اتومبیلرانی رقابت بر سر حادثه

اتومبیلرانی در ایران شرایط خاص خودش را دارد فرد علاقه مند به اتومبیلرانی ابتدا باید از پس هزینه های سنگین و سرسام آور آن برآید و سپس وارد پیست شود اتومبیلرانی در ایران هم حادثه هایی در بر داشته که بجز یک مورد اتفاق تلخ مرگ در آن به چشم نمی خورد, اما با وجود این, این رشته هیجان انگیز و پرهزینه از خطرهای دنیای ورزش محسوب می شود

اتومبیلرانی در ایران شرایط خاص خودش را دارد. فرد علاقه‌مند به اتومبیلرانی ابتدا باید از پس هزینه‌های سنگین و سرسام‌آور آن برآید و سپس وارد پیست شود. اتومبیلرانی در ایران هم حادثه‌هایی در بر داشته که بجز یک مورد اتفاق تلخ مرگ در آن به چشم نمی‌خورد، اما با وجود این، این رشته هیجان‌انگیز و پرهزینه از خطرهای دنیای ورزش محسوب می‌شود.

در تاریخ رقابت‌های اتومبیلرانی و رالی انواع حادثه‌های منجر به مرگ مشاهده شده است. در همین ایران لاله صدیق، قهرمان مشهور اتومبیلرانی در یک حادثه بشدت از ناحیه گردن مصدوم شد یا حمیدرضا مدرسی، قهرمان اتومبیلرانی ایران نیز تصادفی سخت در یکی از مسابقه‌های کشوری داشت. چند سال پیش در یکی از مسابقه‌های غیررسمی مشهد، راننده جوانی با پراید خود تصادف کرد و جان سپرد.

مهم‌ترین دلایلی که باعث حوادث مختلف در پیست‌های اتومبیلرانی شده، به رقابت ناسالم راننده‌هایی برمی‌گردد که در طول یک مسابقه سعی می‌کنند با روش‌های ناجوانمردانه راه یکدیگر را ببندند، موضوعی که فیروزه سیدمهدی، یکی از قهرمانان اتومبیلرانی ایران بارها به آن اشاره کرده است، اما خارج از کشور رقابت‌های بسیار مرگباری در سراسر جهان برگزار می‌شود.

● نامداران قربانی

در تاریخ رقابت‌های اتومبیلرانی، رانندگان مشهوری جان خود را از دست داده‌اند. هر ساله در ماه می ‌در پیست مسابقه‌های فرمول یک ایندیاناپلیس برگزار می‌شود. این سری رقابت‌های فرمول یک را می‌توان معروف‌ترین مسابقه رانندگی سرعت در دنیا دانست، چراکه هر ساله افراد زیادی را به خود جذب می‌کند. ایندیاناپلیس غیر از جذابیت‌های سرعت، هر ساله رانندگان و تماشاچیانی را نیز به کام مرگ می‌کشاند. از سال ۱۹۱۱ که اولین تصادف در این پیست رخ داد تا امروز نزدیک به ۴۹ راننده جان خودشان را از دست داده‌اند. فرمول یک ـ که پربیننده‌ترین رقابت اتومبیلرانی در سراسر جهان به شمار می‌رود ـ آوردگاهی برای مرگ مشهورترین رانندگان دنیا بوده است. مشهورترین راننده فرمول یک دنیا که جان خود را در حین مسابقه از دست داد فریتز گلاتز نام دارد. این راننده استرالیایی در تیر ۱۳۸۱ در جریان فرمول یک یورو باس، کنترل اتومبیل خود را از دست داد و پس از چند کله معلق سرنگون شد تا تراژدی پنجاه و نهم فرمول یک همین جا رقم بخورد. فاجعه خیلی عمیق بود. جراحات این راننده ۷۰ ساله ـ که یکی از مسن‌ترین رانندگان فرمول یک نیز محسوب می‌شد ـ عمیق‌تر از آن بود که بتوان کاری کرد. مرگ این راننده مشهور، دنیای فرمول یک را تکان داد. البته دو سال قبل از این فاجعه، یکی دیگر از رانندگان مشهور فرمول یک به نام جان داوسون دامر انگلیسی نیز در جریان یک مسابقه دچار حادثه شد. این اتفاق در اردیبهشت ۷۹ افتاد و در آن راننده انگلیسی جان سپرد.

اما مرگ و حادثه فقط برای رقابت‌های فرمول یک نیست. در تاریخ رقابت‌های رالی داکار نیز موارد متعددی از حوادث تلخ مشاهده می‌شود. شاید هیچ مسابقه‌ای را نتوان به اندازه رالی داکار معروف و مشهور دانست، تقریبا تمام افرادی که تلویزیون نگاه می‌کنند حداقل یک بار اسم این مسابقه را شنیده اند. رالی داکار با همه شهرت خود بسیار مرگبار است و هر ساله حداقل سه نفر جان خودشان را در این رقابت‌ها از دست می‌دهند. تا به حال بیش از ۵۰ نفر جان خودشان را در این مسابقه از دست داده‌اند و افراد زیادی نیز در صحرا گم شده و تا پای مرگ پیش رفته‌اند. آخرین قربانیان رالی داکار دو راننده اهل پرو بودند که هنگام سبقت دچار حادثه مرگباری شدند، اما در میان چهره‌های مشهوری که در رالی داکار به مرگ سلام کردند ناتالیا سونیا گالاردوی آرژانتینی است که در ۲۸ سالگی قصد فتح رالی داکار را داشت. این راننده آرژانتینی در دی ۸۹ و در جریان این رقابت‌ها بشدت تصادف کرد و در همان میدان مسابقه جان باخت. مرگ یک پدر و پسر ۳۷ و ۱۱ ساله نیز در جریان این رقابت‌ها بسیار دلخراش و غم‌انگیز بود.

از سوی دیگر، یکی از اولین رقابت‌های خارج از جاده‌ای که در دنیا برگزار شده است باجا ۱۰۰۰ نام دارد و در منطقه باجا در جنوب کالیفرنیا برگزار می‌شود. این مسابقه‌ها هر ساله جان انسان‌های زیادی را گرفته و تصادف‌های بسیاری در آن رخ داده است.

این خطرها برای خارجی‌هاست، چون اصولا در ایران مسابقه مهمی برای اتومبیلرانان برگزار نمی‌شود که بخواهد این اتفاق‌های تلخ بیفتد. اتومبیلرانی در ایران، اما پیشرفت کرده است. این پیشرفت را می‌توان بیشتر در تهران، مشهد، اصفهان، یزد و کرج دید، اما رشد بی‌رویه رقابت‌های غیررسمی در ایران خطرناک نیست؟