وبلاگ نویس فرهیخته استفاده ازوبلاگ برای پیشبرد سوادآموزی درکلاس

این مقاله, به کاویدن نقش وبلاگ ها یا بلاگ ها درمحیط های کلاسی می پردازد بلاگ ها, که به نشریات یا وقایع روزانه شخصی شباهت دارند و حوزه پیوسته ای را فراهم می کنند که درآن خود تعبیری و خلاقیت تشویق می شود و ارتباطات پیوسته ایجاد می شوند,یک فرصت عالی را برای آموزشگران به منظور پیشرفت در باسوادی ازطریق روایت ماجرا و گفتمان به وجود می آورند

این مقاله، به بررسی اهمیت سواد و روایت ماجرا دریادگیری میپردازد، آنگاه این مفاهیم را با ویژگی‌های بلاگ‌ها درکناریکدیگرقرارمیدهد. این مقاله،عملا، نمونه هایی ازبلاگها را نیز مرورمیکند.اینترنت، به طورمداوم کاربردهایی به وجود می آورد که فقط به منظورترویج تعبیر فردی نیستتند؛ بلکه گسترش پیوسته جامعه را نیز درنظرمیگیرند.پژوهشهای تازه درزمینه ارتباطات با واسطه رایانه[۲]، محیطهایی همچون تالارهای گفتمان[۳]، گروههای خبری[۴] و دامنه های چند کاربره[۵]، گرایشهای جالب را درطریقی که هویت فردی نشان داده میشود، آشکارکرده است؛ دراین میان، زبان مورد استفاده قرارمیگیرد و تعاملات نشرداده میشوند(کالورت[۶] و دیگران،۲۰۰۳؛ کریستال[۷]،۲۰۰۱؛ گرینفیلد[۸] و سابرامانیام[۹]،۲۰۰۳؛هرینگ[۱۰] ،۲۰۰۰؛ تارکل[۱۱]،۱۹۹۵).یکی ازتازه ترین پیشرفتها درارتباطات با واسطه رایانه، وبلاگ[۱۲] یا بلاگ[۱۳] میباشد.بلاگها مجلاتی شخصی هستند که همانند یک دفترخاطرات روزانه، ازمدخلهایی که ترتیب تاریخ و زمان دارد، تشکیل میشوند. ویژگیهای بلاگ، شامل این موارد میباشند: نشرثابت متن یا گرافیک دروب، بدون اینکه به دانش فنی گمراه کننده ای برای کاربران نیازی باشد؛ شیوه هایی برای افراد به منظور فراهم کردن نظرات یا بازخورد آنها نسبت به هرمطلب ارسال شده به اینترنت ازطریق وبلاگ؛ موقعیتی برای بایگانی مطالب ازقبل ارسال شده براساس تاریخ و به وجود آوردن فرامتنهایی[۱۴] به سایر وبلاگهای وبلاگ نویسان. این ویژگیها نه فقط بلاگها را ازدیگر فرمهای ارتباطات با واسطه رایانه، مجزا میکند؛ بلکه آنها موقعیتهای تازه ای را نیز برای افراد جهت عرضه و بیان مطالب خودشان به صورت پیوسته[۱۵] فراهم میکنند.جوانان که بخش عظیمی ازجامعه وبلاگ نویسان را تشکیل میدهند، غالبا دروبلاگهای خودمطالبی را به سایرمحیطهای وبلاگ نویسی ارجـــــــاع داده اند. به عنوان نمونه، شرکت گسترش پرسئوس[۱۶]، درمی یابد که ۵/۵۱ درصد ازکلیه بلاگها درحال گسترش، توسط افراد۱۹-۱۳ ساله اداره و نگهداری میشوند.(هنینگ[۱۷]،۲۰۰۳) یک مطالعه مشابه، به این نتیجه میرسد که سن ۴/۴۰ درصد از پدیدآورندگان وبلاگها زیر۲۰سال میباشد. یک بازدید ازصفحه آماری www.livejournal.com که یکی ازعمومی ترین وب سایتهای ارائه دهنده وبلاگ میباشد، آشکارمیسازد که بیشترین فراوانی پدیدآورندگان وبلاگها ازنظرسنی، زیر ۲۰ سال طبقه بندی میشود(۱).به دلیل اینکه وبلاگها میان جوانان عمومیت فراوانی پیدا کرده اند، نادیده گرفتن مشارکت وبلاگها درفناوری آموزشی، دشوار به نظرمیرسد. آیا بلاگها قادرند درمحیطهای آموزشی پیشرفتی به وجود آورند؟ آیا آنها میتوانند درمحیطهای کلاسی مورد استفاده واقع شوند؟ این مقاله، فرض را براین می گذارد که بلاگها میتوانند یک ضمیمه مهم برای نوآوریهای فناوری آموزشی باشند؛ چرا که آنها سواد را ازطریق روایت ماجرا ترویج میدهند، این امکان را فراهم میکنند که یک محیط یادگیری مشارکتی به وجود آید، هرلحظه و درهرجا دسترسی به اطلاعات مورد نیاز را تدارک می بینند و درتمام رشته های دانشگاهی به عنوان نمونه باقی بمانند.این مقاله، به منظوراثبات درستی این فرضیات، مبادرت به انجام موارد زیر میکند: اول اینکه به اهمیت سواد درپیشرفت کودکان ونوجوانان نظری خواهد افکند.سپس، حکایت گویی[۱۸] را به عنوان یک عامل تسریع کننده درجهت پیشرفت سواد قرارخواهدداد. سوم، به جستجوی شیوه هایی خواهد پرداخت که ازطریق آنها وبلاگها بتوانند درکلاسها و بین رشته های دانشگاهی هم به صورت گروهی و به صورت انفرادی، مورد استفاده قراربگیرند. این مقاله، به شرح نمونه هایی نیز میپردازد که درآنها ازوبلاگها قبلا درمحیطهای کلاسی استفاده شده است. درنهایت هم برخی اشارات و پیشنهادها برای پژوهشهای آینده ارائه خواهد شد.

●اهمیت سواد

خواندن و نوشتن، اساس آموزش و نیازمندیهای اساسی همه رشته های دانشگاهی را که شامل ریاضیات و علوم میباشند، فراهم میکند(Cassell,۲۰۰۴). ازخواندن و نوشتن، غالبا به عنوان سواد شفاهی[۱۹] یاد میشود و بچه ها حتی قبل ازاینکه وارد محیط مدرسه شوند، توسعه این مهارت را درخودشان آغاز می کنند"Huffaker, ۲۰۰۴) . سواد شفاهی برای موفقیت درتمام زندگی-ازآغاز آموزش تا آینده استخدامی دربزرگسالی-به عنوان یک مهارت برتر، باقی می ماند(Cassell, ۲۰۰۴) . بنابراین توجه به آن، درمحیط‌های آموزشی به طورمستمر، توسط مدیران، سیاستگزاران، والدین و معلمان مقدم خواهد بود. فناوری نیز، نوع جدیدی را ازسواد را افزوده است که باید مورد توجه قراربگیرد. این نوع سواد که گاهی به عنوان تحصیل دیجیتالی[۲۰] درنظرگرفته میشود، اشاره به شیوه هایی دارد که افراد درآن میتوانند به سهولت، دریادگیری هر زبان طبیعی دیگر، فناوری را مورد استفاده قراردهند(Huffaker, ۲۰۰۴) . برخی پژوهشگران پیشنهاد میکنند که تحصیل دیجیتالی، دیگرشرط لازم برای مشارکت دراجتماع، یادگیری مادام العمروفرصتهای استخدامی خواهد بود(Resnick, ۲۰۰۲) . کاربردهای فناوریهای آموزشی دارای دو سویه است: آنها میتوانند هم سوادی را که به صورتی سنتی افراد را به یادگیری تشویق میکند، ترقی ببخشند و هم به پیشبرد تحصیل دیجیتال مورد نیازدرعصر بپردازند. بلاگها به ارائه یک رسانه کامل درجهت سوادآموزی می پردازند. نویسندگان همچنانکه روی کاغذ می نویسند و می خوانند، باید به راحتی ازرایانه ها و اینترنت هم استفاده نمایند؛ زیرا بلاگها به مهارتهای فنی استثنائی نیازندارند، اما تاحدودی آگاهی ازکاربرد زبانهای برنامه نویسی درمحیط وب به منظور سفارشی کردن بلاگ، مورد نیازاست؛ بلاگها به طورعادلانه برای تمامی گروهها و هردوجنس زن ومرد قابل استفاده هستند و هنوز رسانه ای را برای یادگیری زبانهای برنامه نویسی فراهم می سازند.

●هنر حکایت گویی

حکایت گویی می تواند به عنوان اولین گامهای توسعه سواد، مورد توجه قراربگیرد(Huffaker, ۲۰۰۴). عمل تعریف کردن ماجراها اجازه میدهد تا مهارتهای خواندن و زبانی بچه ها رشد پیدا کند(Bransford, Brown, and Cocking, ۱۹۹۹). این کار ممکن است زمانی آغازشود که کودک و والدینش به هنگام خواب، با یکدیگر به خواندن یک ماجرا بپردازند یا اینکه مادربزرگ با پدربزرگ یک کودک سه ساله زمانی را صرف قصه گویی برای او بنمایند. این ماجراها چه داستانی ، خودسرگذشتنامه یا حکایت باشند، سبب رشدوبلوغ بیشترقدرت روایت گویی دربچه ها میشوند(Bransford, et al., ۱۹۹۹). حکایت گویی دردوران کودکی به پایان نمی رسد. کودکان، نوجوانان و بزرگسالان به یک اندازه و همانند هم ممکن است دریابند که ماجراها به آنها دردرک جهان اطرافشان، ایحاد یا حفظ روابط و نزدیکی میان همتاهای آنها کمک میکنند. همچنین، ماجراها به کودکان و بزرگسالان کمک میکنند تا تجربیات و احساسات خودرا به شیوه ای جالب و سرگرم کننده بیان کنند(Denning, ۲۰۰۱) . مهمترین مساله اینکه، حکایت گویی شیوه ای را برای به کارگیری قوه تخیل و کاویدن خلاقانه دراستفاده اززبان، شیوه ای اکتشافی که سبب پیشرفت سواد و گسترش زبان میشود، فراهم می سازد(Cassell and Ryokai, ۲۰۰۱) . حکایت گویی نباید منحصرا در موقعیتهای شفاهی رخ دهد. خواندن و نوشتن میتواند برای یک پدیدآورنده، حوزه ای باشد که درآن مادامیکه سواد شفاهی گسترش می یابد، به بیان ماجراها بپردازد. استفاده ازاینترنت برای برقراری اینترنت، این امکان را برای یک پدیدآورنده فراهم می آورد همچنانکه تحصیل دیجیتال توسعه پیدا میکند، ازسواد شفاهی استفاده نماید. به دلیل آنکه حکایت گویی برای گسترش سواد، یک شیوه خودجوش و خودپشتیبان[۲۱] میباشد، توجه به آن درمحیطهای آموزشی به عنوان یک مکمل، حائز اهمیت است.

---