وعده های اقتصادی به سبک فرانسوی

کاندیداهای مطرح انتخابات ریاست جمهوری با استفاده از انواع وسایل اطلاع رسانی از قبیل شبکه های مختلف تلویزیون, رادیوها, روزنامه ها و فضای اینترنتی برنامه های خود را درباره ریاست خارجی و سیاست داخلی به ویژه کسب و کار و معیشت مردم ارائه می دهند

مبارزات انتخاباتی برای کسب منصب ریاست جمهوری در فرانسه از روز دوشنبه آغاز شد. مرحله اول انتخابات فرانسه که دو مرحله ای است روز دوم اردیبهشت ماه برگزار می شود.

با توجه به اینکه کشور فرانسه یکی از پنج قدرت جهان است و در سازمان ملل حق وتو دارد و از طرف دیگر یکی از بزرگ ترین اقتصادهای جهان به حساب می آید، نتیجه انتخابات آن برای تعداد پرشماری از کشورهای جهان بااهمیت تلقی می شود.

کاندیداهای مطرح انتخابات ریاست جمهوری با استفاده از انواع وسایل اطلاع رسانی از قبیل شبکه های مختلف تلویزیون، رادیوها، روزنامه ها و فضای اینترنتی برنامه های خود را درباره ریاست خارجی و سیاست داخلی به ویژه کسب و کار و معیشت مردم ارائه می دهند.

روز گذشته آخرین نظرسنجی ها درباره چگونگی توزیع آرای کسانی که قصد حضور در انتخابات دارند توسط مراکز متعدد نظرسنجی ارائه شد که نشان می دهد سارکوزی و رویال بیشترین شانس را دارند تا به دور دوم انتخابات راه پیدا کنند.

خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران روز گذشته دیدگاه برخی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری درباره مسائل اقتصادی آنها را مخابره کرده است که در زیر می خوانید:

● مسئله قدرت خرید

کاهش قدرت خرید مردم از بحث های بسیار جدی یکی دو ساله اخیر فرانسه است و خواه ناخواه افکار عمومی به آن حساس شده و در نتیجه واکنش نامزد های انتخاباتی را به آن برانگیخته است. این مسئله در کنار طرح افزایش حقوق حداقلی یا «اسمیک» از سوی دو نامزد راست و چپ به سطح ۱۵۰۰یورو اوج گرفت. سارکوزی؛ مسئله اسمیک (حداقل حقوق) برای من جالب است، شما می دانید حداقل حقوق کارمندان انگلستان از حداقل حقوق در فرانسه صد یورو بالاتر است ولی یک و نیم درصد از حقوق بگیران انگلیسی این حداقل حقوق را می گیرند در حالیکه این رقم در فرانسه ۱۶درصد است.به عقیده سارکوزی مشکل فرانسه نه تنها پایین بودن دستمزدهاست که پایمال شدن حقوق بسیاری از افراد به خاطر گرفتن اسمیک توسط افراد دیگر است.

وی گفته است برای همین، سیاست من جبران حقوق و دستمزد های همه است و نه برابرسازی حقوق ها که خود منشا نابرابری است، از همین رو است که من مخالف تثبیت ۱۵۰۰یورویی حداقل حقوق در هر حال و هر شرایط می باشم چرا که این امر تراز حقوق ها را بر هم خواهد زد. سارکوزی می گوید؛ من سه سیاست را برای افزایش حقوق ها به کار خواهم بست، ۲۵ درصد افزایش حقوق برای ساعت اضافه کاری در هر بنگاه اقتصادی با هر اندازه و شرایطی، موظف کردن همه بنگاه ها به ترمیم حقوق همه حقوق بگیران و سرانجام سرمایه گذاری در بخش های آموزش عالی، فنی حرفه ای، تحقیقات و ابتکارات برای اینکه حوزه اشتغال ما کیفی تر شده و در نتیجه بازدهی بالاتری داشته باشد. رویال؛ افزایش قدرت خرید مردم سیاست جدی انتخاباتی من است. افزایش دستمزد حداقلی نباید در هیچ حالتی منجر به تضعیف حقوق دیگران و به هم ریختگی سطوح دستمزدها شود. رویال می گوید؛ از همین رو من کنفرانسی ملی برای افزایش سطح دستمزدها از ماه ژوئن آینده خواهم گذاشت تا دستمزدها را به اتفاق هم بالا ببریم. بایرو؛ من از دموکراسی اجتماعی دفاع می کنم و معتقدم پیش از هر تصمیم و افزایش حقوق و تصویب قانونی باید با اطراف ماجرا نشست، بحث کرد و نظرات مختلف را جویا شد.

این طبیعی است که با هر افزایش حقوقی سایر دستمزدها نیز باید مورد بازبینی قرار گیرد ولی این مسئله جز در قالب گفت وگو های سندیکایی و کارمندی و کارفرمایی عملی نیست. خوزه بووه؛ بیش از پنجاه درصد از حقوق بگیران تا ۲۰۰۰یورو در ماه دستمزد دارند و این برای اداره یک زندگی در فرانسه کافی نیست. بووه می گوید؛ من می خواهم دستمزد حداقلی را تا ۱۵۰۰تثبیت کرده و حداقل ۳۰۰یورو نیز برای بازنشستگی و موارد مشابه اختصاص داده و کمک هزینه ای نیز برای جوانان در حال کارآموزی و جویای کار اختصاص دهم.

به علاوه باید از درآمد کارفرمایان کاست و به دستمزد حقوق بگیران و محرومین از کار افزود. مالیات اخذ شده از ثروت اغنیا و طبقات مرفه به سود طبقات آسیب پذیر و ضعیف تر نیز به اجرا گذاشته خواهد شد. ووانه؛ من بیشتر به فکر افزایش درآمد کسانی هستم که حتی حقوق حداقل نیز دریافت نمی کنند حال آنکه آنها کار می کنند و برخی از آنها چون صندوقداران فروشگاه های بزرگ و یا پیک های پیتزافروشان قرارداد های موقت دارند، تعداد همین افراد در فرانسه به یک میلیون و ۶۰۰هزار نفر می رسد و ۸۰ درصد از آنان نیز زن هستند. ووانه می گوید؛ من فکر می کنم که برای کشور ثروتمندی چون فرانسه شرافتمندانه نیست که هنوز برخی از افراد به حقوق پایان ماه خود امید نداشته باشند، بنابراین من یک برنامه فوری کمک هزینه برای دستمزد های پایین دارم و پس از آن به بازبینی حقوق حداقلی و حقوق های بالاتر خواهم پرداخت. به گفته ووانه، در مسئله معافیت های مالیاتی و هزینه های مشابه برای دستمزد های حداقلی نیز من معتقدم باید فکری کرد که امروز این کمک ها و معافیت ها برای این دسته از افراد بالاست و همین مسئله مانع از افزایش حقوق توسط کارفرمایان می شود.

● رشد اقتصادی فرانسه

نامزد های انتخابات ریاست جمهوری فرانسه در خصوص رشد اقتصادی که یکی از مشکلات اقتصادی همه کشور های صنعتی است، نظرات متفاوتی دارند. «نیکلا سارکوزی» نامزد حزب راست «او ام پ» (اتحاد برای جنبش مردمی) معتقد است؛ رشد اقتصادی همه چیز ما است. در زمان های که هر فرانسوی به دنبال خانه و شغل است، نمی توان سخن از رشد منفی به میان آورد. باید همه اقدامات را برای ایجاد اشتغال بیشتر بکار بست تا رشدی متناسب با ضرورت های زیست محیطی داشته باشیم و راه آن استراتژی توسعه پایداراست.

«سگولن رویال» نامزد حزب سوسیالیست می گوید؛ رشد همان کار و اشتغال است و باید رشد اقتصادی قوی داشت ولی پیش از هر چیز باید به دو چیز توجه شود، توزیع مناسب میوه های رشد و دوم دگرگونی در مفهوم رشد تا اولویت های زیست محیطی در صدر قرار گیرد. در حوزه انرژی، باید به انرژی های تجدیدپذیر روی آورد و از سویی باید با مهار انرژی در منازل، راه ذخیره و افزایش آن را به مردم نشان داد.

«فرانسوا بایرو» دیگر نامزد ریاست جمهوری که رهبر حزب «او د اف» (اتحاد برای دموکراسی فرانسه» است، نیز می گوید؛ واژه رشد منفی یک نوع دام است، اگر شما این نوع رشد را به صرفه بخوانید معنی اش آن است که این یک نوع رشد است و اگر به توسعه پایدار نظر داشته باشید به این معناست که در انرژی فسیلی و مصرف مواد اولیه باید صرفه جویی شود و این به معنای رشد کمتر است ولی به معنای رشد بهتر نیست.

«اولیویه بزانسونه» نامزد «اتحاد کمونیست انقلابی»، در این مورد به «سود» فکر نمی کند و معتقد است که فرانسه کشور ثروتمندی است و هیچگاه تاکنون به این اندازه از نظر مالی غنی نبوده ولی با این همه ثروت، نیاز های اجتماعی کارمندان، کارگران و بازنشستگان در حد رضایت آنان تامین نمی شود. به نظر او باید در توزیع این ثروت در فرانسه، بازنگری شود. بزانسونه با طرح سوالاتی نظیر چه تولید کنیم، برای که تولید کنیم، چگونه تولید کنیم، با چه هزینه اجتماعی و زیست محیطی و چه هدف و غایتی انسانی نیازها را تامین کنیم، معتقد است که باید از تقابل ایدئولوژیک رشد و رشد منفی دست برداشت و از گردونه آن برای همیشه خارج شد.

«خوزه بووه» شخصیت برجسته جریان ضدجهانی سازی معتقد است؛ فعالیت های اقتصادی مضر و آلاینده را باید تعطیل کرد، فعالیت هایی که در ایجاد اشتغال نیز خلاق نیستند. باید فعالیت هایی را تشویق کرد که از نظر اجتماعی و زیست- محیطی خلاق بوده و کار آفرینند. به عقیده وی، با گسترش حمل ونقل عمومی، ارائه خدمات اجتماعی برای فرزندان و تامین امکانات عمومی مسکن، شرایط زندگی را بهبود بخشید و فعالیت های رشد منفی به نفع فعالیت های رشد مثبت متحول شوند. «دومینیک ووانه» نامزد «سبزها» در انتخابات فرانسه معتقد است که باید برای زمینه های مضر در محیط زیست رشد منفی ایجاد کرد تا از بین برود و فضای فردا برای فرزندان بهبود یابد.

وی بر این باور است که رشد مساعد زیست محیطی برای ایجاد اشتغال نیز مفید است. به نظر او مصوبه اتحادیه اروپا در بکار بستن سیاست سوخت های غیرکربنی هر چند بلندپروازانه است، ولی می تواند کار آفرین باشد و بتدریج محقق شود. او بر خلاف سایر نامزدها معتقد است رشد تولید ناخالص ملی و رشد درآمد سرانه از راه اشتغال الزاما به رفاه عمومی منجر نمی شود چرا که فرانسه امروز دو برابر ثروتمندتر از فرانسه دهه هفتاد است ولی هنوز نارضایتی عمومی از خدمات و دستمزدها وجود دارد و از فقر و بی عدالتی کاسته نشده است.

---