۹ ژانویه ۱۹۸۰ ـ زمانی که آمریکا وجود نظامیان روسیه در افغانستان را خطر برای صلح جهان خوانده بود! - قول مسکو در حمایت از ایران در ژانویه ۱۹۸۰

نماینده مسکو در شورای امنیت سازمان ملل نهم ژانویه ۱۹۸۰ قطعنامه پیشنهادی دولت آمریکا مربوط به افغانستان را «وتو» کرد. دولت آمریکا به استقرار نظامی مسکو در افغانستان اعتراض …

نماینده مسکو در شورای امنیت سازمان ملل نهم ژانویه ۱۹۸۰ قطعنامه پیشنهادی دولت آمریکا مربوط به افغانستان را «وتو» کرد. دولت آمریکا به استقرار نظامی مسکو در افغانستان اعتراض و در این زمینه به شورای امنیت سازمان ملل شکایت برده و این اقدام مسکو را خطری برای صلح جهان خوانده بود. دولت وقت مسکو در پاسخ به اعتراض دولت واشنگتن اعلام کرده بود که اعزام موقتی این نیرو به خواست دولت افغانستان صورت گرفته؛ قانونی و مشروع است. یک دولت حاکم حق دارد که در صورت رو به رو بودن با خطر؛ از دوستان و همسایگان کمک بخواهد. دولت افغانستان با توطئه آمریکا رو به رو بود که تقاضای کمک نظامی از ما کرد که با آن دولت پیمان دوستی و علاوه بر آن قرارداد عدم تعرض و کمک متقابل داریم. دولت آمریکا نه تنها طرح کودتای داخلی اجرا کرده (ماجرای حفیظ الله امین) که ضمن آن رئیس دولت افغانستان کشته شده بود بلکه با دادن پول، اسلحه و آموزش نظامی؛ در مناطق مرزی پاکستان و افغانستان بحران ساخته و قصد براندازی دولت کابل را داشته که این دولت تا رسیدن به توان دفاعی لازم خواستار استقرار نیروهای ما شده است و ما به هیچوجه قصد ماندن، سلطه و قدرت طلبی نداریم.

مرور زمان نشان داد که روس ها در دهه بعد از افغانستان خارج شدند و دولت واشنگتن (به تحریک و اغواء لندن) به بهانه پایان دادن به عملیات «بن لادن و طالبان» که ساخت آمریکا بوده اند وارد افغانستان شده، دولت برکنار کرده، بافت و ساختار و در نتیجه آرامش را برهم زده و نه تنها در آنجا ماندگار شده بلکه پای اعضای ناتو را هم به آنجا باز کرده که یک آتشفشان جهانی بوجود آمده است زیرا که افغانستان میان چهار قدرت بالقوه معارض غرب قرارگرفته و به دریا راه ندارد که انتقال نیروی بیشتر به آنجا برای غرب آسان باشد. سکوت فعلی این چهار قدرت (روسیه، ایران، چین و هند) عمدتا برای این است که غرب هرچه بیشتر در باتلاق افغانستان فرو برود تضعیف شود. گرنه هر آن می توانند بمانند شکایت ژانویه سال ۱۹۸۰ آمریکا به شورای امنیت؛ آنها هم اقدام به شکایت و اعتراض و ... کنند.

همزمان با «وتو» قطعنامه آمریکا در ژانویه ۱۹۸۰، دولت مسکو اعلام کرد که از این پس با همه توان از تلاش آمریکا و دو دولت انگلستان و فرانسه برای تصویب قطعنامه تحریم اقتصادی ایران در شورای امنیت (در رابطه با گروگانگیری کارمندان سفارت آمریکا در تهران) جلوگیری خواهد کرد. در اعلامیه دولت مسکو آمده بود که این دولت تصمیم راسخ دارد که از هرگونه تعرض نظامی آمریکا به ایران جلوگیری کند و در صورت لزوم کشتی جنگی به خلیج فارس بفرستد.

گروگانهای آمریکایی تا لحظه انقضای حکومت جیمی کارتر آزاد نشدند و ۴۴۴ روز در ایران بودند. در پی تعرض نظامی آمریکا که در آوریل ۱۹۸۰ در صحرای طبس شکست خورد مقامات تهران گفته بودند تا روزی که جیمی کارتر در کاخ سفید باشد گروگانها که از عوامل جاسوسی و نفوذی آمریکا در ایران بودند و یا اینکه به این عملیات کمک می کردند رها نخواهند شد. همین گروگانگیری و دربند بودن طولانی گروگانها باعث شکست کارتر در انتخابات نوامبر ۱۹۸۰ شد.