حسین, یکه تاز عاشقی

خون کهکشان

قلم در بیان ویژگی‌ها و امتیازات احیاگر بزرگ اسلام، مفسر عظیم‌الشأن ولایت و امامت سرور آزادگان گیتی، اسوه بی‌نظیر فداکاری، جگرگوشه زهرای مرضیه‌(س) مشعل فروزان هدایت، کشتی نجات امت، سید جوانان اهل بهشت، سیدالشهدا، امام حسین، عاجز و ناتوان است.

حسین‌(ع) یک شخصیت عادی نیست که قلم در رسای ویژگی‌های او به حرکت درآید. یک شخصیت حماسی است که تمام صاحب‌نظران دنیا در برابر این مرد عرشی و الهی، این ابرمرد تاریخ سر تسلیم فرود آورده و خضوع کرده‌اند زیرا کارهایی که این وجود مقدس در آخرین ماه‌های زندگانی خود انجام داده چنان بزرگ و بی‌نظیر و خارق‌العاده است که چشم روزگار مانند آن را تاکنون ندیده و تا ابد نیز نخواهد دید. کدامین عبارت را در وصف آن شخصیت بی‌نظیر به کار گیریم که گویاتر از «مصباح‌الهدی» و «سفینة‌النجاة» باشد که رسول خدا سرور کائنات با آن عبارات او را ستوده است و کدامین کلمات و جملات می‌تواند حق او را ادا کند. در حالی که خدایش در قرآن کریم در سوره حدید آیه۲۸ او را بهره عظیمی از رحمت خویش عنوان ساخته است و در سوره مریم آیه یک؛ او را رمز و روح حقیقت شمرد و در سوره فجر آیه۲۸ او را نفس مطمئنه خوانده است و در سوره اسراء آیه ۳۳ او را مصداق بارز سالار شهیدان و کسانی که به خون خویش غلتیدند شمرده است و در آیه تطهیر او را جزو پاک‌ترین پاکان خوانده است.

امید است که در این مجموعه ویژگی‌هایی را به قلم بیاورم تا شاید مرهمی باشد به روح عاشقان حسین که همواره در فراق عزیز زهرا (س) یوسف کربلا، چشمی اشکبار و سینه‌ای خسته دارند. اگرچه قلم قاصر و زبان الکن از بیان شخصیت عظیم‌الشأن آن بزرگوار می‌باشد. لکن آب دریا را اگر نتوان کشید هم به قدر تشنگی باید چشید.

● ویژگی‌ها و امتیازات امام حسین (ع)

۱) آمدن نام حسین (ع) از آسمان

شیخ طوسی و راویان دیگر با سندهای معتبر از امام رضا (ع) روایت کرده‌اند که هنگامی که امام حسین (ع) به دنیا آمد پیامبر(ص) به اسماء بنت عمیس فرمودند: ای اسماء! فرزندم را بیاور. اسماء می‌گوید: امام حسین (ع) را در پارچه سفیدی پیچیده و نزد پیامبر بردم. پیامبر او را گرفته و در دامان خود نهاد. در گوش راست او اذان و در گوش چپ او اقامه را گفت. در این هنگام جبرئیل نازل شد و خطاب به پیامبر (ص) گفت: خدای متعال بر تو سلام رسانده و می‌فرماید از آنجا که علی نسبت به تو به منزله هارون است برای موسی، پس نام این فرزند را بشیر بگذار که این نام پسر کوچک هارون بود اما چون زبان تو عربی است او را حسین بنه [فضائل امام حسین(ع) از منتهی‌آلامال ص ۴۵/ معجزات و کرامات امام حسین(ع) ص ۲۳].

۲) احترام خاص پیامبر (ص) به امام حسین(ع)

گاه پیامبر برفراز منبر مشغول سخنرانی بود که امام حسین(ع) به سویش می آمد و او در همان حال، سخن خویش را رها و از منبر فرود می‌آمده و از او استقبال می‌نمود و بر کتف خویش می‌نهاد و می آورد. شگفت‌آورتر از این گاه اتفاق می‌افتاد که او در حال سخن بود که امام حسین(ع) می آمد و آن حضرت از منبر فرود می‌آمد و او را استقبال می‌کرد و آنگاه دلیل کار خویش را شدت علاقه به کودک گرانقدر خویش عنوان می‌ساخت همان گونه که در روایتی آمده است که «به خدایی که جانم در قبضه قدرت اوست با دیدن حسین (ع) متوجه نشدم که چگونه از منبر آمدم. [بحار ج ۴۳ ص ۲۹۵/ برگرفته از کتاب فضائل و سیره امام حسین(ع) در کلام بزرگان، عباس عزیزی] پیامبر(ص) امام حسین(ع) را به هنگام بازی با کودکان در میدانگاه مدینه نگریست در برابر دیدگاه انبوه مردم به سوی او رفت و دستان مقدسش را گشود و کودک محبوبش شروع به دویدن در میدانگاه کرد و پیامبر نیز در پی او، پس او را گرفت یک دست در زیر چانه و دست دیگرش را به پشت سرش نهاد و دهان به دهان او نهاد و بوسه بارانش ساخت و فرمود: حسین منی و انا من حسین احب الله من احب حسینا، حسین سبط من الابساط [بحار ج ۴۳ ص ۲۹۴].

۳) ائمه طاهرین (ع) همه از صلب‌ او هستند

از این جهت روایاتی از رسول اکرم (ص) آمده است که به این امتیاز تصریح نشده است، سلمان فارسی می‌گوید: حسین در دامن رسول‌اکرم نشسته بود و حضرت او را می‌‌بوسید و فرمود: تو بزرگی و پدربزرگانی. تو امامی و پسر امامانی، تو حجت خدایی و پسر حجت خدایی و پدر حجت‌های خدایی و آن حجت‌های خداوند ۹ نفرند که از نسل تو هستند و نهمین آنان قائم آل محمد (ص) است.

[خصائص الحسینیه، جعفر شوشتری.]

۴) الطاف خاص خدا بر حسین (ع)

الف) ارزانی داشتن جلوه‌هایی از صفات خویش به امام حسین (ع).

از جمله صفات خداوند این است که در کران تا کران هستی وجودی نیست جز اینکه او را به پاکی می‌ستاید [و ان من شیء یسجع بحمده، سوره اسرا آیه ۴۴] و پرتویی از این ویژگی به امام حسین (ع) آن است که همه موجودات بر مصیبت و شهادت او می‌گریند اما ما گریه آنها را درنمی‌یابیم همان گونه که ستایش و تسبیح موجودات، تنها جریان یافتن اشک از دیدگان نیست، بلکه گریه هر موجودی متناسب با موجودیت و وضعیت آن است و همان‌گونه که در روایات آمده است گریه آسمان‌ها به ظهور قطرات خون، گریه ماهیان دریا به خروج آنها از آب، گریه هوا به تیره و تار شدن آن، گریه خورشید و ماه به گرفتگی آنها و گریه زمین آن بود که هر سنگی جابه‌جا می‌شد زیر آن قطرات خون نمودار بود. [بحار، ج ۴۵، ص ۲۵۱]

صفات خداوند ویژه ذات اقدس اوست و کسی در آنها شرکتی ندارد. امام حسین(ع) نیز در میان بندگان برگزیده او از همین ویژگی برخورداراست چرا که صفات و امتیازاتی که از جانب خدا به او ارزانی شده و بدان‌ها ممتاز شده خاص خود اوست و همانندی ندارد. [خصائص حسینیه/ ترجمه صادق حسن‌زاده]

از دیگر صفات الهی آن است که اقرار آفریدگان به وجود آفریدگار حکیم، امری فطری است و از درون وجود آفریدگان برخاسته است همانگونه که در این آیه آمده است: «فطرة الله الذی فطر الناس علیها» روم آیه ۳۰. پیروان همه ادیان وقتی بت‌پرستان به وجود آفریدگار اقرار دارند و انکارگران خداوند و بی‌دینان هرچند به زبان، خدا را دروغ می‌انگارند در دل به وجود خدا اعتقاد دارند. حسین(ع) نیز جلوه‌ای از این صفت الهی را داراست آنسان که دل‌های همگان در مصیبت او شعله‌ور است حتی آنان که او را نمی‌شناسند بر مصیبت آن حضرت می‌گریند و همچون برخی از هندوها که مخالفان اسلامند برای آن حضرت مراسم عزاداری برپا می‌دارند.

[خصائص حسینیه، ترجمه صادق حسن‌زاده].