چگونه آتش عصبانیت را خاموش کنیم

خشم و عصبانیت در یک تعبیر جنون لحظه ای است و آتشی که همه چیز را به خاکستر تبدیل می کند و اغلب بیشتر از آنچه شخص را عصبانی می کند مضر است و به سلامتی جسمی و روحی انسان آسیب می رساند یکی از اختلالات رفتاری عصبانیت می باشد

خشم و عصبانیت در یک تعبیر جنون لحظه‌ای است و آتشی که همه چیز را به خاکستر تبدیل می‌کند و اغلب بیشتر از آنچه شخص را عصبانی می‌کند مضر است و به سلامتی جسمی ‌و روحی انسان آسیب می‌رساند. یکی از اختلالات رفتاری عصبانیت می‌باشد. عصبانیت یکی از رفتارهای کاملا طبیعی در انسان سالم است و لیکن می‌تواند از کنترل فرد خارج شده و به شکل ویرانگری ظاهر شود و می‌تواند مشکلاتی در کار، ارتباطات اجتماعی و وضعیت کلی زندگی ایجاد کند. ممکن است کار به جایی برسد که ما احساس کنیم اسیر هیجان قدرتمندی هستیم که نمی‌توانیم از آن اجتناب کنیم.عصبانیت هیجانی فراگیر است که بیشتر به ذهن می‌آید.

خشم نه تنها پرشورترین هیجان، بلکه خطرناک ترین هیجان نیز هست. تقریبا نیمی‌از رویدادهای خشم، فریاد کشیدن یا جیغ کشیدن را شامل می‌شود. خشم افراد را نسبت به بی‌عدالتی دیگران حساس تر می‌کند و مبارزه و احساس کنترل، به سمت غلبه کردن بر مانع ناموجه یا اصلاح کردن آن هدایت می‌شوند. این حمله می‌تواند کلامی‌یا غیر کلامی‌و مستقیم یا غیر مستقیم باشد. خشم از مانع به وجود می‌آید مثل زمانی که فرد برداشت می‌کند که نیروهای بیرونی در برنامه‌ها، هدف‌ها یا سلامتی او اختلال ایجاد می‌کنند.خشم همچنین از خیانت در امانت، مورد بی‌اعتنایی قرار گرفتن، مورد انتقاد قرارگرفتن، بی‌ملاحظه‌گری دیگران و رنجش انباشته شده ناشی می‌شود. اساس خشم این عقیده است که اوضاع آن گونه که باید باشد نیست.

مانع، اختلال یا انتقاد ناموجه هستند.با جلوگیری از ظهور خشم در قالب کلمات یا اعمال، احساس عصبانیت در ذهن ما باقی می‌ماند و مدام ما را تحت فشار قرار می‌دهد. بنابراین عصبانیت درونی ادامه دارد. صدمه‌ای که به ما خورده به قدری بزرگ است که ممکن نیست آن را فراموش کنیم یا نادیده بگیریم. به هر صورت ما انسان هستیم و چنین موقعیت‌هایی برای همه پیش می‌آید، اما حقیقت این است که این گونه احساسات منفی به طور ثابت صدای زنگ خطر را برای ما می‌نوازد. بهتر است که هر چه زودتر خود را از قید آنها رها سازیم.برای فرونشاندن خشم دستورالعمل‌هایی وجود دارد از جمله اینکه احساسات درونی خود را نزد بعضی از دوستان نزدیک که به ایشان اعتماد داریم بیان کنیم. با تخلیه احساسات درونی خود به این طریق احساس سبکی و آسوده شدن خواهیم کرد.یک روش دیگر این است که احساسات خود را بنویسیم.

آنچه ما را آزرده کرده حتی اگر دیگران سنجیده و آگاهانه به ما صدمه زده باشند با نوشتن پالایش روانی می‌شویم و به مقدار زیادی تسکین خواهیم یافت. وقتی احساسات منفی ما را رها نمی‌کند و در تمام اوقات چون سایه به دنبال ماست بهتر است خود را در خارج از منزل سرگرم کنیم. به عنوان مثال می‌توانیم شنا کنیم و احساسات ناخوشایند را از خود برانیم. می‌توانیم به بعضی از بازی‌های نیرومند مثل والیبال، تنیس روی میز، هندبال و....بپردازیم. بدین طریق عصبانیت ما به سرعت از بین خواهد رفت. پیاده روی و تحرک بدنی نیز به ما کمک می‌کند.بهترین روش فرونشاندن خشم و رهایی از عصبانیت تلاش در جهت جلوگیری از وقوع چنین حوادثی است. برای رسیدن به این منظور، مدیریت روانی خویش نقش حیاتی دارد. هر فردی باید فهرست عوامل مختلفی که سبب اضطراب یا خشم می‌شود را تنظیم کند و سپس در جهت رفع آنها تصمیمات مدبرانه بگیرد و خط مشی متناسب با آن اتخاذ کند.

وقتی خشم و عصبانیت پدیدار می‌شود تفکر از بین می‌رود و در اینجاست که هر فردی باید در مواجهه با این مشکل بهترین روش را متناسب با شرایط انتخاب کند. استفاده از تلقین و به خود، با گفتن آرام باش، آسان بگیر یا بیرون کشیدن خاطرات شیرین از ذهن و تفکر درباره آنها و جایگزین سازی تفکر منطقی و با گفتن این مساله که دنیا به آخر نرسیده و هیچ چیزی با عصبانیت درست نمی‌شود نیز در کنترل خشم کمک کننده است.عصبانیت با حماقت و نادانی آغاز و به پشیمانی ختم می‌شود. خشم را باید به فروتنی تبدیل کنیم در این موقع متکبرترین افراد در مقابل آن سر تعظیم فرود می‌آورند. در نتیجه می‌توان گفت که عصبانیت، کینه و غضب عمر انسان را کوتاه می‌کند و خودکشی روحی است.