عبادت کردن خداوند ؛ رمز و هدف خلقت انسان

وقتی به عظمت این دنیا می نگرم و به تعداد بی شمار شگفتی ها و زیبایی های آن و به این همه نعمت های فراوانی که خداوند بزرگ و مهربان در اختیارمان قرار داده است، با خود می اندیشم که حتماً …

وقتی به عظمت این دنیا می نگرم و به تعداد بی شمار شگفتی ها و زیبایی های آن و به این همه نعمت های فراوانی که خداوند بزرگ و مهربان در اختیارمان قرار داده است، با خود می اندیشم که حتماً و یقیناً از این خلقت بی نظیر و بی نهایت عجیب، خداوند هدفی دارد که آن هم هدفی است در شأن این خلقت. مگر می شود این خلقت بی نهایت بزرگ در برابرش هدفی کوچک باشد؟ درصورتی که از نشانه های این خلقت، به خوبی مشخص می شود خالق این خلقت کاملاً صمد و بی نیاز- ولو به اندازه ذره ای ندیدنی است. خداوند اراده فرموده همه نعمت های مادی و معنوی (قرآن، هدایت پیامبران و امامان(ع)) را در اختیار بنده انسان به عنوان اشرف مخلوقات و در برابر همه نعمت ها، نعمت بزرگ دیگری به نام اختیار و آزادی قرار دهد و بعد بفرماید ای انسان! این تو و این هم نعمت ها. حالا بکوش و برس برای آن هدف بزرگی که من خدا درنظر دارم.

به به! واقعاً عجب خدایی، واقعاً عجب دینی. به به! واقعاً عجب هدف زیبایی. بعد می فرماید: ای انسان مسلمان! اگر عبادت برایت سخت می شود به این دلیل که یقین نداری یا شک کم یا زیاد در وجود نازنین و پربرکت خاتم الانبیا حضرت محمد مصطفی(ص) داری که چطور ایشان با ادعای امی بودن، کتاب مقدس قرآن کریم را ازطرف من دریافت کرد و در یک کلمه، طلب معجزه می کنی؟! بدان همین قرآن خود معجزه جاویدان است. آیاتی که نشانه اعجاز علمی و... آن را می دهد کم نیستند!

بسیاری از حقایق علمی که جدید کشف می شود، قرآن آن را ۱۴۰۰ سال قبل خبر می داد درصورتی که دست هیچ یک از دانشمندان به ساده ترین و پیشرفته ترین تکنولوژی و دستگاه های ساخته بشری نرسیده بود.

آری این همه نعمت و در مقابلش ناشکری! ناشکری بدین معنی نیست که فقط از گفتن خدایا شکرت خودداری کنیم ، نه بلکه با اعمال، کردار و اخلاق نیکو و آنچه که خدا و پیامبر و حضرات معصومین(ع) خواسته اند عمل کنیم. همین که ما به خاطر خدا گناهی ولو به اندازه ذره خیلی کوچک مرتکب نشویم، درواقع شکر خدا را کرده ایم و این است عبادت؛ عبادتی که خداوند فرمود: ما جن و انس را خلق نکرده ایم مگر اینکه ما را عبادت کنند. پس عبادت کردن خداوند، رمز و هدف خلقت انسان است و نتیجه عبادت کردن، به کمال رسیدن است به طوری که درنهایت مقاماتش از مقامات ملائک نیز بیشتر شود و سرانجام خداوند رحیم و غفور و عظیم در قبال این خواسته که کمترین نیازی به آن نداشت جایگاه زیبای بهشت برین را به احسن ممکن نصیب می فرماید. پس ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است.