اولین دختران دانشجو

در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی که قانون تاسیس دانشگاه به تصویب مجلس شورای ملی رسید و دانشسراها و مدارس عالی از موسسات دانشگاه محسوب شدند، آموزش دختران در دانشگاه نیز در راستای سیاست‌های …

در سال ۱۳۱۳ هجری شمسی که قانون تاسیس دانشگاه به تصویب مجلس شورای ملی رسید و دانشسراها و مدارس عالی از موسسات دانشگاه محسوب شدند، آموزش دختران در دانشگاه نیز در راستای سیاست‌های فرهنگی دولت و انجام اصلاحات اجتماعی ـ فرهنگی با هدف پیشرفت کشور مورد توجه قرار گرفت. اصرار و تاکید بر برخی از آموزه‌ها و ایجاد فضاهای آموزشی متاثر از مقتضیاتی سیاسی و اجتماعی بود که پیامدهای متعددی به همراه داشت.

یکی از این پیامدها گسترش فرهنگ دانش‌پروری جامعه، به ویژه در میان زنان کشور بود. چنانچه خانم بدرالملوک بامداد می‌نویسد: «در سال ۱۳۱۴ش پس از تاسیس دانشگاه بالاخره اولین گروه دختران که عبارت بودند از خانم‌ها‌شاهزاده اسکندری، شمس‌الملوک مصاحب، بدرالملوک بامداد، سراج النسا (دختر هندی)، مهرانگیز منوچهریان، زهرا بیات اسکندری، بتول سمیعی، طوسی حائری، شایسته صدیق، تاج‌الملوک نخعی و فروغ و زهرا کیا (خانلری) به دانشگاه راه یافتند که تمامی آنها از زنان دانشمند، فعال و از خدمت‌گزاران سرشناس اجتماعی به شمار می‌روند.

منابع

ــ بامداد، بدرالملوک، زن ایرانی از انقلاب مشروطیت تا انقلاب سفید، انتشارات ابن سینا، تهران ۱۳۴۷.

ــ ترابی فارسانی، سهیلا، اسنادی از مدارس دختران از مشروطه تا پهلوی، تهران، پژوهشکده اسناد سازمان کتابخانه ملی ایران، ص ۱۹، تهران ۱۳۷۸.