وحدت و همدلی نیاز همیشگی امت اسلامی

امام راحل با روح ملکوتی و عرفان الهی و اخلاص ناب معنوی با طنین رسایش منادی وحدت و همدلی و همفکری بود و آن دو را رمز پیروزی و بقای کشور و امت اسلامی می دانست

امام راحل با روح ملکوتی و عرفان الهی و اخلاص ناب معنوی با طنین رسایش منادی وحدت و همدلی و همفکری بود و آن دو را رمز پیروزی و بقای کشور و امت اسلامی می دانست. اکنون سالها پس از آن پیشوای سفر کرده ضرورت وحدت و همدلی ملموستر و جدی تر شده است حتی واجب تر از نان شب چون با تکیه بر اتحاد است که می توان دندان طمع جهانخواران طماع و تبهکار را کشید و یاس و ناامیدی را بر آنان تحمیل کرد. وحدت ما موجب رضایت حضرت حق و دلگرمی دوستانمان در اقصی نقاط عالم خواهد شد این هدیه بی بدیل الهی مایه امید داخلی و ابهت و عظمت خارجی ماست باعث سرافرازی دنیوی و سعادت اخروی ماست استحکام داخلی و ثبات قدم و پایداری و برنامه ریزی و آسایش و آرامش ما با این در گرانمایه عجین شده است. عصبانیت و خشم و نفرت اردوگاه کفر و استکبار جهانی و زنجیر پاره کردن دیوان و ددان از وحدت ماست اکسیر وحدت است که اعضاء پراکنده و متشتت و قابل نفوذ را به سدی آهنین و مستحکم و قدر و نفوذناپذیر و عزیز مبدل خواهد کرد. عقل و منطق و

عاقبت اندیشی حکم می کند این تحفه آسمانی را به ثمن بخس نفروشیم بلکه برای حفظ و حراست از آن باید از جان مایه گذاشت چرا که جان باختن در راه نورانی وحدت شهیدان شاهدی هستند که به افتخار ابدی نایل خواهند شد.

شادی روح شهدا در پرتو کیمیای وحدت ماست تحمل درد و آلام طاقت فرسای جانبازان و آسیب دیدگان ثمره وحدت ماست.

بیایید سینه ها را هفت آب شوییم از کینه ها و قلوبمان را آکنده کنیم از ایمان و عشق و صفا و همدلی. باید عنان اسب سرکش نفس اماره را در دست بگیریم تا در سایه سار زلال چشمه جوشان ولایت ناب علوی شکوه و زیبایی با هم بودن و باهم رفتن را تجربه کنیم.

باید علی وار در بستر خطر خوابید تا رهبر قافله صبح امید به سلامت به مقصد و مقصود برسد و جامعه آرمانی اسلامی را تحقق بخشد.

بیایید لباس خشم و غضب و عصبیت و حسادت و نفرت یهودایی را از تن درآورده و ردای محبت و مهربانی و رأفت و عطوفت و گذشت و فداکاری یوسف را پوشیده و به صفوف نیکان و صالحان و ابرار و آزادگان بپیوندیم.

بیایید بیاد روزهای شیرین و ماندگار ایام نه چندان دور استقبال و بدرقه آسمانی از امام سفر کرده و به حق پیوسته بار دیگر به اقیانوس بیکرانه اتحاد و همبستگی پیوسته و امواج مواج نشاط و شادمانی ایجاد کنیم.

افقهای دور دست و چشم انداز آینده های درخشان و فرداهای سرشار از امید و پیروزی و بهروزی در گرو عزم راسخ و دستهای بهم گره خورده و اخوت ایمانی شیفتگان خدمت است.

آیا اندیشیده اید که به تنهایی نمی شود زندگی کرد و به حیات ادامه داد و یگانگی و تنهایی فقط زیبنده خالق مطلق هستی است و جدایی از قافله و در خواب غفلت ماندن ما را خوراک گرگان بیرحم در لباس میش و پلنگان نفاق و تفرقه خواهد کرد.

آیا در خلوت خویشتن خویش به این نتیجه نرسیده ایم که دشمنان کینه توز خارجی به دشمنیهای مخرب و ویرانگر داخلی ما چشم طمع دوخته اند پس اگر اینگونه است که هست چرا حنجره ما خنجر دشمن شده است؟

چرا با دشنامهای خود دشنه و درفش رایگان دراختیار زنگی مست و با نقاب و بی نقاب نهاده تا قلب رئوف برادری و برابری و اتحادمان را بشکافد و در کنار پیکر پاره پاره یگانگیمان عربده مستانه سر دهد.

بزرگان عزیز وگرامی که مایه افتخار ما هستید، دوستان زحمتکش ارباب رسانه های مختلف، اصحاب گفتمان و... بیایید بخاطر صداقت و صفا و صمیمیت و در راستای تحقق ید واحده و عینیت بخشیدن به پیام نورانی و اعتصمو بحبل الله جمیعا و لاتفرقوا گامی بلند و مثبت و سرنوشت ساز بر داشته و شاهد تبسم مجسم یدالله مع الجماعه بوده و آنگاه برفراز جمع الهیمان تواناترین دست ربوبی و معنوی پروردگار عالمیان را به تماشا بنشینیم که امین وحی بر پیامبر اعظم پیام بلیغ و رسای خدای عزیز و حکیم را اینگونه خواند: یدالله فوق ایدیهم.

خطر تفرقه بزرگ و بزرگتر از آن است که تصورشود چرا که در صورت تداوم و جاری بودن سیل مخرب تخریب و سیاه نمایی گذشته و حال استمرار دشمنیهای بی محابا و افراطی و دور شدن از عقل و منطق بی بدیل اسلامی سند نابودی فردایمان را امروز امضاء کرده ایم.

مگر چشمه های حکمت از قلب مطمئن و آرام و نورانی امام راحل برلسان پیامبر گونه اش جاری نشد که فرمود: عالم محضر خداست». ما را چه شده که آن همه نصایح را به دست نسیان و فراموشی سپرده و عنان از دست داده اینگونه بی پروا در محضر مالک مطلق هستی گناه می کنیم.

آیا خلف صالح آن پیر فرزانه همینها را تکرار نکرد؟ مگر نگفتیم و ننوشتیم فریاد ابراهیم از حنجره اسمعیل آیا این صدای ما نبود که خامنه ای خمینی دیگر است اگر اینگونه بود که هست چرا پندها و دستورات و نصایح ارزشمند آنان بر زمین مانده است.

انتظار دلسوختگان انقلاب و نظام اسلامی این است که بزرگان و متنفذین از آبرو و حق خود بگذرند تا حق مردم محفوظ بماند و گنج ذیقیمت اتحاد امت به یغما نرود و این را تجارتی پرسود و ارزشمند با خدا بدانند و این همان تأسی به راه و روش امام راحل و عظیم الشان می باشد که در مواقع خطر، آبرویش را با خدا معامله می کرد و این رمز جاودانگی آن حقیقت همیشه زنده است. در عرصه خدمت به مردم غالب و مغلوب معنی ماهوی ندارد و شکرانه اقبال مردم و بردوش کشیدن بارسنگین مسئولیت تعامل با همه کسانی است که می توانند گوشه ای از این مشکلات فراوان را برطرف کنند و عدم اقبال به هر دلیل بهانه ای برای شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت و کمک نکردن به حل معضلات نیست.

سالهای متمادی است که می گوییم پس از انتخابات فصل رفاقت شروع می شود اما با کمال تاسف بعد از هر انتخابات تازه عده ای که گویا آب و نانشان از این بازاردل آزار به دست می آید بر طبل رقابت می کوبند و هیچکس هم جلودارشان نیست که امیدوارم با تدابیر دلسوزان نظام و اهتمام ریاست جدید و محترم قوه قضاییه این نابسامانیها سروسامان یابد.

ورزش پهلوانی ما مخصوصا در ایام نه چندان دوریادآور صحنه هایی از روح جوانمردی و فتوت بود. چقدر زیبا و باشکوه و شورآفرین و ماندگار است آنجا که پهلوانی (پوریای ولی) بخاطر ندیدن چشمان اشکبار مادری در کنار گود همه هستی و آبرویش را با زمزمه دعای او برای پیروزی پسرش که رقیب اوست معامله می کند برای آنکه عاطفه مادری و دل رئوفش را نلرزاند تزلزل را به جان خود هدیه می کند و خوشحالی پیرزن را برشادمانی موقت خود ترجیح داده و از لبخند رضایت مادری که با ایثار او فرزندش پیروز شده در پوست خود نمی گنجد. یا پهلوان دیگری (تختی) که طبق قانون مسابقه بازنده شده بود با روح جوانمردی دست رقیب پیروز را بلند کرده که همین عمل باعث شادمانی و شور و نشاط تماشاگران شده و آنان را بوجد می آورد و عکس این موارد نیز کم نیست اینها و هزاران نمونه دیگر جلوه هایی از تابلوی عظیم: اشجع الناس من غلبه هواه است. آیا وقت آن نرسیده که کارگزاران و سیاستمداران جامعه اسلامی ما که حاصل خون صدها هزار گل پرپر شده در راه خداست به خود آمده و برای همیشه آبرویشان را در راستای هدفهای والای اسلامی و انسانی با خدا معامله کنند و به این مناقشات مشمئز کننده و آزاردهنده پایان دهند تا در پرتو آرامش و امنیت روانی مسیر توسعه و شکوفایی و نوآوری با شتاب بیشتر و بهتری ادامه یافته و با استعانت از درگاه خدای قادر متعال و عنایات حضرت بقیه الله (عج ) به قلل مرتفع جهان در عرصه های گوناگون صعود کنیم.

برنده شدن و نشدن آنقدر مهم نیست که ما را از هدف اصلی یعنی بسط و گسترش ارزشهای والای الهی و انسانی دور کند که اگر اینگونه شود و با اعمال و رفتار و اقدامات شتابزده و غیرمنطقی خود موجبات آزردگی خاطر و یاس و ناامیدی و آشفتگی مردم و ناپایداری اجتماعی را فراهم آوریم حتی اگر بظاهر پیروز باشیم، باخته ایم و اگر زنده باشیم دچار خسرانیم. در واقع با این روحیه و روش و منش همه باخته ایم و و آتش برافروخته از هوای نفس بیشه زار وحدتمان را خواهند سوزاند و دودناشی از آن به چشم همه خواهد رفت آیا این مصداق خسران مبین نیست؟

بسیار ساده لوحانه و سطحی نگری است که تصور کنیم دشمن فقط از هسته ای شدن ما می ترسد هر چند این دستاورد بزرگی است و مایه افتخار اما مهمتر و بزرگتر و وحشتناکتر از آن برای دشمنان قسم خورده اتحاد و وحدت و انسجام و همبستگی داخلی است که زمینه عزت ملی و اقتدار بین المللی ما را فراهم می کند پس باید ندای وحدت سرداده و پرچم عزت و سربلندی برافرازیم، سرود همدلی بخوانیم و جشن عزت ملی برپا کنیم.

بیایید در مزرعه دل و جان و روح و روانمان بذر وحدت بیافشانیم و محصول محبت و مهربانی بچینیم بیایید در کویر کینه وجودمان نهال رافت و رحمت غرس کنیم تا دشتهای وسیع فردا و فرداهای حیاتمان سرسبز و زیبا و با طراوت گردد.

بیایید با همدلی و همفکری و هم صدایی ریشه های عدم تحمل و دشمنی و کینه و نفرت و بیزاری از همدیگر را خشکانده و قطع کنیم و برای همیشه شیاطین درون و برون را مایوس کنیم.

بیاییم همرنگ خدا شویم و برای مدت کوتاهی هم که شده جناحی وقومی و قبیله ای و سلیقه ای عمل نکنیم تا در پرتو نور ناب حاکمیت ارزشهای بی بدیل معنوی طعم شیرین و گوارای اتحاد و یکدلی را بچشیم و احساس کنیم و ثابت کنیم که شایستگی و لیاقت آنرا داریم که صحنه آرای منتظران واقعی منتظر و مصلح کل باشیم.

پس بیاییم در سایه وحدت و همدلی با رساترین فریاد به همه جهانیان اعلام کنیم ما پیروان امام و رهبری دست به دست هم می دهیم به مهر تا میهن خویش را کنیم آباد انشاءالله.

بهرام نعمتی هابیل