گل امید

بار الها!
در روشنایی صبح، در تنهایی، در سکوت تاریکی، در مه و... همواره و در همه حال تو را می‌خوانم.
وقتی چشمانم را سیل اشک پوشانده بود، دانستم که تو صدایم را می‌شنوی. در اعماق قلبم …

بار الها!

در روشنایی صبح، در تنهایی، در سکوت تاریکی، در مه و... همواره و در همه حال تو را می‌خوانم.

وقتی چشمانم را سیل اشک پوشانده بود، دانستم که تو صدایم را می‌شنوی. در اعماق قلبم وجودت را احساس کردم. گناهانم را به یاد آوردم و صدای گریه روحم را شنیدم.

در جست‌وجوی حقیقت و بخشش به سویت دست دراز کردم و تو در پاسخ، دستانم را با گل‌هایی از امید پر کردی.

نفیسه اکبری