افشاگری مبتکرانه

اکنون با گذشت ۲ سال از فعالیت دولت نهم, این نکته بر همگان آشکار شده است که هم این دولت با دولتهای گذشته متفاوت است و هم تعامل با این دولت به هیچ وجه قابل مقایسه با برخوردهایی نیست که با دولتهای قبلی صورت گرفت

اکنون با گذشت ۲ سال از فعالیت دولت نهم، این نکته بر همگان آشکار شده است که هم این دولت با دولتهای گذشته متفاوت است و هم تعامل با این دولت به هیچ وجه قابل مقایسه با برخوردهایی نیست که با دولتهای قبلی صورت گرفت.

<تـفاوت رفتار دولت> که پیامدهای آن- به ویژه نتایج اقتصادی آن- شامل حال همه اقشار جامعه شده، در میان وابستگان به هر دو جناح عمده سیاسی کشور، انتقادات کوچک و بزرگ را برانگیخته است و <تفاوت در رفتار با دولت> تنها موجب اعتراض و انتقاد اصلاح‌طلبان شده و آنها به این نکته اشاره می‌کنند که اگر دولت هشتم نیز شانس برخورداری از برخی حمایت‌ها یا بعضی از سکوت‌ها را داشت، احتمالا‌ به موفقیت‌های خوبی دست می‌یافت. این گروه از اصلاح طلبان برای اثبات ادعای خود برخی اقدامات سیاسی همچون نامه‌نگاری با سران امریکا، موضوعات اداری همچون عدم مانع تراشی برای تغییرات ساختاری و برخی حوادث فرهنگی و عقیدتی مانند نحوه مواجهه رئیس‌جمهور با معلم دوره ابتدایی خود، موضوع جشن ترکیه و سوالات آزمون ضمن خدمت فرهنگیان را مورد اشاره قرار داده و این سوال را مطرح می نمایند که <هر یک از این اتفاقات، اگر در زمان خاتمی - و یا حتی هاشمی رفسنجانی - صورت می‌گرفت، مردم شاهدچه برخوردی از طرف اصولگرایان بودند؟>

اما نگارنده ترجیح می‌دهد با نگاه مثبت به این شانس احمدی‌نژاد بنگرد و از او بخواهد که از این فرصت به بهترین وجه ممکن بهره برداری کند و کارهایی را انجام دهد که به ادعای روسای جمهور پیشین، امکان انجام آن برای ایشان فراهم نبوده و به ادعای برخی از طرفداران رئیس جمهور نهم، روسای جمهور قبلی و کابینه ایشان، توانایی اجرای آن را نداشته‌اند.

البته این پیشنهاد، به معنای تداوم اقداماتی نیست که بسیاری از منتقدان دولت در دو جناح، آن را نشانه محدودیت دایره کارشناسی و مشورت در دولت نهم می‌دانند.

یکی از حوزه‌هایی که رئیس جمهور نهم می‌تواند رفتاری متفاوت نسبت به پیشینیاناز خود بروز دهد، موضوعی است که خود او در انتخابات به مردم وعده داده است و احتمالاً بسیاری از مردم برهمین اساس به او رای دادند: <ایستادگی تا پای جان در برابر مفاسد اقتصادی.> در واقع مردم از دکتر احمدی نژاد توقع دارند به جای تکرار افشاگری هایی مبهم و غیر مستند در تریبون‌های عمومی - که بعضاً در حجم کمتر توسط روسای جمهور قبلی انجام می‌شد - آنچه را که به آن اطمینان دارد با صراحت با مردم در میان بگذارد.

این در حالی است که رئیس جمهور نهم در یـک هـفـتـه گـذشته، دوبار ادعاهایی در خصوص برخی فشارهای داخلی در مورد پرونده هسته‌ای مطرح کرده که از یک سو شدیدتر از ادعاهای پیشین بوده و از سوی دیگر با بعضی از اتهام‌افکنی‌های مالی تلفیق شده است. احمدی نژاد می‌داند که مردم حساسیت فراوان نسبت به مفاسد مالی دارند و چنانچه قرار باشد افشاگریها در این مورد، به همان رویه قبلی و به صورت مبهم تداوم یابد، علا‌وه بر انتقال <تنش> به جامعه، موجب حساسیت زدایی در برابر مفاسد و یا افزایش <بی اعتمادی عمومی> خواهد شد. بدون تردید، اکثریت مردم نمی‌پذیرند که رئیس جمهور نهم برای افشاگری‌های خود با محدودیتی مواجه است و اگر دلا‌یل احمدی نژاد و همراهان او آنـقـدر مـحـکـم اسـت کـه مثلا‌ً ثابت می‌کند <طرفداران عدم اصلا‌ح دانشگاه آزاد> همان کسانی هستند که <در پرونده هسته‌ای کارشکنی می‌نمایند> او حق ندارد از معرفی آنها به مردم خودداری کند.

مـردم در ۲ سـال گـذشـتـه شـاهـد انتشار اهانت‌های بی‌سابقه نسبت به بعضی از مقامات عـالـیـرتـبـه قـبلی و فعلی توسط رسانه‌ها و سایت‌هایی بوده‌اند که انتساب سببی یا نسبی آنها به رئیس دولت یا بعضی از نزدیک‌ترین همکاران او، غیرقابل انکار است ولذا بسیاری از هموطنان حاضر نیستند به بهانه عدم امکان معرفی علنی متخلفان، تداوم افشاگری‌های ظاهراً داغ و نهایتاً بی حاصل را شاهد باشند. مردم تجربه ناخوشایندی از اینگونه افشاگری‌ها دارند و این احـتـمــال وجــود دارد کـه چـنـد سـال دیـگـر، ناکامی‌های دولت فعلی نیز به همین کارشکنی‌ها نسبت داده شود؛ بدون آن که مردم کارشکنان را بشناسند.

البته اگر ادعای بعضی از اصلا‌ح‌طلبان صحت دارد و افشاگریهای غیرشفاف دولتمردان - یا نزدیکان و مدعیان حمایت از آنها- تنها با همین هدف یعنی فرافکنی در سال‌های آینده صورت می‌گیرد، ما هم اعتراضی نداریم و بـرای آنهـا در تـداوم و گسترش اینگونه افشاگری‌ها، ‌آروزی توفیق داریم.