طرح پرورش جوجه گوشتی

بدون درنظرگرفتن نوع مرغ برای نگهداری و تولید, یک محل نسبتا بزرگ کلید رفع احتیاجات است همیشه باید افزایش بنای بعدی را درنظر داشت محل بنای مفروض باید هموار و صاف بدون شیب باشد تا حمل غذا, کود و بارگیری به راحتی انجام شود قرار دادن تمام سازه های یک مرغداری دریک ارتفاع , به هم چفت کردن این سیستمها در آینده را آسان می سازد زهکشی خوب در بیرون از ساخمان نیز مورد نیاز است

انتخاب محل

بدون درنظرگرفتن نوع مرغ برای نگهداری و تولید، یک محل نسبتا"بزرگ کلید رفع احتیاجات است. همیشه باید افزایش بنای بعدی را درنظر داشت.

محل بنای مفروض باید هموار و صاف بدون شیب باشد تا حمل غذا، کود و بارگیری به راحتی انجام شود. قرار دادن تمام سازه های یک مرغداری دریک ارتفاع ، به هم چفت کردن این سیستمها در آینده را آسان می سازد. زهکشی خوب در بیرون از ساخمان نیز مورد نیاز است.

بسته به وسعت سالن مرغداری، فضای محوطه مرغداری برای انبار نمودن کود و نیز فضاهای بین سالنها به منظور تهویه مناسب ، ایمنی در برابر آتش سوزی ، کنترل باد و باران و برف باید درنظر گرفته شود. فاصله بین ۳۰ – ۱۵ متر معمولا" مناسب و کاربردی است .

در انتخاب سالن مرغداری باید قانونها و مقررات جاری در نظر گرفته شود مانند فاصله از همسایگان، نوع و زمان از بین بردن کود، هشدارهای زیست محیطی و ....

منبع خوب آب که هم کیفیت و هم مقدار کافی آب در خود داشته باشد، فاکتور مهم دیگری است که در هنگام انتخاب محل احداث مرغداری باید درنظر گرفته شود. چاه آب مرغداری باید ظرفیت حدود ۷/۶ – ۵/۴ لیتر آب در دقیقه به ازاء هر ۱۰ هزار جوجه را داشته و مجموع مواد جامد حل نشدنی در آن کمتر ازppm ۲۵۰۰ باشد . مقدار نیتراتها و نیتراتها باید کمتر از ppm ۱۰۰ و قلیایی بودن باید کمتر از ppm ۱۰۰۰ باشد.

گنجایش چاه حفاری شده باید بر اساس ۳۶۰۰ لیتر در روز به ازاء هر ۱۰ هزار جوجه باشد. جلبکها و عوامل گل آلود کننده آب در لوله های آب و آبخوریها جلوگیری شود .

ساختمان جایگاه

ساختمان پرورش جوجه گوشتی اغلب ۲/۱۲ -۹/۱۰ متر عرض دارند اما اندازه عرض بعضی جایگاه ها به ۳/۱۸ – ۱۷ متر نیز می رسد.

لزوما" تمام جوجه های گوشتی بر روی بستر قرار داده شده و پرورش می یابند. ساقه کاه یا رنده چوب برای ایجاد بستر روی کف سالن ریخته می شود و این بستر در پایان هر دوره برداشته می شود. می توان کف سالن را از جنس خاک رس نیز در نظر گرفت اما نوع سیمانی آن مرسوم است.

مدیریت صحیح آبخوریهایی که نشت می کنند و پاکیزگی مناسب برای مواردی که کف سالن خاکی باشد، لازم است. گندزدایی کفهای خاکی نیز باید طبق معمول انجام گیرد. کف بتنی راحت تر تمیز می شود اما هزینه بیشتری می طلبد.

از آنجا که ساختمان مرغداری در خارج از شهر و در فضای باز ، ساخته می شود، باید در ساخت بنا و انبارها و تمام تجهیزات وابسته دقت نمود تا مبادا وزش باد شدید، خسارتی به آنها یا به جوجه ها وارد نماید. عایق بندی مناسب و صحیح ، شرط اول در ساختمان مرغداری است. عایق بندی باید در مورد شالوده ، دیوارها و سقف انجام شود تا اتلاف حرارتی به حداقل برسد. ساختمان عایق بندی شده باید بدقت با یک محافظ رطوبتی پلی اتیلنی در قسمت گرمتر دیوار ردیف شود. این کار از نفوذ رطوبت درون مواد عایق و نیز نشت بیش از حد هوا، جلوگیری می نماید. قسمت داخلی را می توان با صفحات نازک چوبی یا فلزی پوشاند.

برداشتن کود

معمولا" برداشتن کود توسط تراکتورهایی که روی آنها بیل نصب شده ، انجام می گیرد. پس از هر دوره بستر را می توان برداشت. بعضی در تلاش برای نگهداری چند دوره جوجه روی یک بستر با استفاده از روشهای گندزدایی شدید می باشند. سطح بوی بد و افزایش پتانسیل بیماری زایی ، هزینه برداشتن بستر قبلی و ریختن بستر جدید را می پوشاند.

نگهداری بستر قبلی تا زمانیکه زمین زراعی برای استفاده از آن ، آماده گردد اغلب مورد نیاز است. یک سطح سیمانی محدود شده در محلی با زهکشی درست ، برای این کار مناسب است. برای بعضی مکانها یک محل ذخیره سرریز ممکن است برای محافظت در برابر سیل و ریزشها مورد نیاز باشد. بهتر است محل ذخیره کود به منظور عدم شیوع بیماری و نیز شکستن چرخه زندگی حشرات دور از سالن نگهداری جوجه ها باشد اما این امر ملزم می سازد که کود با یک هزینه اضافی جمع و نگهداری شود. بعضی از ماشینهایی که بیل مکانیکی دارند استفاده می نمایند. کود را باید دست کم در ۲۰ متری سالن نگهداری نمود. از این کود روی زمین شخم خورده استفاده می شود. مشکل خاصی در مورد کود مرغ وجود ندارد.

سیستم گرمایی

گرمای ایجاد شده در سالن نگهداری جوجه های گوشتی از سه منبع تأمین می گردد: از خود جوجه ها، از سیستم گرمازا و از نور، موتورها و آفتاب .

جوجه ها مقدار زیادی از گرمای بدن خود را بصورت حرارت محسوسی که برای کمک به نگهداری دمای سالن در هوای سرد مفید است، تولید می نمایند. همچنین جوجه ها انرژی گرمایی پنهانی را بصورت بخار آب تنفسی و رطوبت در سطح صورت خود، آزاد می سازند. متأسفانه این انرژی باید توسط سیستم تهویه به بیرون رانده شود تا سالن رطوبت اندکی داشته باشد. هنگامیکه دمای هوای بیرون سالن کاهش می یابد، از دست رفتن دما از طریق سیستم تهویه و ساختمان، افزایش می یابد و سرانجام از تولید دمای محسوس پیشی می گیرد. این دمای کاهش یافته باید بوسیله سیستم گرمازا ایجاد گردد. بدیهی است سیستم گرمازا در هر زمانی از سال برای پرورش جوجه های گوشتی مورد نیاز خواهد بود.

عمدتا" بخاری گازوئیلی مورد استفاده قرار می گیرد که گرچه خطر آتش سوزی دارد اما سیستمی کم هزینه است. هر کدام از این بخاریها برای ۷۵۰ – ۵۰۰ جوجه کاربرد دارند. هرچقدر جوجه ها بزرگتر شوند، می توانند دمای بیشتری برای سالن تولید کنند و می توان گفت ذخیره ای برای سیستم حرارتی هستند.

بخاریهایی که دربیرون از سالن قرار داشته و هوای گرم را وارد سالن می کنند نیز معمول هستند اما درون سالن را بطور همگون و یکنواخت گرم نمی سازند.

بخاریهای گازسوز تابشی ( مادون قرمز) نیز در بعضی سالنها بکار می رود. این بخاریها دما را دریک منطقه بالا برده ، دمای هوای سالن را گرم نمی کند. در نتیجه قدری رطوبت سالن زیاد می شود.

سیستم تهویه

باید هوای داخل سالن مرغداری برای جوجه ها مناسب باشد. هوای مناسب جوجه ها به سن و وزن جوجه ، دمای مناسب ، رطوبت نسبی و سرعت هوا بستگی دارد.

تهویه در زمستان برای خارج سازی هوای داخل سالن که حاوی بخار آب تنفسی، گاز کربنیک ، گرد وغبار، گازهای فضولات و ارگانیسمهای بیماریزای هوازی می باشد. این هوای آلوده با هوای سرد و تازه بیرون سالن جابجا می شود که سیستم گرماساز باید دمای سالن را در حد مناسب برای جوجه ها ثابت نگاه دارد.

---