این خانه تمیز است

خانه تمیز و مرتب نعمتی است كه درك آن چندان دشوار نیست و كودك شما هم این موضوع را درك می كند بنابراین از سه سالگی می تواند در كارهای خانه كمك كند

● انجام كارهای شخصی و جمعی

خانه تمیز و مرتب نعمتی است كه درك آن چندان دشوار نیست و كودك شما هم این موضوع را درك می كند. بنابراین از سه سالگی می تواند در كارهای خانه كمك كند. تحقیقات روان شناسی نشان می دهد كه هیچ كودكی مسوولیت های كوچكی را كه برعهده اوست فراموش نمی كند. در همین سن از او بخواهید كه هر روز صبح موهایش را مرتب كرده و وسایلش را جمع آوری كند

. زمانی كه او به صورت روزمره این كارها را به تنهایی انجام دهد، شما موفق شده اید. آن وقت شراكت او در كارهای خانه مطابق سن و آمادگی او، دگرگون خواهد شد.

برای آن كه كمك كردن در كارهای خانه به نظر كودك امری عادی جلوه كند برای او توضیح دهید كه دو نوع مسوولیت وجود دارد:

۱) كارهای شخصی، مثل مرتب كردن اتاق خواب، انداختن لباس های چرك در سبد و …

۲) كارهای جمعی مثل: خالی كردن ماشین لباسشویی، چیدن میز، آب دادن به گلدان ها و …

كودكان از ۶ سالگی می توانند مسوولیت دو یا سه كار شخصی و یك كار جمعی را برعهده بگیرند.

ما می توانیم یك یا دو برنامه را در روز ( مثل مرتب كردن تختخواب و یا چیدن میز) و یك برنامه كمی مشكل تر در هفته ( مثل مرتب كردن اتاق خواب، تمیز كردن قفس پرنده) و باز هم یكی مشكل تر در ماه مثل شستن اتومبیل را به او بدهیم. اگر او با انجام برخی كارها مشكل دارد

( مثلا مرتب كردن او را خسته می كند و یا از خالی كردن سطل آشغال بدش می آید) با موافقت سایر اعضای خانواده به او حق انتخاب دهید

. مثلا از او بپرسید: ترجیح می دهی كه قفس پرنده را تمیز كنی یا این كه میز را بچینی؟ به این ترتیب او تصمیم می گیرد و مشغول به كار می شود.

● یك روش خوب برای یك شروع خوب

اگر انجام مسوولیت ها را برای كودك روزمره كنید، به طور حتم می پذیرد. اگر شما چند فرزند دارید، كارها را روی كاغذی نوشته و به در یخچال بچسبانید. برای آنها توضیح دهید كه انجام این امور هرچند ناخوشایند و تكراری، لازم است. داشتن لباس های تمیز، خانه ای مرتب و غذای سالم سبب خوشحالی است. اما در عین حال الزاماتی هم وجود دارد. زندگی آمیزه ای از همه اینهاست.

● خواسته شما باید روشن و واضح باشد

اگر از كودكی كه سرگرم بازی كردن است بخواهید كه برای خرید نان، بازی را كنار بگذارد مطمئن باشید كه با لبخند و رضایت به حرف شما گوش نخواهد كرد. شما باید به او مهلت بدهید تا زمان كار را انتخاب كند مثلا به او بگویید: هر وقت كه می خواهی برو اما برای شام نان می خواهیم او به این صورت احساس وظیفه می كند و فراموش هم نخواهد كرد.

وقتی به كودكان خردسال تر می گویید كه: اتاقت را مرتب كن، او منظورتان را متوجه نمی شود بهتر است كه كارها را برایش تقسیم بندی كنید: كتاب هایت را در قفسه بگذار، خب حالا ماشین كوچولوها را در جعبه اش بگذار.

كلیشه های دختر و یا پسر بودن را فراموش كنید مطالعات اخیر نشان می دهند كه دخترها بیش از پسرها در كارهای خانه كمك می كنند. شاید مدام از پسرها خواسته می شود كه تخت یا اتاق خوابشان را مرتب كنند اما به ندرت از آنها می خواهند برای غذا پختن و یا جمع كردن لباس ها كمك كنند. به این تفاوت ها دقت كنید.

البته این خدمت رایگان به آقا پسرها، تمام مسوولیت ها را از آنها سلب نمی كند چون روزی فرا می رسد كه آنها از مادرهایشان جدا می شوند و آن وقت مجبور خواهند بود كه به تنهایی گلیمشان را از آب بیرون بكشند و در آخر این كه كمی هم به فكر همسر آینده شان كه بی تردید خواهان تقسیم وظایف است، باشید!

● نه تنبیه، نه جایزه

تنبیه فایده ای ندارد، كافی است كه منتظر نتیجه منطقی عمل بشود. به عنوان مثال بگوید: وقتی این ها را مرتب كردی، می توانی بازی كنی. یا: تا وقتی كه سبد ظرفشویی را خالی نكردی، نمی شود تلویزیون نگاه كنی.

ناهید مومن خانی