مایتی وان, گجتی هندی برای نیازی شرقی

روهین کومار, یکی از میلیون ها جوان تحصیلکرده ساکن دهلی نو است که به خاطر سیستم آموزشی سختگیرانه کشور هند, از زمان مدرسه وسواس زیادی برای نوشتن و نظم دادن به جزوات درسی اش داشته است

نام: روهین کومار سن: ۲۵ سال محل تولد: هندوستان ، دهلی​نو تحصیلات: کارشناسی ـ مهندس الکترونیک نام ایده: مایتی وان (MyTi ONE)

روهین کومار، یکی از میلیون‌ها جوان تحصیلکرده ساکن دهلی‌نو است که به خاطر سیستم آموزشی سختگیرانه کشور هند، از زمان مدرسه وسواس زیادی برای نوشتن و نظم دادن به جزوات درسی‌اش داشته است. در کشور هندوستان هم مانند ایران خودمان و خیلی از کشورهای شرق دنیا، جزوه‌نویسی از اهمیت زیادی برخوردار است و کار کپی‌کردن از روی جزوات بچه مثبت‌های کلاس حسابی رونق دارد. روهین یکی از آن بچه مثبت‌هایی بود که جزواتش محبوبیت زیادی داشت و بارها با خون دل و بغض فراوان، شاهد بوده که چگونه این دارایی ارزشمندش توسط دوستان بی‌مبالاتی که آنها را برای کپی‌کردن، قرض گرفته بودند، مچاله می‌شده است. همین موضوع به روهین انگیزه کافی داد تا برای پیدا‌کردن راهی نوین برای به اشتراک‌گذاری جزوه‌هایش، بیندیشد.

در عصر فناوری دیجیتال و زمانه وب‌سایت‌های اجتماعی و به اشتراک‌گذاری فایل‌ها، این موضوع نباید مشکل بزرگی باشد و به تفکر زیادی احتیاج داشته باشد. اما در عمل و در واقعیت اوضاع بسیار متفاوت بود.

وقتی تبلت‌ها به بازار آمدند، روهین با خود اندیشید که برای مشکل قدیمی خود چاره‌ای یافته است. به امید نوشتن مستقیم جزوات روی تبلت، یکی از این گجت‌های نوظهور را خرید؛ اما نخستین تجربه روهین برای کار با آنها با نا امیدی فراوانی به پایان رسید. تایپ جزوات درسی برای روهین که از ابتدای زندگی‌اش عادت به نوشتن با کاغذ و قلم داشته است، ناممکن بود و از اینها گذشته رسم تصاویر یا جدول‌ها تقریبا غیرممکن بود. همان موقع توصیه‌هایی به روهین شد تا تبلت خود را با یکی از انواع قلم‌دارش که می‌شد به شیوه سنتی روی صفحه‌نمایش آن نوشت، عوض کند. اما روهین دریافت که آن شیوه نیز معایب خاص خود را دارد. هم او و هم سایر همکلاسی‌هایش عادت داشتند موقع مطالعه جزوات در کنار آنها یادداشت‌هایی برای خودشان می‌نوشتند و از همه مهم‌تر عادت مطالعه جزوات در حالی که روی تخت دراز کشیده‌اند، عادتی دیرینه بود که نمی‌شد آن را ترک کرد. در این شرایط شما می‌توانید برای ساعت‌ها وزن یک صفحه کاغذ را تحمل کنید، اما تحمل وزن هر چند سبک یک تبلت برای حتی چند دقیقه هم برای خیلی‌ها عذاب‌آور است.

روهین به دنبال ایده‌ای بود تا بتواند همزمان با نوشتن جزوات به روش سنتی یعنی با قلم و کاغذ، نسخه دیجیتال آن را تولید کرده و بلافاصله با دوستان خود به اشتراک بگذارد. به این ترتیب و بخصوص سرکلاس معلم‌هایی که عادت داشتند سریع و بی‌وقفه حرف بزنند و درس بدهند، آنها می‌توانستند وظیفه جزوه‌نویسی را بین خودشان تقسیم کنند تا هم فرصت گوش‌کردن داشته باشند و هم نکته‌ای را از قلم نیندازند. به این ترتیب کل کلاس در پایان یک جلسه درس، هر دانش آموز علاوه بر آن‌که جزوه الکترونیکی واحدی، سرشار از دریافت‌های متفاوت همکلاسی​هایش داشت خود نیز جزوه اختصاصی‌اش را روی کاغذ و به همان روش باستانی! نوشته بود.

این نیاز به خلق ایده‌ای متهورانه منجر شد که امروز مایتی وان (MyTi One) نامیده می‌شود. مایتی وان در حقیقت یک تبلت تاشو است که در یک طرف آن صفحه تخته مانندی قرار دارد. این صفحه به گونه‌ای طراحی شده که می‌توان روی آن کاغذ قرار داد و با یک خودکار معمولی یادداشت کرد. نوشته‌هایی که روی کاغذ نوشته می‌شود توسط صفحه زیرین و از طریق اتصال یواس‌بی به تبلت منتقل و روی نمایشگر آن ظاهر می‌شوند. به این ترتیب روهین توانست رویایش را به حقیقت نزدیک کند و خلأیی که در بازار تبلت‌ها وجود داشت را پر کند، ضمن این‌که نه تنها می‌توان جزوات را به شکل آنلاین ذخیره کرد، بلکه می‌توان آنها را با چند لمس به دوستان نیز قرض داد.

روهین برای ساخت چند نمونه آزمایشی از محصولش سراغ مقامات مسئول رفت اما زمانی که با بی‌توجهی آنها روبه‌رو شد به جای دلسرد شدن، تلاشش را بیشتر کرد. او سمیناری دوستانه ترتیب داد و از رفقای دانشگاهی‌اش خواست سرمایه‌های اندک خود را روی هم بگذارند و در عملی شدن این ایده نوین او را یاری کنند. چند روپیه از اینجا و چند روپیه از آنجا جمع شد و آنها نخستین نمونه را با سرهم‌کردن چند گجت آماده و ساخت یکی دو قطعه آغاز کردند، اما مشکل دقیقا از همینجا شروع شد.

این گجت جدید نرم‌افزار خاصی نیاز داشت تا بتواند ارتباط بین دو سخت‌افزار یعنی تبلت و صفحه یادداشت را فراهم کند. در ضمن به اشتراک‌گذاری همزمان و اولویت‌بندی تغییرات انجام شده نیز خود معمایی بزرگ بود که حلش به ماه‌ها همفکری و خلق الگوریتم‌های بزرگی نیاز داشت. اما حالا که از هر سو انرژی‌های مثبت به سمت روهین و دوستانش می‌آمد، حل این مشکلات ساده به نظر می‌رسید.

خیلی زود پول آنها ته کشید و موج ناامیدی بار دیگر سراغ تیم آمد. اما روهین تصمیم نداشت تسلیم جبر روزگار شود. سراغ یک روزنامه محلی رفت و ساعت‌ها انتظار کشید تا دبیر سرویس آی.‌تی ‌آن روزنامه حاضر شد چند دقیقه با او صحبت کند، اما همان چند دقیقه برای روهین جوان کافی بود تا روزنامه محلی را مجاب کند مطلبی درباره ایده او و دوستانش بنویسد. در پایان آن مطلب کوتاه روهین از همشهری‌هایش خواسته بود تا او را با چند روپیه ناقابل در عملی کردن ایده بزرگش یاری کنند. اعانه‌ها آن‌قدر زیاد بود که روهین شرکتی تاسیس کرد.

کار نرم‌افزار‌نویسی به پایان رسید و ده‌ها نمونه اولیه از روی مایتی ساخته شد تا برای آزمایش به چند مدرسه منتخب ارسال شود. همه راضی بودند! حالا می‌شد تولد این ایده هندی را که بر اساس نیازهای ویژه کشور هندوستان اجرا شده بود رسما اعلام کرد. پروژه‌ای که ابتدا بر اساس یک نیاز شخصی آغاز شده بود در نهایت به یک همکاری تنگاتنگ و تمام‌عیار با دوستان و کل جامعه هندوستان ختم شد. بتدریج کارشناسان دیگری هم به عنوان مشاور در کنار روهین قرار گرفتند. بعلاوه وی حمایت استادهای علاقه‌مند دانشگاه را نیز به همراه دارد. این روزها روهین به عنوان مدیرعامل و مسئول توسعه و تحقیق شرکتش و در مقام مخترع اصلی مایتی، برای دریافت شش حق اختراع که مختص این محصول است، اقدام کرده است.

قرار است در ابتدای کار، مایتی وان فقط در مراکز آموزشی توزیع شود. اما روهین و تیم همراهش رویای تولید انبوه این محصول را نیز در سر دارند تا بتوانند از پس سفارش‌های بزرگ هم بر آیند تا کم‌کم خود را برای عرضه عمومی آماده کنند.

روهین هنوز قیمت قطعی برای محصولش در نظر نگرفته است، اما قصد دارد آن را با قیمت حدود ۷۰۰ هزار تومان به فروش برساند. وی همچنین در حال جمع‌کردن تیمی است که بتواند پشتیبانی مورد نیاز برای این محصول را فراهم کند. روهین معتقد است که اگر محصولش به مرحله نهایی برسد و همه عیب‌های کوچک و بزرگ آن مرتفع شود، مایتی رقیبی در بازار نخواهد داشت. شرکت آمریکایی بلک‌بری الگوی روهین است؛ از همین رو وی آرزو دارد روزی تبدیل به یک بلک‌بری در خاک هندوستان شود.

روهین سیاست حفظ کیفیت و ارتقا دادن مایتی را سرلوحه کار خویش قرار داده و قصد دارد تا در فواصل زمانی کوتاه‌مدت با برملا‌کردن ویژگی‌های جذاب مایتی وان، کاربران را شیفته محصول خود کند. وی استراتژی حرکت آرام، ولی پیوسته را برای خود برگزیده تا کسب و کار شخصی‌اش را به یک موفقیت بزرگ تبدیل کند. برای تحقق این هدف او از استارت آپ‌هایی که سالانه برگزار می‌شود استفاده می‌کند. همین امر وی را از یک ایده‌پردازی که تنها رویاپردازی بلد است به یکی از بازیگران اصلی بازار تبدیل خواهد کرد. وی بتازگی توانسته نمونه اولیه محصولش را که در دهلی تولید شده است در یکی از نمایشگاه‌های لوازم الکترونیکی هند به نمایش بگذارد؛ جایی که در حدود دو تا سه هزار نفر فرصت آشنایی با محصول وی را پیدا کردند. بعلاوه این اقدام باعث شد بازدیدکنندگان سفارش‌هایی برای خرید این تبلت، پیش از تولید انبوه آن بدهند.

رامین فتوت