بچه‌هایی هستند که تفریحشان فوتبال‌بازی کردن با سنگ است

بچه‌تر که بودیم، بازی‌ها و سرگرمی‌هامون ختم می‌شد به تیله‌بازی و کارت‌بازی و هفت‌سنگ و... که معمولا بیرون از خونه و با هم‌سن و سالامون بازی می‌کردیم. در خانه هم با ماشین و تفنگ …

بچه‌تر که بودیم، بازی‌ها و سرگرمی‌هامون ختم می‌شد به تیله‌بازی و کارت‌بازی و هفت‌سنگ و... که معمولا بیرون از خونه و با هم‌سن و سالامون بازی می‌کردیم. در خانه هم با ماشین و تفنگ و این اواخر آتاری و اینجور چیزها سرمون گرم می‌شد و روزمون را شب می‌کردیم.

همان موقع بچه‌هایی هم بودند که همین چیزهای ساده‌ای که ما داشتیم رو هم نداشتند. پول پدر مادرشان نمی‌رسید برای آن‌ها اسباب‌بازی بخرند و اکثر موقع‌ها یه‌جوری خودشون رو با وسایل ما سرگرم می‌کردند.

این برای آن موقع بود. اما الان تفریحات و سرگرمی‌ها و به‌تبع اسبا‌ب‌بازی‌های بچه‌ها هم فرق کرده است. الان کامپیوتر و پلی‌استیشن هست؛ لگو و پازل هست؛ چه‌می‌دانم، دستکش‌هالک و لباس اسپایدرمن و از این قبیل اسباب‌بازی‌ها هست. ولی؛ قالب کلی ماجرا درست مثل همون موقع ا‌ست؛ یعنی هنوز اون اختلاف طبقاتی‌ به قوت خودش باقی‌ است و شاید هم شدیدتر باشد.

کسی هم هست که پول نداره بده لگویِ صدهزار تومنی بخره. هستند آدم‌هایی توی همین تهرانِ پایتختِ پر زرق‌وبرق که اون‌قدر درآمد ندارند که برای بچه‌هاشون ماشین اسباب‌بازی بخرند و تفریح بچه‌هاشون، سنگ‌زدن به سگ‌وگربه و فوتبال‌بازی کردن با سنگ است...