جوایز نوبل و مشکلات نظام درمان آمریکا

بازار وسوسه انگیز درمان در ایالات متحده سبب افزایش شوق محققان آمریکایی شده است طرفداران دخالت دولت در نظام بیمه همگانی به حقیقت بی چون و چرایی اشاره می کنند آمریکا بیش از هر کشوری در جهان از سهم تولید داخلی خود برای مراقبت های بهداشتی هزینه می کند

بازار وسوسه‌انگیز درمان در ایالات متحده سبب افزایش شوق محققان آمریکایی شده است طرفداران دخالت دولت در نظام بیمه همگانی به حقیقت بی‌چون و چرایی اشاره می‌کنند: آمریکا بیش از هر کشوری در جهان از سهم تولید داخلی خود برای مراقبت‌های بهداشتی هزینه می‌کند. با این حال، آمریکایی‌ها بیش از ژاپنی‌ها یا مردم اروپا عمر نمی‌کنند و بسیاری از آمریکایی‌ها تحت پوشش بیمه نیستند،‌ پس تعجبی ندارد که مردم این کشور خواهان تغییر سیاستگذاری‌ها و اصلاحات در نظام بهداشتی باشند. در کنار فراگیر شدن نارسایی‌های نظام بهداشت که یکی از کانون‌های اصلی چالش سیاست داخلی میان دو حزب اصلی آمریکا (جمهوری‌خواه و دمکرات) است، آمار بودجه و موفقیت‌های تحقیقاتی این کشور حیرت‌انگیز است. در زمینه نوآوری‌های پزشکی، آمریکا در صدر کشورهای جهان قرار دارد. به عنوان مثال، در ۱۰ سال گذشته، دانشمندان آمریکایی ۱۲ جایزه نوبل پزشکی را از آن خود کرده‌اند. دانشمندان آمریکایی متولد خارج از این کشور سه جایزه و سهم محققان سایر کشورها تنها هفت جایزه نوبل بوده است. طبق نظرسنجی به عمل آمده از پزشکان در سال ۲۰۰۱ شش مورد مهم نوآوری‌های پزشکی به این ترتیب هستند:

▪ سی‌تی‌اسکن

▪ مهارکننده‌های آنزیم کربنیک انهیدراز که در درمان فشارخون بالا و نارسایی‌های قلبی به کار می‌روند

▪ رفع انسداد عروق از طریق وارد کردن بالون

▪ داروهای کاهش سطح کلسترول خون

▪ ماموگرافی

▪ جراحی پیوند عروق قلب

استفاده از بالون برای رفع گرفتگی، از اروپا آمده است. اگرچه تحقیقات اولیه داروی پایین آورنده کلسترول خون از سوی محققان ژاپنی پایه‌ریزی شده است، اما ادامه تحقیقات آن به وسیله شرکت‌های آمریکایی انجام شده‌اند. ماموگرافی ابتدا در آلمان ابداع شد و سپس در آمریکا پیشرفت کرد. به این ترتیب حتی تحقیقات و نوآوری‌های کشورهای دیگر به وسیله نظام آمریکا به خدمت گرفته، حمایت شده و به بازار ارایه می‌شوند.

● بودجه تحقیقات

پولی که آمریکایی‌ها برای تحقیقات بیومدیکال هزینه می‌کند، از سال ۱۹۹۴ دو برابر شده است. تا سال ۲۰۰۳ مبلغ هزینه شده بیش از ۳/۹۴ میلیارد دلار بود که ۵۷ درصد آن به وسیله بخش خصوصی تامین ‌شده است (چنین مبلغی را در هیچ کشور اروپایی نمی‌توان سراغ گرفت). بودجه فعلی سالانه تحقیقاتی موسسه ملی بهداشت آمریکا ۲۸ میلیارد دلار است در صورتی که بودجه کل کشورهای اتحادیه اروپا در سال ۲۰۰۰، ۷/۳ میلیارد دلار بوده و از آن سال اروپا هنوز نتوانسته است فاصله هزینه تحقیق و توسعه را پر کند. به این ترتیب، باوجود جمعیت کمتر نسبت به کل کشورهای اتحادیه اروپا، بودجه تحقیقات پزشکی در آمریکا به طور عام و تولید داروی جدید به طور خاص از دیگر کشورهای جهان بیشتر است. بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۲ شرکت‌های خصوصی آمریکایی چهار برابر همتایان اروپایی‌شان در زمینه بیومدیکال سرمایه‌گذاری کرده‌اند. دکتر «توماس ‌بدهم» که در یک شرکت تحقیقات بیومدیکال به نام «جرینی» در برلن کار می‌کند، در مقاله‌ای با عنوان «چگونه می‌توان تفوق آمریکایی‌ها را در تحقیقات و گسترش بیومدیکال توجیه کرد؟(۱)» چنین می‌گوید: «محیط تحقیقاتی آمریکا از نظر امکانات مالی غنی‌تر، کارآمدتر، شایسته سالارتر و در برابر حیف و میل و بریز و بپاش صبورتر است.» و ادامه می‌دهد: «همین مساله، راه را برای میل به اکتشافات بیشتر پزشکی باز کرده است.»

حدود چهار صد هزار محقق اروپایی به دلیل دریافتی بیشتر و امکانات تحقیقاتی به روزتر در آمریکا مشغول کار هستند. البته نوآوری‌های نظام بهداشتی این کشور تنها حاصل سرمایه‌گذاری‌های بخش دولتی یا خصوصی نیست. دانشگاه‌های کارآمد و سطح بالای آموزش از دیگر دلایل این پیشتازی هستند. نوآوری‌های پزشکی سبب بهبود سلامت و امید به زندگی، نه فقط در آمریکا بلکه در سایر کشورهای توسعه‌یافته شده‌اند. دستاوردهای نوآوری‌های پزشکی زیاد بوده‌اند، به عنوان مثال، تحقیقات در درمان و پیشگیری بیماری‌های قلبی و عروقی و تشخیص زودهنگام سرطان به طور متوسط باعث صرفه‌جویی سالانه مبلغی در حدود پنج میلیارد دلار می‌شود. درواقع بازار وسوسه‌انگیز درمان و سلامت ایالات متحده سبب افزایش شور و شوق و رقابت محققان آمریکایی و یا حتی کشورهای دیگر شده است. «آرنولد کینگ»، اقتصاددان نظام سلامت از موسسه کاتو در سال ۲۰۰۶ «بحران فراوانی منابع، بازنگری درباره چگونگی پرداخت هزینه‌های مراقبت‌های سلامت و بهداشت» و حل چالش‌های سلامت و بهداشت مردم آمریکا را نه فقط در نوآوری در زمینه دارو و تجهیزات پزشکی بلکه در تغییر شیوه‌های زندگی آمریکایی می‌داند و می‌گوید: «تنبلی آمریکایی‌ها، پیاده‌روی کم و خوردن غذاهای ناسالم و فرآوری‌شده درواقع تمام سرمایه‌گذاری‌های انجام شده را برای امید به زندگی بیشتر در خود می‌بلعد.»

● مقایسه آمریکا با اروپا

در مقایسه با اروپا، یک آمریکایی آزمایش‌های پزشکی بیشتری انجام می‌دهد، روند تشخیص و درمان دقیق‌تری را طی و به متخصصان بیشتری مراجعه می‌کند. بیماران درمان‌های کوتاه مدت بهتری دریافت می‌کنند و آسودگی خاطرند که به تمام امکانات ممکن دسترسی دارند. این احساس آسودگی حتی وقتی پیشرفتی در درمان بیمار وجود ندارد، بسیار با ارزش است. دولت آمریکا مانند سایر دولت‌های اروپایی می‌تواند با استفاده از قدرت یا قانون، وارد چانه‌زنی در مورد بهای خدمات درمانی شود. در کوتاه مدت این موضوع باعث صرفه‌جویی می‌شود ولی در صورت بی‌تدبیری در بلندمدت می‌تواند به قیمت جان مردم تمام شود. در مقابل، اروپایی‌ها با وجود ارزان‌تر بودن نظام درمان نتوانسته‌اند چنین احساس آسودگی را در مردمشان به وجود آورند و در مقایسه برای آنچه پاسخ به خواسته‌های مردم و اطمینان خاطر از وجود امکانات لازم تعریف می‌شود، آمریکایی‌ها بهتر عمل کرده‌اند.نظام بهداشت آمریکا درگیر مشکلات دیگری هم هست، استخدام و داشتن درآمد مناسب یکی از شروط برآمدن از عهده هزینه‌های صعودی بیمه درمانی و از دلایل مهم محرومیت مردم از پوشش بیمه است در صورتی که این وابستگی مستقیم در کشورهای اروپایی وجود ندارد. درضمن، پرداخت هر پولی از طرف شرکت‌های بیمه با تشریفات قانونی زیادی همراه است. سوابق بیماران هنوز به صورت دستی روی کاغذ ثبت می‌شود و ثبت شبکه‌ای و کامپیوتری سوابق بیمار فراگیر نشده است. بسیاری مواقع در مناطق کم‌درآمد، بخش‌های اورژانس تجهیزات کافی برای خدمت به مردم را ندارند و کمبود اقدامات زیربنایی برای بهبود سبک زندگی آمریکایی‌ها موجب هدر رفتن زیاد منابع مالی و انسانی می‌شود. باوجود نیاز به حل این مشکلات شاید برای تغییر سمت سیاست‌گذاری‌های کلان سلامت و رفتن به سوی نظام دولتی‌تر مانند مدل اروپایی هنوز زود باشد.

www.ostina.org

نیویورک تایمز ۵ اکتبر ۲۰۰۶