تعیین میانه سال های بقا بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک

بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک اغلب به علت اضافه شدن عفونت, گرفتاری قلب و عروق و یا نارسایی کلیه کمتر از معمول عمر می کنند

● مقدمه:

بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک اغلب به علت اضافه شدن عفونت، گرفتاری قلب و عروق و یا نارسایی کلیه کمتر از معمول عمر می کنند.

● هدف:

تهیه میانه سالهای بقا بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک طی سالهای ۱۳۶۹ الی ۱۳۸۰.

● روش اجرا:

این مطالعه بر روی ۶۲ بیمار بستری در بخش های روماتولوژی و پوست بیمارستانهای دانشگاهی کرمان که تشخیص بیماری لوپوس اریتماتوس سیستمیک برای آنها قطعی گردید، انجام شد و متغیرهای دموگرافیک مختلف موثر بر روند و سیر بیماری، مدت زمان بقا و بروز مخاطره در این بیماران از لحاظ آماری مورد بررسی قرار گرفت.

● یافته ها:

میانه سالهای بقا کلی بدون در نظر گرفتن متغیرهای توصیفی اثر گذار بر طول عمر این بیماران ۰.۸۹±۹.۲ سال بود. بیمارانی که تظاهر پوستی، اولین نشانه بروز بیماری آنها بوده در مقایسه با کسانی که بطور اولیه درگیری زودرس مفاصل داشتند از معلولیت بیشتر و سالهای بقا کمتری برخوردار بوده اند. میانه مدت زمان بقا در بیمارانی که درمان توام استروئید و کلروکین داشتند، در کسانی که داروی استروئید را به تنهایی دریافت می کردند و در کسانی که با سیکلوفسفامید و آنتی کواگولان درمان می شدند به ترتیب بالاتر از ۱۲، ۹.۵ و ۸.۵ سال بدست آمد.

● نتیجه گیری:

در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک، بروز زودرس تظاهرات پوستی در مقایسه با تظاهرات مفصلی از پیش آگهی بدتر و درمان سیستمیک با استروئید در مقایسه با سایر درمانها از عواقب بهتری برخوردار است.

عنوان	فایل
تعیین میانه سال‌های بقا بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوس سیستمیک	application/pdf Systemic lupus erythematosus.pdf 163 KB	دانلود

سعداله شمس الدینی

علیرضا فکری

حسین ابراهیمی

محمدابراهیم زین الدینی