بانک‌ها و مدیریت نقدینگی

بانک‌ها مقداری ذخایر نگهداری می‌کنند و در عین حال انتظار دارند که برخی وام‌ها بازپرداخت شود. بانک‌ها همچنین می‌توانند از بازار بین بانکی و یا با نرخ تنزیل از بانک مرکزی منابعی …

بانک‌ها مقداری ذخایر نگهداری می‌کنند و در عین حال انتظار دارند که برخی وام‌ها بازپرداخت شود. بانک‌ها همچنین می‌توانند از بازار بین بانکی و یا با نرخ تنزیل از بانک مرکزی منابعی را قرض کنند. مدیریت طرف دارایی‌های ترازنامه بانک را می‌توان یک فرآیند تصمیم‌گیری دو مرحله‌ای در نظر گرفت. در مرحله اول، بانک در مورد میزان ذخایری که برای جوابگویی خروج روزمره سپرده‌ها لازم است نگهداری شود، تصمیم‌گیری می‌کند. بقیه دارایی را می‌توان به عنوان دارایی درآمدزا حفظ کرد. در مرحله دوم، بانک در مورد اینکه چگونه دارایی‌های درآمدزایش را میان وام‌های پربازده و پرریسک و اوراق قرضه کم‌بازده و کم‌ریسک تخصیص دهد تصمیم‌گیری می‌کند.

یک مدل ساده مدیریت نقدینگی باید مستلزم آن باشد که بانک تعادلی میان هزینه- فرصت نگهداری سپرده‌ها به عنوان ذخایر به جای دارایی درآمدزا و هزینه‌های ناشی از قرض گرفتن پیش‌بینی نشده برای جوابگویی به خروج سپرده‌ها برقرار سازد. این بده بستان نوعی مستلزم آن است که بانک یک مساله بهینه‌سازی مقید به شرایط تصادفی را حل کند. فرض کنید که ترازنامه بانک را بتوان به شرح زیر نشان داد:

L+R=D

که در آن L وام، R ذخایر و D سپرده‌ها است.

بانک با خروج مستمر سپرده‌ها در یک دوره زمانی روبه‌رو است قبل از آنکه سپرده‌های جدید یا بازگشت وام‌ها بتواند در شروع دوره جدید از حجم این خروج سپرده پیشی بگیرد. اگر خروج سپرده‌ها کمتر از حجم ذخایر باشد، بانک با بحران نقدینگی روبه‌رو نخواهد بود. اما اگر با جریان خروج نقدینگی که بیشتر از حجم ذخایر آنها باشد روبه‌رو گردد، آنگاه آنها با کمبود نقدینگی مواجه می‌شوند و باید این کمبود را از محل بازار بین بانکی یا بانک مرکزی تامین کنند. هزینه- فرصت نگهداری پول نقد بهره‌ای است که اگر به عنوان دارایی درآمدزا نگه‌داشته می‌شد به دست می‌آمد. فرض کنید که جریان خروج سرمایه گفته شده یک متغیر تصادفی به نام (x) باشد. اگر

(R-x<۰) باشد، کاهش ذخیره رخ خواهد داد.

فرض کنید که هزینه مربوط به تهیه منابع برای جوابگویی به کمبود ذخایر نسبت p با میزان کمبود داشته باشد. در این صورت می‌توان نشان داد هر بانک سطح ذخایر نقدی خود را در حدی نگه می‌دارد که احتمال کمبود ذخیره با نسبت نرخ بهره دارایی‌های درآمدزا (r) به هزینه انجام تعدیل جهت جوابگویی به کمبود ذخایر (p) برابر شود. هر بانک سطحی از ذخیره را نگه‌می‌دارد که منفعت حاشیه‌ای (متحمل نشدن هزینه نقدینگی) با هزینه حاشیه‌ای (نرخ بهره نادیده گرفته شده) برابر شود

bank-to.blogfa.com