آیا بزرگان کم خواب بودند

از لئوناردو داوینچی تا آلبرت اینشتین

۶ تا ۸ ساعت در روز میانگین زمانی است که هر فرد برای خواب نیاز دارد؛ یعنی حدود یک‌سوم عمر هر فردی در خواب می‌گذرد. مرور تاریخ هم نشان می‌دهد انسان عصر حاضر حدود یک تا ۵/۱ ساعت کمتر از انسان ۱۰۰ سال پیش می‌خوابد...

دانشمندان هم ۸-۷ ساعت خواب در روز را کافی می‌دانند و می‌گویند اگر کمتر از این زمان بخوابید، بی‌خوابی می‌تواند سلامت شما را به خطر بیندازد و باعث کاهش کارایی‌تان شود. این موارد و گفته‌ها درشرایطی گفته و شنیده می‌شود که هر فردی برای خودش برنامه خواب مخصوصی دارد. یک فرد ۷ ساعت و دیگری با ۵ ساعت خواب کاملا احساس خوبی پیدا می‌کند. فرد دیگری باید در میان روز یک چرت کوتاه بزند و دیگری به هیچ‌وجه نمی‌تواند وسط روز بخوابد و این کار نه‌تنها به او کمک نمی‌کند بلکه او را گیج و منگ هم می‌کند. جالب است بدانید با گشت?وگذاری در دنیای آدم‌های مشهور و بزرگ هم بسیاری از افراد را می‌توان پیدا کرد که کمتر از این زمان نرمال خوابیده‌اند.

۱.لئوناردو داوینچی؛طول عمر ۶۷ سال

برخی شواهد و مدارک نشان می‌دهد هنرمند و دانشمند افسانه‌ای لئوناردو داوینچی می‌توانسته ۲۲ ساعت در شبانه‌روز بیدار باشد و تنها ۲-۵/۱ ساعت بخوابد و تمام روز را به فعالیت‌ هنری کاربردی و اختراعاتش بگذارند و البته همین شواهد می‌گویند داوینچی این میزان خواب را هم بین روز تقسیم کرده بود و هر ۴ ساعت بین ۱۵ تا ۲۰ دقیقه می‌خوابیده است تا هوشیاری‌اش را به دست بیاورد. این سیستم خواب این روزها با عنوان خواب پلی‌فازیک شناخته شده که طی آن فرد زمان خوابش را بین روز تقسیم می‌کند. البته مخالفانی هم وجود دارند که می‌گویند روش خواب لئوناردو داوینچی کاملا یک راز است.

۲. نیکولا تسلا؛ طول عمر ۸۷ سال

«من فکر نمی‌کنم هیچ هیجانی به اندازه هیجان یک اختراع بتواند قلب کسی را مثل قلب یک مخترع هنگام پایان یافتن اختراعش به موفقیت زیر و رو کند؛ هیجانی که خواب و خوراک و عشق و هر چیز دیگری را از یاد آدم می‌برد.» بله، این را نیکولا تسلا مخترع، فیزیکدان و مهندس پرآوازه آمریکایی می‌گوید. او که بدون شک تمام طول شب را کار می‌کرده است؛ بعد از تمام کردن اختراع یا پروژه ای که داشته نمی‌خوابیده بلکه ۲۴ ساعت کامل بی‌هوش می‌شده است. او یکی از افرادی بوده که نشانگان خواب افراد شیدا و خلاق را داشته است؛ کسانی که یا یک خواب طولانی مدت و بدون وقفه را دارند یا خواب‌های بسیار کوتاه در طول روز. در هر حال نیکولا تسلا جزو گروه کم‌خوابان به شمار می‌آمده است.

۳. توماس جفرسون؛طول عمر ۸۳ سال

توماس جفرسون یکی از سیاست‌مداران و دومین رییس‌جمهور آمریکا از جمله افرادی بوده که خوابش در گروه پلی‌فازیک‌ها دسته‌بندی شده است و این امر را نه تحقیقات محققان که خودش در نامه‌ای به دکتر وین اولتی متذکر شده بود. همچنین بررسی‌های دیگر از زندگی او نشان می‌دهد توماس جفرسون برنامه خواب منظمی نداشته و در ساعت‌های مختلفی به تختخواب می‌رفته. او حتما نیم ساعت قبل از خواب را به مطالعه اختصاص می‌داده و زمانی هم از خواب بیدار می‌شده که خورشید تازه طلوع کرده بوده.

۴. ایزاک نیوتن؛طول عمر ۸۴ سال

او بسیار سخت و طولانی‌مدت کار می‌کرد و بسیاری روزها اصلا نمی‌خوابید تا جایی که از شدت بی‌خوابی و خستگی بیمار می‌شد. این جمله را می‌توانید در بسیاری از بیوگرافی‌هایی که درباره نیوتن نوشته شده است، بخوانید.

۵. توماس ادیسون؛طول عمر ۸۴ سال

دانشمند بزرگ، توماس ادیسون تختخوابی در محل کارش داشت که الان در موزه ادیسون است. او روزهای متمادی و پشت سر هم کار می‌کرد بدون اینکه زمانی را به خواب اختصاص دهد. ادیسون تنها چند دقیقه روی این تخت می‌افتاد تا قوای بدنی‌اش را تقویت و بازپروری کند. این عکس هم که از او می‌بینید عکس معروفی است که ادیسون را در حالی نشان می‌دهد که از خوابی کوتاه پریده و شکار عکاسان شده است. ادیسون هیچ ابایی از نشان دادن این شیوه زندگی و خوابش نداشت. او هم از جمله کسانی شناخته می‌شود که بعد از چند روز بی‌خوابی یک روز کامل را می‌خوابند و تنها برای خوردن یک غذای سبک از خواب بلند می‌شوند و دوباره به خواب می‌روند.

۶. ناپلئون بناپارت؛طول عمر ۵۲ سال

بعضی از منابع می‌گویند ناپلئون بناپارت از ساعت ۱۲ تا ۷ شب می‌خوابید و بعد بیدار می‌شد و تا ۵ صبح بیدار می‌ماند و از ۵ تا ۷ صبح را دوباره می‌خوابید و این یعنی ناپلئون فقط ۹ ساعت در طول شبانه روز می‌خوابیده است. در سایت فلسفه خواب، درباره نحوه خواب ناپلئون بناپارت می‌خوانیم: ناپلئون از بی‌خوابی رنج می‌برد؛ بی‌خوابی‌ای که نتیجه استرس بود، بی‌خوابی‌ای که با چرت‌های کوتاه میان روز هم نمی‌توانست جبرانش کند چراکه مدام خبررسانان با خبرهای خوب و بد خود، خواب او را از هم می‌پاشیدند.

۷. آلبرت اینشتین؛طول عمر ۷۶ سال

داستان‌هایی وجود دارد که می‌گوید آلبرت اینشتین دوست داشته ۱۰ ساعت بخوابد، مگر اینکه روی پروژه‌ای در حال کار باشد که در این صورت ۱۱ ساعت می‌خوابیده چراکه باور داشته رویاهایش می‌توانند به او در کشفیاتش کمک کنند. جالب‌تر اینکه او چرت زدن را راهی برای تازه شدن فکر و خلاقیت بیشتر می‌دانسته است.

سیما روشن