مبارزه دولت با فساد باشگاهی

هزینه هایی که بیشتر از هر چیزی سمت و سوی فوتبالی دارد تا به قول علی آبادی این مساله باعث آسیب دیدگی دیگر رشته های ورزشی شده و در عین حال نیز باشگاه های خصوصی را به حاشیه برده و اجازه ندهد آنان در بازار مکاره و کاذب هزینه کرد فوتبالی به طور طبیعی نفس بکشند و به فعالیت خود ادامه دهند

دولت می‌خواهد بساط فساد باشگاهی را جمع کرده و ریشه آن را بخشکاند، شاید شما هم از جمله کسانی باشید که فی‌البداهه بگویید مگر این کار ممکن است، اما به هر حال امروز آفت باشگاهداری دولتی به آنجا رسیده که صدای خود رئیس ورزش را نیز درآورده است؛ به طوری که محمد علی‌آبادی در این زمینه با نوشتن نامه‌ای به رئیس‌جمهور از او خواسته با دستورالعملی آنی و ویژه، جلوی افزایش بی‌رویه هزینه‌ها را در باشگاه‌های دولتی بگیرد.

هزینه‌هایی که بیشتر از هر چیزی سمت و سوی فوتبالی دارد تا به قول علی‌آبادی این مساله باعث آسیب‌دیدگی دیگر رشته‌های ورزشی شده و در عین حال نیز باشگاه‌های خصوصی را به حاشیه برده و اجازه ندهد آنان در بازار مکاره و کاذب هزینه کرد فوتبالی به طور طبیعی نفس بکشند و به فعالیت خود ادامه دهند.

رئیس ورزش حتی ابایی از این ندارد که بگوید روند مورد اشاره نه‌تنها باعث رشد فوتبال نشده، بلکه موجب فساد و خلاف رفتاری در باشگاه‌ها شده است.

براستی ریشه این فساد در فوتبال از کجا نشأت می‌گیرد؟ آیا چون فوتبال مورد توجه مردم است، باید پول کلان و بی‌ضابطه به پایش ریخت و سراغی از بهره‌وری در آن نیز نگرفت؟

آنچه مسلم است، فوتبال با وجود جایگاه رفیع و اقبال نوجوانان و جوانان بدان، نباید شرایطی را فراهم کند که بخش اعظمی از سرمایه‌گذاری‌ها را بلعیده و خروجی مناسبی به دنبال نداشته باشد. متاسفانه این حرف نه‌تنها حرف امروز و سال‌های اخیر که حرف سال‌ها پیش است که نظام باشگاهداری دولتی ما فشل بوده و به نوعی پاشنه آشیل فوتبال به حساب می‌آید.

بی‌شک وقتی سرمایه کلانی در خزانه باشگاه‌های دولتی است و کسی نیز از بابت هزینه‌کردها از مدیران آن سوال و جوابی به عمل نمی‌آورد، نتیجه این است که امروز می‌بینیم، فوتبالی مصرفی که در زرق و برق آن و مسابقه کاذب جذب بازیکنان ۲۰۰، ۳۰۰ و ۴۰۰ میلیونی و بیشتر باشگاه‌ها روی دست یکدیگر بلند می‌شوند تا در این میان واسطه‌ها و دلال‌ها که متاسفانه در جامعه مطبوعات ورزشی نیز کم نیستند، کلی خوش به حالشان شده و بار خود را به لحاظ مالی ببندند.

متاسفانه ریشه مشکلات نیز از درون باشگاه‌های دولتی صنعتی است که چون مدیران آن به لحاظ مالی خود را در مضیقه نمی‌بینند، ابایی از خرج کردن و هزینه کرد ندارند تا در این رهگذرغمزه ستاره‌های فوتبال را با پول خریدار باشند، پول‌هایی که در این وسط نیز مقداری از آن عایدی خاصه می‌شود تا به دنبال موج شکل گرفته، قیمت‌ها نجومی و بی‌ضابطه بالا برود.

مربی یک میلیارد تومانی و بازیکن ۴۵۰ میلیونی و... به هر حال امروز رئیس ورزش بهتر از هر کسی می‌داند که چقدر از پول بیت‌المال در فوتبال هدر رفته و هیچ و پوچ می‌شود و خود نیز تا آنجا که تحقیق کرده، سرنخ‌هایی را به دست آورده‌ام که امیدواریم با همراهی مجموعه دولت و تاکید ویژه رئیس‌جمهور، کارگشایی لازم در این زمینه صورت گرفته و پول فوتبال صرفا خرج رشد و توسعه این رشته شود.

حجت‌الله اکبرآبادی‌