روشی غلط برای تنبیه و پاداش

از مشکلاتی که بسیاری از پدر و مادرها در برابر کودکانشان با آن مواجه هستند, غذا نخوردن آنهاست درحالی که امروزه زندگی ماشینی برای خانواده ها شرایطی را فراهم آورده که غذا خوردن هم مانند بسیاری از امور, با اضطراب و سرعت انجام می شود و نشستن همه اعضای خانواده دور یک میز, تنها یکبار در روز رخ دهد

از مشکلاتی که بسیاری از پدر و مادرها در برابر کودکانشان با آن مواجه هستند، غذا نخوردن آنهاست درحالی که امروزه زندگی ماشینی برای خانواده ها شرایطی را فراهم آورده که غذا خوردن هم مانند بسیاری از امور، با اضطراب و سرعت انجام می شود و نشستن همه اعضای خانواده دور یک میز، تنها یکبار در روز رخ دهد.

افراد خانواده معمولا تنها و در ساعات متفاوتی غذا می خورند و غذاهای پرچربی فست فودی هم هر روز بیش از پیش، جای غذاهای اصلی را می گیرد و جامعه را دچار عوارض ناشی از سوءتغذیه می کند. یکی از اساسی ترین علل امتناع کودکان از خوردن غذا همین اضطراب و هیجانی است که حتی در مورد مادرانی هم که وقت زیادی دارند تا بتوانند سر فرصت به کودکشان غذا بدهند، دیده می شود.

این در حالی است که به نظر می رسد علتی برای این عجول بودن وجود ندارد، بنابراین نخستین کاری که مادر باید انجام دهد این است که در محیطی آرام و بدون سرعت و اضطراب، به تغذیه کودک بپردازد و در عین حال که قصد تغذیه جسمی او را دارد، با آرامش و شادمانی، این فرصت را برای خود و کودکش، به فرصت دلپذیر در کنار هم بودن تبدیل کند.

از آنجا که عادات بدغذایی از دوران کودکی در انسان شکل می گیرد، بهتر است که از دوران نوزادی، کودک را به موادغذایی ارزشمندی چون میوه ها، سبزی ها و موادلبنی عادت دهیم و حتی الامکان از مصرف مواد پرکالری غیرارزشمند، از جمله شکلات، شیرینی، نوشابه و امثال آن پرهیز کنیم.

این مواد جدای آنکه موجب چاقی و سوء هاضمه می شود، به علت آنکه جای غذاهای ضروری از جمله کلسیم، پروتئین ها و ویتامین ها را می گیرد، به طور مضاعف به بدن آسیب می رساند.

از سوی دیگر بعضی از کودکان هم هستند که از خوردن شیر امتناع می کنند و طعم آن را دوست ندارند. بدیهی است می توان در بسیاری از موارد از موادی چون پنیر استفاده کرد یا به شیر مواد بی ضرری را افزود که طعم آن را تغییر دهد. به هرحال مصرف کلسیم و موادمعدنی و ویتامین های موجود در لبنیات، برای رشد کودک ضرورت دارد و باید با هوشیاری و سلیقه، غذاهایی را که در آنها از شیر استفاده می شود، به کودک داد.

انواع فرنی ها، پودینگ و سوپ ها از آن جمله اند. تنوع طعم و رنگ غذا بسیار مهم است. غذایی که با حوصله و سلیقه طبخ و تزیین می شود، اشتهای کودک را تحریک می کند و او را سرشوق می آورد که غذایش را با اشتها بخورد. از قراردادن غذا در ظروف بدرنگ و شکسته و خیلی ساده هم بپرهیزید.

از دیگر مواردی که در تغذیه کودک تاثیر دارد تعریف کردن از غذاهاست. مراقب باشید که جلوی کودک، کسی از افراد خانواده، از غذا بد نگوید و بی میلی خود را نسبت به آنها ابراز نکند. بچه ها نسبت به این مسئله بسیار حساس هستند و دقیقا پا جای پای بزرگ ترها می گذارند و از غذاهایی که آنها اظهار تنفر می کنند، بدشان می آید.

یکی از شیوه های غلط مادران در مقابل بدغذایی کودکان این است که غذا را وسیله ای برای تنبیه و پاداش قرار می دهند، از جمله این که به کودک می گویند اگر فلان غذا را بخوری، جایزه می گیری. از همه بدتر هنگامی است که این جایزه، تنقلاتی مانند شکلات و بیسکویت و امثال اینهاست، چون به کودک این پیغام را می دهد که تنقلات، خوراکی های دلچسبی هستند، اما غذا، خوراکی ای است که باید از سراجبار و وظیفه بخورد، درحالی که در واقع، کودک باید غذا را با نهایت میل و اشتیاق بخورد و غذا خوردن برای او با لذت و شادمانی همراه باشد.

از آنجایی که حجم معده کودکان کم است و بنابراین نمی توان از بچه ها توقع داشت زیاد غذا بخورند، غذای کودکان باید کم حجم، اما از نظر ارزش غذایی، غنی باشد تا با حداقل غذا، بیشترین موادغذایی به بدن آنها برسد. به همین علت هم نباید معده بچه ها را با تنقلات پر کرد، چون دیگر جایی برای غذاهای اصلی باقی نمی ماند.

بسیاری از کودکان در پذیرفتن طعم های جدید، مقاومت می کنند، بنابراین باید در این زمینه حوصله زیادی داشت وگرنه ممکن است در اثر اصرار مادر، کودک تا مدت های طولانی از خوردن آن ماده غذایی امتناع کند. موادغذایی به قدری متنوعند که پرهیز از چند ماده غذایی، صدمه ای به کودک نمی زند و می توان به آسانی، جانشین های مناسب را برای این غذاها پیدا کرد.

علیرضا ضیایی