شما ملت را محروم نکنید

چهارمین و شاید آخرین سفر محمود احمدی نژاد به نیویورک درحالی به پایان رسید که یاران نزدیک او به همراه رسمی ترین سخنگوی مکتوب دولت تلاش گسترده ای را آغاز کرده اند تا وجود دستاوردهای مشعشع در این سفر را به اثبات برسانند

چهارمین و شاید آخرین سفر محمود احمدی‌نژاد به نیویورک درحالی به پایان رسید که یاران نزدیک او به همراه رسمی‌ترین سخنگوی مکتوب دولت تلاش گسترده‌ای را آغاز کرده‌اند تا وجود دستاوردهای مشعشع در این سفر را به اثبات برسانند.

البته به نظر می‌رسد در خارج از چارچوب دولت، نگاه‌های دیگری به این سفر وجود دارد. در عین حال لزوم پشتیبانی از نماینده ملت ایران در برابر جهانیان، بسیاری از منتقدان را تشویق کرده‌ و می‌کند که به جای بیان انتقادات و سوال از دستاوردهای واقعی سفر، خویشتن‌داری به خرج دهند و سکوت پیشه سازند. اما ظاهراً این سکوت، موجب توهماتی برای رسانه مکتوب دولت شده است. این روزنامه دیروز به انتقاد شدید از رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام پرداخته که <چرا بخشی از خطبه نماز جمعه روز قدس را به تشریح دستاوردهای سفر احمدی‌نژاد به نیویورک اختصاص نداده است؟>‌

ارگان مطبوعاتی دولت، عدم تمجید هاشمی رفسنجانی از نتایج سفر رئیس جمهور و نطق او در سازمان ملل را معادل <محروم ساختن مردم از حق خود> دانسته است. این موضع‌گیری نشان می دهد که سکوت سایر افراد و رسانه‌ها و عدم طرح انتقادات احتمالی از این سفر، ممکن است نشانه رضایت از سفر یا دلیلی بر حسادت نسبت به موفقیت‌های دولت تلقی شود! پس بهتر است همه رسانه‌ها با کنار گذاردن هرگونه رودربایستی به تحلیل این سفر و نتایج آن بپردازند. رسانه‌های حامی دولت لابد از قول برخی اعضای ثابت این سفرها به تمجید از آن خواهند پرداخت. آنها حتی می‌توانند خوشحالی ایرانیان مــقیم آمریکا از حضور غیرمترقبه مشاور ارشد رئیس‌جمهور را یکی از پدیده‌های این سفر بدانند. این گروه از رسانه‌ها چون معتقدند مردم حق داشتند که از تریبون نماز جمعه هم نتایج سفر اخیر را بشنوند ، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را مورد انتقاد قرار می‌دهند که چرا مردم را از این حق محروم ساخته است. پس حتماً این حق را نیز برای مردم قائل هستند که از برخی زوایای دیگر سفر و کاستی‌های آن مطلع شوند که این یادداشت به بعضی ازآنها خواهد پرداخت.

در چند سال اخیر، یکی از مهم ترین چالش‌های ایران، پرونده هسته‌ای بوده است. حوادث مرتبط با این پرونده، از یک سو به دلیل دستاوردهایی که فعالیت صلح آمیز هسته‌ای برای کشورمان دارد مورد توجه دوستان و دشمنان است و از سوی دیگر، فشارهای ناجوانمردانه‌ای که به بهانه فعالیت‌های هسته‌ای بر ایران تحمیل شده‌ است در شئون مختلف زندگی مردم قابل مشاهده استو لذا انتظار می‌رفت که مهم‌ترین بخش از سخنرانی رئیس جمهور ایران و نخستین قسمت از این سخنرانی به تشریح روند چندین ساله فعالیت هسته‌ای و بازیگری‌های مخالفان ایران اختصاص یابد و با سخنی نو، برای خنثی سازی اقدامات مخالفان ایران تلاش شود. اما در این سخنرانی هم ، رئیس جمهور ایران بیش از هر چیز در نقش یک ناصح جهانی ظاهر شد که مسائل مرتبط با ایران هم در مراتب بعد از برخی مسائل دیگر، مورد توجه او قرار گرفته بود! از سوی دیگر به نظر می‌رسدسخنرانی‌های حاشیه‌ای و گفتگوهای رسانه‌ای رئیس‌جمهور نیز آنگونه که انتظار می‌رفت نتوانست حقانیت ایران را در برابر موج تبلیغاتی دشمنان ایران به خوبی آشکار سازد. به عبارت دیگر، بسیاری از اظهارنظرهای دکتر احمدی نژاد به جای آنکه متناسب با استانداردها و درک مخاطبان غیرایرانی و افکار عمومی جهانیان باشد در راستای همان تبلیغاتی بود که در داخل کشور صورت می‌گیرد و یکی از مهم ترین زوایای آن، اثبات برتری دیپلماسی هسته‌ای دولت نهم نسبت به دولت های پیشین می باشد.

در گفتگوی رئیس جمهور با تعدادی از رسانه‌ها، یک خبرنگار سالخورده در مورد وجود اجماع جهانی در برابر برنامه هسته ای ایران سوال کرد. البته ادعای اجماع جهانی علیه ایران، موضوعی نیست که به راحتی قابل اثبات باشد اما به نظر می رسد اثبات آنچه توسط احمدی نژاد مطرح گردید نیز چندان ساده نیست . او با رد ادعای اجماع جهانی علیه ایران، حمایت ۱۱۸ کشور عضو جنبش عدم تعهد، پنجاه و هشت کـشـور عـضو سازمان کنفرانس اسلامی، اعضای گروه ۱۵ و اعضای گروه < دی هشت > از ایران را مورد اشاره قرار داد و نهایتاً اعلام کرد تنها چند کشور معدود با فعالیت هسته ای ایران مخالفت می کنند و نام خود را جامعه جهانی گذاشته اند. این در حالی است که اولا تعدادی از کشورها در همه این گروه ها عضویت دارند و نباید به گونه ای سخن گفت که گویی ۱۹۹ کشور از ایران حمایت می کنند. ثانیاً در میان اعضای ۱۸ گانه گروه ۱۵، کشورهایی مانند آرژانتین یافت مـی شـونـد کـه رئـیس جمهور آن چند ساعت قبل از دکتر احمدی نژاد، در مجمع عمومی سازمان ملل سخنرانی کرد و اتهامات سنگینی را متوجه ایران نمود . اندونزی هم کشوری است که در چهار مجمع فوق عضویت دارد و همین دیروز به قطعنامه چهارم شورای امنیت علیه ایران رای مثبت داد تا رای ممتنع خود به قطعنامه سوم را خنثی کند! هند به عنوان عضو موثر جنبش عدم تعهد و گروه ۱۵، تاکنون بالاترین سطح همکاری های ضد ایرانی را در شورای حکام آژانس بین المللی انرژی اتمی به نمایش گذاشته است . قطر هم به عنوان عضو سازمان کنفرانس اسلامی، در زمانی که عضو شورای امنیت بود بدون هیچگونه تاملی به قطعنامه ضد ایرانی رای داد . تعداد دیگری از اعضای سازمان کنفرانس اسلامی از جمله مصر که در جنبش عدم تعهد و گروه دی هشت عضویت دارند نیز در حاشیه ا جلاس اخیر مجمع عمومی سازمان ملل، پای بیانیه‌ای را امضا کــردنـد کـه تکرار خواسته‌های آمریکا و هم‌پیمانان آن کشور در برابر فعالیت‌های هسته‌ای ایران بود.

البته کثرت مخالفان ایران، دلیل حقانیت آنان نیست و حتی نمی‌تواند موفقیت آنها را برای عقب‌نشاندن ایران از حقوق هسته‌ای خود، تضمین کند. اما ارائه هر نوع اطلاعات غیر دقیق توسط عالی‌ترین مقام اجرایی ایران، هم می‌تواند افکار عمومی جهانیان را نسبت به شفافیت مواضع ایران مردد سازد و هم باعث خواهد شد که دوستان، رقبا و دشمنان ایران بسیاری از مواضع مسئولان ایرانی را جدی نگیرند و به آنها به چشم تبلیغات داخلی نگاه کنند.

ضعف دیگری که در برنامه‌ریزی سفر فشرده رئیس جمهور به آمریکا وجود داشت عدم برنامه‌ریزی برای مذاکره با سران کشورهای موثر و قدرتمند اقتصادی و سیاسی بود. برای نگارنده مشخص نیست که آیا از سوی ایران در این زمینه تلاش خاصی صورت گرفته بود تا در جریان سفر احمدی نژاد به نیویورک ملاقات‌هایی با سران بعضی کشورهای موثر صورت گیرد یا نه؟ همچنین از درخواست متقابل سران کشورها برای دیدار با رئیس جمهور ایران، اطلاع دقیقی در دسـت نـیـسـت امـا بـا قـاطعیت می‌توان گفت سامان دادن ملاقات‌های دیپلماتیک، منافع بیشتری برای کشورمان داشت تا ملاقات تکراری با چند چهره یهودی که حتی اثرگذاری آنها بر جامعه یهودیان آمریکا مورد تردید است. علاوه بر نکات فوق، این سوال عمومی نیز مطرح است که این سفر کدام دستاورد مهم را برای کشورمان داشت که اگر سفر انجام نمی‌شد، ملت ایران از آن محروم می‌شدند؟ روزنامه‌نگاران حامی دولت که نگران عدم اطلاع رسانی هاشمی رفسنجانی نسبت به سفر اخیر احمدی نژاد هستند و این اقدام او را <محروم ساختن ملت از یک حق> می‌دانند با پاسخگویی به این سوالات و ابهامات، ثابت خواهند کرد که خودشان به هیچ قیمتی مردم را از حق <اطلاع> محروم نخواهند کرد.