عاقبت همنشینی با گناهکار

از حضرت امام علی النقی(ع) نقل شده است که آن حضرت شخصی را که با عبدالرحمن بن یعقوب که دایی او بود و از اهل ضلالت به شمار می رفت، رفاقت و مجالست داشت، منع فرمود. راوی حدیث گوید: به آن …

از حضرت امام علی النقی(ع) نقل شده است که آن حضرت شخصی را که با عبدالرحمن بن یعقوب که دایی او بود و از اهل ضلالت به شمار می رفت، رفاقت و مجالست داشت، منع فرمود. راوی حدیث گوید: به آن حضرت عرض کردم: آن شخص می گوید من با او در عقیده کاری ندارم هرچه بگوید، پیروی نمی کنم و خود قائل به آن نیستم.

امام(ع) فرمود: آیا نمی ترسی از اینکه بلایی بر او نازل شود و به همه شما اصابت کند؟ آیا حال آن کس را نمی دانی که خودش از اصحاب موسی(ع) و پدرش از اصحاب فرعون بود، زمانی که افراد فرعون به قوم موسی(ع) رسیدند، آن شخص از موسی جدا شد تا شاید بتواند با موعظه پدرش را هدایت کند. با همدیگر می رفتند و پدر بر او خشونت و تندی می کرد تا به محلی از دریا رسیدند و هر دو غرق گردیدند.

خبر به موسی(ع) رسید. فرمود: «او در رحمت خداست، لکن چون عذاب نازل شده به او هم اصابت کرد و به ناچار عذاب به آنکه نزدیک گنهکار است می رسد.»۱

۱. اصول کافی، ج۴، ص۸۲