سیاست, بی سیاست , فقط عزاداری

روزگاری بود که پیش از ایام تبلیغ سخنرانان را به شهربانی احضار کرده و تعهد می گرفتند که در سخنرانی خود از سیاست سخن نگویند و چه بسا از روسای دسته جات و هیات ها توسط شهربانی یا ساواک تعهد می گرفتند که دست از پا خطا نکنند

روزگاری بود که پیش از ایام تبلیغ سخنرانان را به شهربانی احضار کرده و تعهد می گرفتند که در سخنرانی خود از سیاست سخن نگویند و چه بسا از روسای دسته جات و هیات ها توسط شهربانی یا ساواک تعهد می گرفتند که دست از پا خطا نکنند. می گفتند: مجالسی برگزار کنید از اخلاق و آداب بگویید، روضه بخوانید ولی با اعلیحضرت ،آمریکا و اسرائیل کاری نداشته باشید و گرنه حسابتان با بند و زنجیر است.

در آن روزگار مبارزان روشن ضمیر به هر نحوی بود زیر بار چنین تعهدی نمی رفتند و در حد توان خود مباحث سیاسی را مطرح کرده و قیام عاشورا را بر ضد ستمگر می دانستند و کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا را فریاد می زدند.

در آن هنگام متحجرانی هم بودند که دخالت را حرام و دیانت را غیر از سیاست تلقی کرده و اجر و ثواب را تنها در گریه بر نامه شهید نه در پی گیری اهداف آن بزرگوار جستجو می نمودند.

اما جای تردید نیست که انقلاب سترگ اسلامی در اثر پی گیری اهداف سید الشهداء و زنده نگه داشتن محرم و عاشورا به وجود آمد و تداوم این انقلاب نیز در پیوستگی به قیام عاشورا بوده و هست.

بنیان گذار جمهوری اسلامی می فرماید: « انقلاب اسلامی ایران پرتوی از عاشورا و انقلاب عظیم الهی آن است»۱.

« اگر عاشورا و گرمی و شور انفجاری آن نبود معلوم نبود چنین قیامی بدون سابقه و سازماندهی واقع می شد»۲.

امام راحل ضمن سفارش های موکد و مکرر برای برگزاری مجالس روضه و عزاداری بر سیاسی بودن این مجالس تاکید کرد: « اهل منبر ایدهم الله تعالی کوشش کنند در این که مردم را سوق دهند به مسائل اسلامی و مسائل سیاسی اسلامی»۳.

«مجلس عزا نه برای این است که گریه بکنند برای سید الشهداء اجر ببرند، البته برای این هم هست...بلکه مهم آن جنبه سیاسی است که ائمه ما در صدر اسلام نقشه اش را کشیده اند که تا آخر باشد»۴.

« مساله ، مساله گریه نیست، مساله ، مساله تباکی نیست، مساله ، مساله سیاسی است که ائمه ما با همان دید الهی که داشتند می خواستند که این ملت ها را با هم بسیج کنند»۵.

« این اجتماع در مجالس روضه را خیال نکنید که فقط این است که ما گریه کنیم برای سید الشهداء ، نه سید الشهدا احتیاج به این گریه ها دارد و نه این گریه ها فی نفسه کاری از آن می آید.. جنبه سیاسی این مجالس بالاتر از همه جنبه های دیگری است که هست»۶

«امروز ما به مجالس تعزیه و روضه بیشتر احتیاج داریم از سابق. این اجتماع سرتاسری کشور، این دسته جات سرتاسری کشور، امروز دیگر یک رنگ سیاسی پیدا کرده است و حق هم همین است... اگر ۳۵ میلیون جمعیت در این ماه محرّم، در این دهه محرّم، اجتماعات داشته باشند، خطبا هم بروند مسائل روز را برایشان بگویند و تعزیه بگویند و گریه بکنند برای سیدالشهدا، این یک شعاری است؛ یک شعار الهی است.«امروز دیگر ما انقلاب کرده‏ایم، روضه دیگر لازم نیست» از غلطهایی است که تو دهنها انداخته‏اند؛ مثل این است که بگوییم امروز ما انقلاب کرده‏ایم، دیگر لازم نیست که نماز بخوانیم. انقلاب برای این است. انقلاب کردیم که شعائر اسلام را زنده کنیم، نه انقلاب کردیم که شعایر اسلام را بمیرانیم. زنده نگه داشتن عاشورا یک مسئله بسیار مهم سیاسی- عبادی است. عزاداری کردن برای شهیدی که همه چیز را در راه اسلام داد [ه‏]، یک مسئله سیاسی است؛ یک مسئله‏ای است که در پیشبرد انقلاب اثر بسزا دارد ….ما ملت گریه سیاسی هستیم، ما ملتی هستیم که با همین اشکها سیل جریان می‏دهیم و خرد می‏کنیم سدهایی را که در مقابل اسلام ایستاده است.»۷

رهبر معظم انقلاب نیز سخنان بسیاری در تبین واقعه عاشورا در مناسبت های مختلف و نیز در روش صحیح برگزاری مراسم عزاداری بیان فرموده اند و به لزوم بهره وری از مجالس عزاداری در ایجاد بصیرت و آگاهی تاکید کرده اند.

از جمله در سخنان خود خطاب به مبلغان در رابطه با فتنه های بعد از انتخابات فرمودند: تبلیغ باید بتواند این حقایق را برای مردم و برای خود آنها روشن بکند که بفهمند دارند خطا می کنند و اشتباه می کنند... چه چیزی می توان این توطئه ها را .... از مجموعه افکار عمومی عالم جمع بکند؟ جز روشنگری.... جز چراغ و مشعل بیان حقیقت؟

ولی با کمال تاسف در آستانه محرم الحرام سال جاری دو نفر از بزرگان و علمای برجسته حوزه توصیه کردند مراسم دهه محرم سیاسی نگردد و فقط به عزاداری پرداخته شود.

ظاهر سخن این بزرگواران –که خود در ماجراها و فتنه ها با درایت و روشنگری می کردند- تا اندازه ای مبهم، شبهه برانگیز و سازگار با سخن متحجران و طاغوتیان است.

به نظر می‌رسد این اساتید محترم منظور دیگری از گفته خود داشته اند که خوب بیان نشده است و این بنده به عنوان ارادتمند و شاگرد ایشان آرزومندم که چنین باشد و امیدوارم که در اسرع وقت شبه زدایی کنند و مقصود واقعی خود را بیان نمایند؛ و گرنه در این روزگار فتنه خیز اگر امام حسین (ع) چراغ راه و مصباح هدایت نباشد و یزیدها و شمرهای زمان و ابن اشعث‌های منافق و شبث بن ربعی‌ها برگشته از علی (ع) و شریح قاضی‌های سازشکار و توجیه گر رفتار ستمگران و خواص خاموش به نفع توطئه گران شناخته نشوند و تنها به اشک ریختن و سیاه پوشیدن بسنده گردد، جز روسیاهی در روز جزا حاصلی نخواهد داشت.

حجت‌الاسلام مهدی عبداللهی

پانوشت ها:

۱. صحیفه نور: ۱۸/۱۲

۲. همان: ۱۶/۱۷۹

۳. همان :۱۳/۱۵۸

۴. صحیفه امام: ۱۶/۳۴۶

۵. صحیفه نور: ۱۳/۱۵۳

۶. همان: ۱۳/۱۵۳و۱۵۴

۷.صحیفه امام : ۱۳/۳۲۷