ابزار توسعه!

«ادبیات غیرمتعهد» اگرچه اینک در عرصه فرهنگ ایران دارای واقعیت است، اما تردیدی نمی توان داشت که با وجود هیاهوهای بسیار، صرفاً جریانی محفلی و سترون است!
● ادبیات غیرمتعهد چیست؟
«ادبیات …

«ادبیات غیرمتعهد» اگرچه اینک در عرصه فرهنگ ایران دارای واقعیت است، اما تردیدی نمی توان داشت که با وجود هیاهوهای بسیار، صرفاً جریانی محفلی و سترون است!

ادبیات غیرمتعهد چیست؟

«ادبیات غیرمتعهد»، ادامه جریان ادبی منحطی است که مهم ترین شاخص -های آن عبارت است از:

۱) باورمندی به اصل صهیونیستی «هنر برای هنر».

۲) تاکید بر اندیشه جدایی دین از سیاست.

۳) فارغ بودن از دغدغه دینی.

۴) تکیه بر «ساختار» بویژه ساختار مدرن.

۵) پرهیز جدی از تاثیرگیری نسبت به ادبیات اصیل ایران.

۶) مخالفت با سنت.

۷) عصیان علیه اخلاقیات.

۸) ترویج اباحه گری.

۹) ارائه تصویری از نیهیلیسم.

۱۰) عقب ماندگی از دردها و خواست های مردمی

فعالان عرصه ادبیات غیرمتعهد و مروجان آن، با وجود بهره گیری از رسانه ها و جشنواره های غربی، یارگیری از مجامع دانشگاهی و برپایی جشنواره های زیرزمینی، به دلیل بیگانگی با باورهای دینی و ملی ایرانیان، نتوانسته اند ظهوری مؤثر و جریان ساز نشان دهند.

به ویژه اینکه به دلیل مرگ یا مهاجرت و انزوا نام های مطرح، سرمایه لازم انسانی برای تجمیع و گسترش این نوع ادبیات، کاملاً رو به نابودی است.

در ازای فرتوت شدن این نوع بیماری ادبیات، ادبیات متعهد ایران، با طراوت و با انرژی و با دستانی پر، رو به اوج قرار دارد. گواه روشن این ادعا، بزرگ شدن حیطه نام آوران حرفه ای ادبیات متعهد و افزایش آثار این گروه از اصحاب قلم است. سایه سنگین بیدارگر و آگاهنده و حرفه ای ادبیات متعهد، چنان است که مخاطبان- جوان و غیرجوان- به معیارهای نهادینه شده درونی برای تمیز اثر متعهدانه و غیرمتعهدانه یا دقیق تر بگویم «ادبیات متعهدانه و غیرمتعهدانه» مسلح شده اند. اتفاقی که سبب شده است در ازای افزایش شمارگان آثار ادبیات متعهدانه، شمارگان آثار جز این، به شدت رو به کاهش گذارد.

با این حال اما، دستگاه های فرهنگی و نویسندگان و شاعران متعهد به کمک هم، ناگزیر به چند اقدام اند:

۱) گنجاندن آثار متعهدانه برتر در کتاب های درسی و دانشگاهی.

۲) تبیین شاخص ها و اثرات نامطلوب ادبیات غیرمتعهد در ساحت های گوناگون فرهنگی، سیاسی و اجتماعی.

۳) افشای پشت پرده ادبیات غیرمتعهد که با هدف مسخ ارزش های دینی و ملی ادبیات فاخر و اصیل ایران ، سامان دهی شده است.

۴) کمک به توسعه جشنواره های ادبی انقلابی موجود.

۵) نظارت دقیق تر و بدون چشم پوشی به فعالیت مؤسسه های نشر کتاب و پدیدآوردگان وابسته به کلونی ادبیات غیرمتعهد.

۶)- مواجهه قانونی با جشنواره های زیرزمینی.

۷) تبیین ابزارهای براندازی نرم با تاکید بر تمسک به اهرم ادبیات.

بی گمان ادبیات متعهد به عنوان فرآورده انقلاب اسلامی، موجب غنای بیشتر ادبیات ایران شد. ادبیاتی که اینک به عنوان ادبیات الهی و انسان ساز به عنوان ابزار توسعه فرهنگی درون مرزی و فرامرزی موضوعیت جدی دارد.

پژمان کریمی