه ها، جلسات، سخنرانی ها، کمیته های داوری که مستندات اداری آن موجود است و حتی حاشیه ها جمع آوری و پردازش کرد. بی شک نمودار به دست آمده می تواند به فضای آکادمیک رادیوی امروز کمک شایانی کند، در غیر این صورت جشنواره کم کم به خاطره بدل می شود؛ خاطره یی که گاهی خوب و البته گاهی بد است.

مریم جلالی