احکام آخرتی

از امام باقر(ع) روایت شده که حضرت داود(ع) از پروردگارش خواست حکمی از احکام آخرتی را که بر پایه حقایق اتفاق افتاده و براساس علم قاضی به باطن حادثه صادر می شود، در دنیا به او نشان …

از امام باقر(ع) روایت شده که حضرت داود(ع) از پروردگارش خواست حکمی از احکام آخرتی را که بر پایه حقایق اتفاق افتاده و براساس علم قاضی به باطن حادثه صادر می شود، در دنیا به او نشان دهد.

خدای عزوجل به داود(ع) وحی کرد: ای داود! آنچه را از من خواستی احدی از خلق خود را بر آن آگاه نکرده ام، و بر احدی جز من شایسته نیست که نسبت به پرونده ای براساس محاکمات قیامت حکم براند، ولی حضرت حق مانع از درخواست دوباره داود نشد و آن جناب بار دیگر درخواستش را تکرار کرد. جبرئیل به محضر داود(ع) آمد و گفت: ای داود! چیزی را از پروردگارت خواستی که پیش از تو کسی آن را از حضرتش درخواست نکرده است، خدا آنچه را خواسته ای بر احدی از خلقش آشکار ننموده است و کسی جز او شایسته چنین حکمی نیست و در عین حال خدا خواسته ات را اجابت کرد و آنچه از او طلبیدی به تو عطا نمود، ای داود! فردا دو مخاصمه کننده ای که بر تو در آیند حکمشان نسبت به آنچه در آن طلب حکم می کنند از احکام آخرتی است.

هنگامی که صبح شد و داود(ع) به مجلس داوری درآمد، پیرمردی که گریبان جوانی را گرفته بود و خوشه هایی از انگور در دست جوان بود نزد داود(ع) آمد و گفت: ای پیامبر خدا! این جوان وارد باغ من شده و درختان انگورم را لطمه زده و بدون اجازه من از انگور باغم خورده است، و این خوشه ها را نیز بی اجازه من چیده است! داود به جوان گفت: در این قضیه چه می گویی؟ جوان به انجام همه آن مطالب اقرار کرد، خدا به داود(ع) وحی فرستاد: من پرده از حکم آخرتی این حادثه برمی دارم، پس تو براساس آن میان پیرمرد و جوان داوری می کنی ولی قلبت آن داوری را تحمل نخواهد کرد و قومت به آن راضی نخواهند شد!

ای داود! این پیرمرد روزی به پدر این جوان در بستانش یورش برد و او را کشت و بستانش را غصب کرد و چهل هزار دینار مال صاحب بستان را برداشت و در گوشه ای از بستان دفن کرد، پس شمشیری به دست جوان بسپار و به او فرمان ده که گردن پیرمرد را بزند و بستان را که ارث واقعی او است به جوان برگردان و دستور ده فلان موضع بستان را بشکافند و مال پدری اش را بردارد، داود از این داستان فریاد کشید و دانشمندان از یارانش را جمع کرد و آن خبر را در اختیارشان قرار داد و داوری براساس وحی خود را به انجام رسانید.(۱)

۱- بحارالانوار، ج۱۴، ص۶