۱۲ دسامبر ۲۰۰۴ ـ آهای پوتین؛ صدای مرا می شنوی؟، اگر می شنوی؛ گوش کن ...

در دسامبر ۲۰۰۴ هم به مناسبت سیزدهمین سالگرد فروپاشی شوروی تحلیل و تفسیر های متعدد انتشار یافته بود. یلتسین و سران وقت اوکراین و بلاروس که در دهه اول دسامبر ۱۹۹۱ در استراحتگاهی …

در دسامبر ۲۰۰۴ هم به مناسبت سیزدهمین سالگرد فروپاشی شوروی تحلیل و تفسیر های متعدد انتشار یافته بود. یلتسین و سران وقت اوکراین و بلاروس که در دهه اول دسامبر ۱۹۹۱ در استراحتگاهی در بلاروس جمع شده بودند بدون اعلام قبلی تصمیم گرفتند که جای اتحاد شوروی را یک جامعه مشترک المنافع مرکب از کشورهای مستقل بگیرد و کمتر از سه هفته بعد، عمر این ابر قدرت (قدرتی که هیتلر را از پای درآورد و مانع پیروزی آمریکا در کره و ویتنام و نیز سقوط کوبا و ... شد) پایان یافت و نظام ۷۴ ساله سوسیالیستی اش هم از میان رفت، درست مثل این که از اول هم وجود نداشت.

در سال ۲۰۰۴ برخی از این مفسران، مسئله اوکراین را که از نتایج فروپاشی شوروی است به آن وصله زده و تعجب خود را ابراز کرده بودند که چگونه ولادیمیر پوتین حملات لفظی تند و مستقیم ژنرال کولن پاول وزیر امور خارجه وقت آمریکا را بر سر مسئله اوکراین و مداخله علنی آمریکا و اروپای غربی را در سرزمینی که بیش از سه قرن پاره ای از قلمرو روسیه بوده تحمل کرده و خم به ابرو نیاورده بود. در این اظهار نظرها عموما این سئوال مطرح شده بود که پوتین چگونه می تواند در این شرایط (که غرب برای اجرای طرح انقلاب مخملی خود در اوکراین دهها میلیون دلار هزینه کرده، افراد را فرستاده، این و آن را دیده و ...) حرفهای خود را که اگر ۲۵ بار هم در اوکراین انتخابات دور دوم تجدید شود به نتیجه نخواهد رسید بر کرسی بنشاند و به اثبات برساند.

یکی از این مفسران نوشته بود: آهای پوتین، آیا صدای مرا می شنوی؟. اگر می شنوی، گوش کن: یک راه بیشتر باقی نمانده است و آن امضای قانونی است که «دوما» چند سال پیش تصویب کرد و انحلال شوروی را که بدون یک رفراندوم عمومی صورت گرفته است غیر قانونی خواند و یلتسین این مصوبه را بدون رد و یا قبول در کشوی میزش گذاشت. برای امضای این مصوبه تا ۲۶ دسامبر ۲۰۰۴ بیشتر وقت نداری و پس از آن باید با توسل به خشونت و احیانا جنگ و ستیز به جمع کردن ملل امپراتوری روسیه و دست کم اوکراین و گرجستان دست بزنی. مصوبه دوما را سران کنونی اوکراین و بلاروس، پس از امضای تو، بدون چانه زنی خواهند پذیرفت و مسئله حل خواهد شد، ولی سران بعدی (نتیجه پیروزی انقلاب مخملی)؛ نه. ملاحظات با غرب را فراموش کن. آنها در چند سال اخیر ثابت کرده اند که نسبت به روسیه ملاحظه نخواهند کرد، همچنان که تعهدات اواخر دهه ۱۹۸۰ را که اگر پیمان ورشو منحل شود، ناتو را منحل خواهند کرد زیر پای گذاشتند و قلمرو این اتحادیه را تا داخل شوروی سابق گسترش دادند و در قفقاز و آسیای میانه به بهانه های مختلف نظامی مستقر ساختند. دمکراسی و حقوق بشر شعار و حربه است و تو باید بهتر بدانی که این دو شعار در هیج جا به درستی رعایت نمی شود. اگر وقت کنی و اخبار رسانه های محلی آمریکا و اروپای غربی را بخوانی به همه ضعف های این جوامع پی خواهی برد و خواهی توانست در اجرای برنامه هایت و رد اعتراضهای غربی ها به گزارشهای داخلی مطبوعات آنها استناد کنی. تحولات اخیر ثابت کرده که غرب به سیاستهای دوران پیش از جنگ جهانی اول بازگشته است، و در چنین شرایطی مسکو برای بقاء، راهی ندارد جز بازگشتن به سیاست خارجی تزارها و سیاست تعدیل شده داخلی (اجتماعی - اقتصادی) شوروی ها.

مرور زمان نشان داد که این توصیه به پوتین درست بود و روسیه بعدا مجبور شد که ازبکستان را مجبور به بیرون کردن نظامیان آمریکایی کند، در گرجستان وارد جنگ شود و با تهدید، ناتو را از نزدیک شدن به اوکراین منصرف سازد.