دانستنی هایی در مورد میگو

میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است ۱۰۰ گرم میگو حاوی ۷۷ میلی گرم آب, ۹۹ کالری انرژی, ۱ ۱۸ گرم پروتئین, ۸ ۰ درصد چربی, ۱۶۳ میلی گرم کلسترول و ۹۱ میلی گرم قند است

میگو یکی از لذیذترین غذاهای دریایی است. ۱۰۰ گرم میگو حاوی ۷۷ میلی‌گرم آب، ۹۹ کالری انرژی، ۱/۱۸ گرم پروتئین، ۸/۰ درصد چربی، ۱۶۳ میلی‌گرم کلسترول و ۹۱ میلی‌گرم قند است.

از نظر مقایسه‌ای نسبت به سایر غذاهایی که پروتئین زیادی دارند، نظیر گوشت ماهی و گروه ماکیان، میگو، کالری کمتری دارد. پروتئین موجود در میگو کیفیت بالایی داشته و حاوی تمام اسید آمینه‌های لازم جهت رشد است. پروتئین میگو همانند سایر جانوران دریایی به دلیل نداشتن بافت هم بند به راحتی هضم می‌شود. برای گروه‌هایی از مردم نظیر افراد مسن که در جویدن و هضم غذا مشکل دارند، غذای حاوی میگو گزینه مناسبی برای تامین پروتئین روزانه آنهاست.

میگوها در کل دارای چربی کمی بوده، اسیدهای چرب امگا ـ ۳ که از دسته اسیدهای چرب غیراشباع بوده و برای سلامتی مفید هستند در میگو‌ها به وفور یافت می‌شوند. این دسته از اسیدهای چرب می‌توانند در کاهش خطر بیماری‌های قلبی موثر واقع شود. اسیدهای چرب امگا ـ۳ همچنین اجزای ضروری برای غشا سلول مغز و بافت چشم است. میگو منبع غنی از ویتامین‌های A، B۶ ، B‌۱۲، C، D، E و املاحی چون کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم، سدیم، روی، مس، منگنز و سلنیم است. علاوه بر این کلسیم، آهن، روی، منیزیم و فسفر میگو نسبت به سایر آبزیان بیشتر است.

● روش تشخیص مقایسه‌ای میگو سالم و فاسد

میگوها معمولا در دریا توسط تورهای ترال Trawl از کف دریا و در زمان طولانی صید می‌شود، طولانی بودن زمان تورکشی موجب خواهد شد که رسوبات همراه تور به سطح آب کشیده شوند و میگوها آلودگی زیادی داشته باشند که در این صورت اگر میگو در شرایطی قرار گیرد که محیط برای رشد و تکثیر میکرو ارگانیسم فراهم باشد، میکرو ارگانیسم‌ها سریعا تکثیر می‌یابند و در چنین حالتی چون میگو نسبت به فساد حساس است در صورت وجود آلودگی زیاد در مدت کوتاه فاسد خواهد شد. در روش تشخیص مقایسه‌ای میگوی سالم و فاسد موارد زیر از اهمیت برخوردار است.

۱) بو: در میگوی سالم بوی مخصوص میگو استشمام می‌شود در حالی‌که در میگوی فاسد بوی ضخم با بوی شدید آمونیاک و سولفید هیدروژن استشمام می‌شود.

۲) رنگ: رنگ میگوی سالم بر حسب گونه میگو فرق می‌کند. در میگوی پرورشی که از گونه سفید هندی است، رنگ پوسته سبز زیتونی است. در گونه موزی که گونه غالب میگوی دریای خلیج‌فارس است رنگ پوست صورتی روشن است. در میگو سر تیز، رنگ سفید و میگوی سبز، تیره رنگ است. میگوی فاسد، پوسته رنگ طبیعی خود را از دست داده و اکثرا به رنگ سفید و گاهی اوقات کدر می‌شود.

۳) استحکام پوسته در ناحیه سر و بدن: در میگوی سالم پوست سفت و سخت بوده و سر محکم به بدن چسبیده و رنگ آن نیز تغییری نکرده است. بافت گوشت، حالت طبیعی داشته و پوسته و گوشت در هنگام طبخ به رنگ نارنجی متمایل به قرمز در می‌آید. در میگوی فاسد در ناحیه سر تغییر رنگ ایجاد شده و سر در حال جدا شدن از بدن است. پوسته روی بدن نرم می‌شود و به راحتی از گوشت جدا می‌شود. پیدایش رنگ نارنجی متمایل به قرمز بستگی به درجه فساد میگو دارد یعنی هر اندازه که میگو بیشتر فاسد شده باشد، مقدار پیدایش رنگ قرمز کاهش می‌یابد.

● روش‌های عرضه میگو در بازار

۱) عرضه میگو با سر: در صورتی‌که صید میگو به طور کامل بهداشتی بوده و در حمل و نقل و نگه‌داری آن تمامی موارد بهداشتی رعایت شده باشد میگو را می‌توان با سر کامل در بازار عرضه کرد. در این حالت میگوی خریداری شده دارای کیفیت بالایی بوده و هیچ تغییر شیمیایی دیگری نیز در آن ایجاد نشده است. عرضه میگوهای پرورشی کاملا بهداشتی و کنترل شده انجام می‌گیرد بنابراین خرید میگوی با سر و با کیفیت بالاتر ساده‌تر خواهد بود.

۲) میگوی بی‌سر: در صید دریا به دلیل نحوه صید و خطر افزایش آلودگی و فساد در میگو بلافاصله پس از صید یا پس از انتقال به کارخانه عمل‌آوری، میگو بی‌سر شده و به صورت معلق در محلول نگه دارنده منجمد می‌شود. بی‌سر کردن میگو و عمل آوری آن باید کاملا در مراکز عمل آوری میگو و زیر نظر دامپزشک متخصص انجام شود تا سلامت میگوی مورد استفاده جهت بسته‌بندی تایید شده باشد.

۳) میگوی بدون سر و پوسته: در حالی‌که میگو از نظر استحکام پوسته و سر دچار مشکل باشد سر و پوسته میگو را جدا کرده و میگو را به صورت پاک کرده در بازار عرضه می‌کنند.