کاش کینه بمیرد

اگر دیگران خوبی های تو را فراموش کردند، تو خوبی و خوب بودن را فراموش مکن.
اگر کینه را با کینه پاسخ بدهیم پس کی کینه از بین برود؟ این کلام تامل برانگیز «بودا» است که اگر به آن فکر کنیم …

اگر دیگران خوبی های تو را فراموش کردند، تو خوبی و خوب بودن را فراموش مکن.

اگر کینه را با کینه پاسخ بدهیم پس کی کینه از بین برود؟ این کلام تامل برانگیز «بودا» است که اگر به آن فکر کنیم شاید مسیر زندگی ما عوض شود، شاید به راهی برویم که به باغستان بدون کینه برسد. شاید به دیاری برسیم که در آن مهر و مهربانی، اخلاق غالب شهروندان باشد و قهر و کینه یا متولد نمی شود و یا همان روز اول بی پاسخ و بی یاور می ماند و می میرد. شاید خانه هایی را ببینیم و خانواده هایی که دیری است خاطرات تلخ قهر و کینه را از یاد برده اند. شاید به جایی برسیم که فیلم ها و سریال ها و رمان ها از واژه های کینه خالی باشد و کسی آدم های کینه ورز را نبیند.

شاید به جاهای خیلی خوب برسیم. جاهایی که دوست داریم و در سخن - لااقل- بدان وفا داریم و بدون این که به رفتار خود فکر کنیم می گوییم چقدر خوب است قهر و کینه نباشد، چقدر زیباست مهربانی باشد و ... وقتی قرار است درباره دیگران قضاوت کنیم می گوییم «اگر دیگران خوبی های تو را فراموش کردند، تو خوبی و خوب بودن را فراموش مکن!» اما ما خیلی زود خوبی را و خوب بودن را فراموش می کنیم - گاه- حتی زمانی که طرف هم خوبی های تو را فراموش نکرده است؛ اما تو چون به دنبال منافع خود هستی می خواهی همه در خدمت منافع تو باشند و همین نه تنها تو را به فراموشی خوبی ها می کشاند که خوبی های دیگران و خوبی هایی را که در حق تو کرده اند از یاد می بری. خب معلوم است در چنین شرایطی، نه تنها، بدون چشمداشت خوبی نمی کنی که پاسخ نیک نمی دهی. حال آن که باید «خوب بود و لبخند زد بدون این که از دنیا و از دیگران انتظار لبخند و خوبی داشت.» پس به خود و زندگی خویش و رفتار خود نگاه کنیم تا بفهمیم رفتار ما چقدر مؤمنانه و زیبایی آفرین است. آیا در باغ ذهن ما درخت گلی، درخت میوه ای فرصت رویش دارد تا شامه ای را بنوازد و کامی را شیرین کند؟ ... بگذریم اگر کینه از میان برود، مهربانی به میدان خواهد آمد و میدان داری خواهد کرد تا زندگی ها روشن شود ... .

رهگذر