یا امام رضا(ع)

چقدر دست به دامان انتظار شدم
و در قطار حرم بی غزل سوار شدم
به دست های غزل باز هم نگاه نکن
که مثل گنگی این واژه بی قرار شدم
برای گفتن از گنبدت دوباره ترین
به کودکانه ترین لکنتم …

چقدر دست به دامان انتظار شدم

و در قطار حرم بی غزل سوار شدم

به دست های غزل باز هم نگاه نکن

که مثل گنگی این واژه بی قرار شدم

برای گفتن از گنبدت دوباره ترین

به کودکانه ترین لکنتم دچار شدم

همیشه خیره به سبز آبی غریب ضریح

زدم به کوچه باران پر از بهار شدم

هزار تکه دلم را به حرمتت بستم

و بین دلشدگان کمترین هزار شدم

غریب آمده بودم، نجیب برگشتم

میان عاشقی ات باد بی قرار شدم

میان فلسفه های سپید و آبی اشک

به یاد حس دخیل تو سوگوار شدم

به یاد شانه باب المراد چشمانت

چقدر در به در چشم شوره زار شدم

امام، خسته شدم بین خواب خاطره هات

که عاشقانه ترین خواب را دچار شدم

بیا و قلب مرا تا طلوع بدرقه کن

که خسته از تب این روزهای تار شدم

محمدرضا شالبافان