موسیقی یکبار مصرف امروز!

آیا تا به حال هیچ آلبوم خارجی را دیده‌اید که خواننده‌اش ناکوک بخواند؟ قطعا نه. می‌دانید چرا؟ چون همه جای دنیا انتشار آلبوم قاعده دارد. در دیگر کشورها کار به این آسانی نیست که …

آیا تا به حال هیچ آلبوم خارجی را دیده‌اید که خواننده‌اش ناکوک بخواند؟ قطعا نه. می‌دانید چرا؟ چون همه جای دنیا انتشار آلبوم قاعده دارد. در دیگر کشورها کار به این آسانی نیست که جوان‌ها فکر کنند هر وقت پول داشتند و احساس کردند ذوق این کار را دارند، بتوانند آلبوم موسیقی منتشر کنند، چون سواد موسیقایی موضوع مهمی است و یک موزیسین بدون داشتن دانش کافی در این عرصه نمی‌تواند به دنیای موسیقی پا بگذارد، اما در کشور ما تنها چیزی که دانش نمی‌خواهد بازیگر و خواننده شدن است.

در همین کشور خودمان اگر کسی بخواهد وارد یک شغل خدماتی یا صنعتی شود، چند اتحادیه و سندیکای داخلی وجود دارد که کار آنها را بررسی می‌کند تا پذیرفته شود، اما در عرصه انتشار آلبوم‌های موسیقی چنین نیست. هرکس دلش بخواهد وارد این عرصه می‌شود و کار می‌کند. چند سالی می‌شود در دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مشغول کار هستم و همراه با دیگر کارشناسان آلبوم‌های موسیقی را بررسی می‌کنیم تا آثاری که دارای شایستگی‌های هنری لازم است، مجوز انتشار بگیرد.

تجربه این فعالیت به من نشان داده است که موسیقی‌های بد بدون حساب و کتاب در حال تولید شدن است. اغلب آلبوم‌هایی که این روزها تولید می‌شود، از نظر هنری و تکنیکی کیفیت مطلوبی ندارد. بیشتر آلبوم‌هایی که برای گرفتن مجوز به این دفتر می‌آید آثار خوانندگان جوانی است که به سودای کسب شهرت گام در این راه نهاده‌اند و هیچ دانشی در راه موسیقی ندارند.

این افراد تا حدی موسیقی را نمی‌شناسند که وقتی به آنها می‌گوییم فالش خوانده‌ای، معنی ناکوک بودن موسیقی‌شان را نیز درک نمی‌کنند! زیرا هنر موسیقی در کشورمان به جایی رسیده که پول و سرمایه ابزارهایی است که برای انتشار یک آلبوم نیاز است!

برخی از این افراد می‌گویند شما پول می‌گیرید که گیر بدهید! این حرف‌ها از سوی کسانی است که تابع هیچ قانونی نیستند و دچار این تصور شده‌اند که بهترین خواننده هستند. باید پرسید اینها چه کسانی هستند و چقدر در عرصه موسیقی فعالیت کرده‌اند؟ حاضرم همه این خوانندگان معترض را جمع کنم اگر از صد نفر آنها فقط دو نفر بتوانند درست بخوانند موسیقی را برای همیشه کنار می‌گذارم. ما به اصطلاح با خوانندگان و آهنگسازانی مواجهیم که به خاطر انتشار یک آلبوم موسیقی دست به هر کاری می‌زنند؛ از فروش زندگی‌شان گرفته تا پیدا کردن پارتی برای گرفتن مجوز! این را گفتم که بگویم گاهی مسئولان هم دخالت می‌کنند که چرا یک آلبوم رد شده و می‌خواهند که مجوز بگیرد!

خلاصه آن‌که آنچه روزی و روزگاری موسیقی پاپ نامیده می‌شد، در حال زمین خوردن است. این روزها آثار آنقدر ضعیف است که تبدیل شده به موسیقی چهارراهی! یعنی یکی از همین سی‌دی‌هایی که سر چهارراه می‌فروشند و صد تا آهنگ دارد مردم برای خریدشان هزار تومان پول می‌دهند و فردا هم از پنجره اتومبیل به بیرون می‌اندازند. موسیقی که این روزها در حال تولید است مثل دستمال کاغذی، مصرفی شده است. براستی آیا هنر موسیقی این است؟

امیر بکان

عضو شورای موسیقی پاپ دفترموسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی