یادداشتی بر صد سال به این سال ها ساخته سامان مقدم سواد صدا

همانطور که در فیلم به یادماندنی «آژانس شیشه ای»، بازی کم نظیر رضا کیانیان باعث شد تا بازی های خوب پرویز پرستویی و حبیب رضایی محو شود، این اتفاق این بار هم در فیلم «صد سال به این …

همانطور که در فیلم به یادماندنی «آژانس شیشه ای»، بازی کم نظیر رضا کیانیان باعث شد تا بازی های خوب پرویز پرستویی و حبیب رضایی محو شود، این اتفاق این بار هم در فیلم «صد سال به این سال ها» افتاده است. بازی منحصر به فرد رضا کیانیان باعث شده است تا سایر بازیگران این فیلم حرفی برای گفتن نداشته باشند.

«صد سال به این سال ها» قصه اش را که به نوعی در ۵ زمان و به تعبیری دیگر در ۳ مقطع دهه پنجاه، دهه شصت و دهه هشتاد می گذرد، به خوبی روایت می کند، البته سامان مقدم می توانست با پرداختن به دهه هفتاد هم، اثر جامع تری را خلق کند. توجه به ترانه های تاریخی ایران در مقاطع مختلف فیلم، از نقاط قابل توجه صد سال به این سال هاست که تلفیق دو مورد از این ترانه ها در سکانس یادآوری خاطرات کافه رز جالب توجه تر است.

اما کشته شدن رفیع به جای امین و همین طور احساس امین از اینکه ایران پس از کشته شدن رفیع، مایل به دیدن او نیست، از مواردیست که کمتر باور پذیر می نماید. ضمن اینکه نامگذاری فیلم به «صد سال به این سال ها» هم خوب نیست. باید گفت سکانس هایی مثل سکانس دیدار آرش با نامزدش از روی تیر چراغ برق و صحبت های زن رهگذر یا سکانس یادآوری خاطرات کافه رز توسط ایران، از سکانس های کلیدی فیلم است و البته مواردی هم مثل ساختمان مخروبه ای که آرش در بچگی به آنجا سر می زند یا بحث گردن آویزی که رفیع به آرش می دهد، از مواردیست که رها شده باقی می ماند.

همان طور که اشاره شد بازی پرویز پرستویی در این فیلم کمتر به چشم می آید و فاطمه معتمد آریا هم در برخی صحنه ها مثل سوگواری برای شهادت پسرش آرش، تقریبا ناموفق عمل کرده است بنابراین بهتر می بود که تیتراژ ابتدایی و پایانی فیلم با نام بهترین بازیگر فیلم یعنی «رضا کیانیان» شروع شود نه با نام «فاطمه معتمد آریا». «صد سال به این سال ها» با همه جنجال هایش، فیلم آرامی است و شخصا از توقیف چند ساله آن سر در نیاوردم و مطمئن هستم با اکران عمومی آن و باز خوردهای مخاطب، مسوولا ن ارشاد هم به اشتباه خود در توقیف بدون دلیل فیلم اذعان می کنند.

همچنان بر این باورم که «کافه ستاره» بهترین فیلم سامان مقدم و از بهترین های سینمای ایران است. اگر چه «صد سال به این سال ها» هم نقاط قوت فراوانی دارد و یکی از آنها، نامگذاری پرسوناژ فاطمه معتمد آریا به نام «ایران» و قرار دادن او در حرفه دوختن لباس عروس است.

نویسنده : حسن حائری