سازمان تربیت بدنی و ورزش

پرورش نیروی جسمانی و تقویت روحیه سالم در افراد و توسعه و تعمیم ورزش و هماهنگ ساختن فعالیتهای تربیت بدنی و تفریحات سالم و همچنین ایجاد و اداره امور مراکز ورزشی به منظور تحقق اهداف جمهوری اسلامی ایران

اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران به دلیل اهمیت مقوله تربیت بدنی و ورزش در زندگی روزمره مردم، بر لزوم توسعه آن در بین آحاد مردم تأکید کرده است، به گونه ای که برای گسترش ورزش، تشکیلاتی شامل: سازمان تربیت بدنی، کمیته ملی المپیک، فدراسیون ها و هیأت ورزشی، تربیت بدنی وزارتخانه های آموزش و پرورش، علوم، تحقیقات و فناوری، کار و امور اجتماعی، نیروهای مسلح و … شکل گرفته اند. از جمله مهمترین وظایف این تشکیلات ورزشی، فراگیر کردن ورزش و ایجاد زمینه لازم برای تحقق برنامه «ورزش برای همه» است.

● اهداف:

پرورش نیروی جسمانی و تقویت روحیه سالم در افراد و توسعه و تعمیم ورزش و هماهنگ ساختن فعالیتهای تربیت بدنی و تفریحات سالم و همچنین ایجاد و اداره امور مراکز ورزشی به منظور تحقق اهداف جمهوری اسلامی ایران.

● وظایف اساسی:

ـ توسعه و تعمیم ورزش و پرورش نیروی بدنی و تقویت روحیه سالم در افراد کشور.

ـ تعلیم و تربیت مربی و معلم ورزش در سراسر کشور.

ـ تأسیس و تجهیز و اداره ورزشگاهها ( استادیومها ) و اردوگاهها و پلاژها و میدانها و مراکز اسکی و سایر مراکز ورزشی تابع سازمان تربیت بدنی و کمک به توسعه آنها.

ـ صدور و لغو پروانه باشگاهها و تعیین صلاحیت اخلاقی مدیران مراکز ورزشی و تفریحات سالم کشور و نظارت بر فعالیتهای آنها طبق آیین نامه مصوب فوق الذکر.

ـ همکاری و راهنمایی فدراسیونها و هیئت های ورزشی از نظر حسن اجرای وظایف اداری و مالی و برنامه ورزشی.

ـ ایجاد و اداره مؤسسات لازم برای تربیت معلم ورزش طبق مقررات قانونی.

ـ بازرسی و نظارت در امور فنی مربوط به ورزش و تربیت بدنی در مدارس و دانشگاهها و آموزشگاههای عالی و سایر سازمان های دولتی و نهادهای انقلابی.

● کمیته ملی المپیک ایران

▪ تعریف و هدف:

۱) کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران که در اساسنامه «کمیته» نامیده می‏شود و بر اساس اصول اساسنامه کمیته بین المللی المپیک، به منظور حمایت از نهضت المپیک و بازی های مربوط به آن و همچنین ورزش آمارتوری در ایران در تاریخ ۴/۲/۱۳۶۴ تشکیل گردید.

۲) کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران سازمانی است، مستقل، غیر انتفاعی، دارای شخصیت حقوقی، استقلال مالی و دور از هر گونه منظورهای نژادی، مذهبی، سیاسی و تجاری.

● وظایف کمیته:

ـ وظایف کمیته ملی المپیک به شرح زیر می‏باشد:

۱) تشویق و ترغیب عامه مردم به حفظ سلامت و تندرستی خود از طریق مشارکت فعال در ورزش به منظور تحقق مفهوم آیه ۵۹ سوره انفال (و اعدوالهم مااستطعتم من قوه) و شما (ای مومنان) در مقام مبارزه، خود را مهیا کنید.

۲) اجرای قوانین و رعایت مقررات کمیته بین المللی المپیک

۳) ارتباط دائم با کمیته بین المللی المپیک و کمیته های ملی المپیک کشورها و فدراسیون‏های بین المللی و قاره ای و شوراهای المپیک قاره ای برای حفظ نهضت المپیک و منافع فدراسیون‏های ملی ورزشی کشور.

۴) معرفی فدراسیون‏های ملی و ارگان های ورزشی ایران به مجامع بین المللی ورزشی و حفظ حقوق آنان.

۵) فراهم ساختن مقدمات شرکت ورزشکاران منتخب ایران در بازهای المپیک و آسیایی و بازی‏های همبستگی اسلامی و مسابقات بین المللی دانشجویی و دانش آموزی

۶) آشنا نمودن عامه مردم با مرام بازی‏های المپیک و تشویق آنان برای پشتیبانی از نهضت بازی‏های المپیک

۷) تشکیل نمایشگاه‏های هنری وابسته به بازی های آسیایی و المپیک و جهانی.

۸) نظارت بر اجرای اصول آماتوری در مسابقات ورزشی و کوشش در آشنا ساختن جامعه به ارزش‏های معنوی ورزش و رعایت اصول آماتوری در مدارس و باشگاه ها و مراکز عمومی با استفاده از وسایل ارتباط همگانی

۹) اعزام نمایندگان کشور به مجامع مربوط به بازی های المپیک و آسیایی و جهانی

۱۰) رسیدگی و اتخاذ تصمیم در مورد خلاف ها و یا گزارشات واصله از فدراسیون های ملی و بین المللی و ارگان های ورزشی بین المللی علیه فدراسیون های ملی و ارگان های ورزشی کشور و مربیان، داوران و ورزشکاران

۱۱) تشکیل کلاس های آموزشی، اعم از داخلی و بین المللی در ایران با همکاری دفتر همکاری های بین المللی المپیک و فدراسیون های مربوطه و سازمان های ورزشی و علمی (داخلی و خارجی)و اعزام افراد به دوره های آموزشی دفتر همکاری های بین المللی المپیک

۱۲) تأیید و همکاری در تنظیم برنامه اعزام نمایندگان فدراسیون های ملی و ارگان های ورزشی و ایرانیان عضو سازمان های ورزشی بین المللی به کنگره ها و مجامعه بین المللی به هنگام برگزاری بازی های المپیک و آسیایی و جهانی در صورت لزوم.

۱۳) همکاری در انجام امور فدراسیون های ورزشی آسیایی و بین المللی که دفتر آنان در ایران مستقر است.

۱۴) همکاری با فدراسیون های ورزشی جهت آماده نگاه داشتن افراد تیم ملی برای اعزام به بازی های المپیک و آسیایی.

۱۵) بررسی و تطبیق اساسنامه و آیین نامه های فدراسیون های ملی ورزشی آماتوری ایران با موازین و مقررات آماتوریزم.

۱۶) معرفی نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در کمیته های بین المللی، طبق مقررات آن کمیته‏ها

۱۷) تشکیل جلسات مشورتی روسا و دبیران فدراسیون های ورزشی با هیأت اجرایی کمیته و روسا و دبیران کنفدراسیون های مستقر در ایران هر سه ماه یک بار به منظور بررسی امور بین المللی فدراسیون ها.

۱۸) تدوین و نشر اخبار و کتب و نشریات و مقالات ورزشی و هنری مربوط به المپیک فدراسیون ها و مقررات فنی بین المللی

۱۹) اختصاص یک روز یا یک هفته در سال به نام المپیک با همکاری فدراسیون های ورزشی

۲۰) ثبت و نگهداری کلیه سوابق بازی های المپیک و آسیایی و جهانی و ثبت حد نصاب‏ها و نتایج مقام های بدست آمده.

۲۱) تهیه و نگهداری پرونده های پزشکی برای کلیه قهرمانان ورزشی با همکاری فدراسیون‏های پزشکی ورزشی کشور

● سازمان و تشکیلات کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران

ـ کمیته ملی المپیک ایران دارای ارکان زیر می‏باشد.

۱) مجمع عمومی

۲) هیأت اجرایی

۳) دبیرخانه کل

۴) کمیته تدارکاتی بازی های المپیک و آسیایی

● تعریف مجمع عمومی:

مجمع عمومی بالاترین مرجع تصمیم گیری کمیته است که در اساسنامه مجمع خوانده می‏شود و افراد و مقام های وزرشی و غیر ورزشی مختلفی تشکیل می‏شود.

● تعریف هیأت اجرایی:

هیأت اجرایی مسئول کلیه امور اداری، مالی، فنی و بین المللی کمیته است که متشکل از یازده نفر (رییس، دو نایب رییس، دبیرکل، خزانه‏دار و شش نفر عضو) است که در یکی از جلسات عادی و یا فوق العاده مجمع از بین اعضای رسمی مجمع انتخاب می‏شوند و تا پایان بازی های المپیک بعدی انجام وظیفه می‏نمایند.

ضمناً نمایندگان فدراسیون های ورزشی در هیأت اجرایی حداقل شش نفر خواهند بود.

● دبیرخانه:

دبیرخانه کمیته که زیر نظر دبیرکل اداره می شود، مسؤولیت اداره امور اداری و اجرایی بودجه مصوبه را داشته و دبیرکل اختیار تام دارد که کلیه امور اجرایی کمیته را با تصویب هیأت اجرایی انجام دهد. دبیرخانه موظف است کلیه مکاتبات داخلی و خارجی کمیته را تهیه و به امضاء دبیرکل برساند و بر حسن جریان امور اداری و مکاتباتی و نیز نگهداری و ضبط سوابق و اسناد تنظیم صورتحساب مجمع، هیأت اجرایی و دستور جلسات مربوطه و بالاخره هماهنگی کلیه امور کمیته، نظارت دقیق نماید.

● کمیته تدارکاتی بازی های المپیک و آسیایی:

هیأت اجرایی اعضاء کمیته تدارکاتی بازی های المپیک و آسیایی را از بین اعضای مجمع و هیأت اجرایی یا افراد واجد شرایط دیگر انتخاب می نماید، این کمیته با همکاری، فدراسیون‏های مربوطه نسبت به فراهم ساختن مقدمات شرکت ورزشکاران ایرانی، تهیه وسایل مسافرت،تأمین محل اردوی آمادگی و اداره نظارت در امور قهرمانان و همراهان در بازی های قاره ای و المپیک، اقدام لازم را بعمل خواهد آورد.

ضمناً کمیته تدارکاتی می بایست حداقل هجده ماه قبل از شروع هر المپیک یا بازی های آسیایی تشکیل گردد و دوره عمل آن فقط برای همان دوره بازی ها می‏باشد.

● بودجه کمیته ملی المپیک جمهوری اسلامی ایران:

ـ عواید کمیته ملی المپیک ایران عبارت است از:

۱) کمک مالی که از طرف افراد و یا سازمان ها داده می‏شود.

۲) عواید مسابقات ماقبل المپیک

۳) اعانه یا هدایایی که افراد یا مؤسسات می‏پردازند.

۴) عوایدی که کمیته در تشکیل روز یا هفته المپیک جمع آوری می‏نماید.

۵) عواید اصل از فروش تمبر و سکه های ورزشی و علامات المپیک و آسیایی

۶) اعتباری که از محل کمک دولت منظور شده است.

ـ کمیته ملی المپیک ایران عمدتاً در جهت حصول به هدف های تعیین شده مندرج در اساسنامه کمیته، به ویژه اجرای هر چه بهتر برنامه تدارکات تیم های ملی کشورمان جهت شرکت در مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک و شرکت فعال و منطبق با ضوابط و معیارهای اسلامی در این مسابقات همه ساله از زمان تأسیس تاکنون اعتباراتی را از محل درآمد عمومی دولت دریافت و به منظور فوق هزینه می‏نموده است.

● خش های ورزشی در کشور

۱) ورزش در آموزش و پرورش

در خصوص چگونگی شکل گیری ورزش در آموزش و پرورش ایران، اولین نشانه مکتوب مرجود مربوط به پیشنهاد وزارت فرهنگ وقت در خصوص تدوین آیین نامه و مقررات اخذ وجوه ورزشی است که در جلسه ۱۹ فروردین ماه ۱۳۲۶ توسط هیأت وزیران به تصویب رسید. در آیین نامه دیگری که مربوط به نحوه برگزاری مسابقات ورزشی آموزشگاه های کشور و مصوب آذر ماه ۱۳۲۹ شورای عالی فرهنگ کشور بوده نشان می‏دهد که اداره ای به نام «اداره تربیت بدنی» در تشکیلات وزارت فرهنگ وجود داشته است و به نظر می‏رسد که تشکیلات ستادی تربیت بدنی در این دوره به همین اداره خلاصه شده که با انجمن ملی تربیت بدنی و فدراسیون های ورزشی همکاری داشته است.

در سال ۱۳۳۵ تشکیلات ستادی تربیت بدنی وزارت فرهنگ دچار تحول اساسی شده و اداره تربیت بدنی به اداره کل تربیت بدنی تبدیل و اساسنامه آن در نهصد و سومین جلسه شورای عالی فرهنگ در فروردین ماه ۱۳۳۵ به تصویب رسید. از آن سال تا خرداد ماه ۱۳۵۷ در تشکیلات تربیت بدنی وزارت فرهنگ یا آموزش و پرورش به جزء یک دوره ادغام با سازمان تربیت بدنی و فعالیت هر دو تشکیلات در قالب وزارت آموزش و پرورش تغییرات قابل توجهی به چشم نمی‏آید لکن در خرداد ماه سال ۱۳۵۷ تشکیلات تربیت بدنی و ورزش در این وزارتخانه با ۱۰۷ پست سازمانی در دفاتر معاونت مذکور و ۳۳ پست خدماتی معاونت تربیت بدنی و ورزش در اداره کل تدارکات وزارت آموزش و پرورش مجموعاً با ۱۴۰ پست سازمانی تشکیل شد. شایان ذکر است تعداد دانش آموزان در این سال حدود ۵/۶ میلیون نفر بود.

دو اداره کل تربیت بدنی پسران و دختران در وزارت آموزش و پرورش در حال حاضر متولی ساعت درس تربیت بدنی برای بیش از ۱۸ میلیون دانش آموز می‏باشند. همچنین بیش از ۲۰ انجمن ورزشی برادران و ۱۴ انجمن ورزشی دختران وظیفه برنامه ریزی و اجرای مسابقات ورزشی و اداره کانون ها و استعداد یابی و پرورش دانش آموزان مستعد ورزش را به عهده دارند.

آنچه مسلم است فعالیت های تربیت بدنی در مدارس حول دو محور اساسی داخل و خارج از مدرسه قابل بحث و بررسی است.

۱) فعالیت های مربوط به ساعت درس تربیت بدنی در داخل مدارس

۲) فعالیت های مربوط به اوقات فراغت دانش آموزان در خارج از مدرسه

الف) فعالیت های مربوط به ساعت درس تربیت بدنی در داخل مدارس شامل غنی سازی ساعت درس تربیت بدنی و رشد و تکامل عوامل مربوط به شرح زیر می‏باشد:

۱) برنامه ریزی برای ساعت درس تربیت بدنی در مقاطع مختلف تحصیلی برای دختران و پسران

۲) تهیه امکانات و تجهیزات مورد نیاز آموزشی و کمک آموزشی

۳) رشد آگاهی‏های علمی و فرهنگی معلمین تربیت بدنی

۴) تأمین و تربیت نیروی انسانی مربوط به ساعت درس تربیت بدنی

۵) تحقیق و پژوهش در زمینه نقاط ضعف عوامل مربوط به ساعت درس تربیت بدنی

۶) تهیه کتب و نشریات آموزشی و کمک آموزشی در زمینه تربیت بدنی و ورزش

۷) رفع هنجارهای جسمانی و روانی از طریق فعالیت‏های بدنی و حرکات اصلاحی

۸) تأمین سلامتی و تندرستی و بهداشت تن و روان دانش آموزان از طریق تهیه و اجرای فرم‏های قابلیت های جسمانی و تهیه شناسنامه بهداشتی ورزشی دانش آموزان

۹) ارزشیابی صحیح از محتوای درس تربیت بدنی

ب) فعالیت های مربوط به خارج از مدارس و اوقات فراغت دانش آموزان

۱) فعالیت کانون های ورزشی دانش آموزی در مقاطع تحصیلی مختلف دختران و پسران

۲) برگزاری مسابقات ورزشی دانش آموزی در گروه‏های سنی مختلف

۳) همکاری با سازمان نوسازی مدارس و سازمان مدیریت و برنامه ریزی در خصوص ساخت اماکن ورزشی

۴) شرکت در مسابقات بین المللی دانش آموزی

۵) ایجاد مدارس تخصصی ورزشی و تربیت بدنی

۶) ایجاد مدارس تربیت بدنی و ورزش و انستیتوهای ورزشی جهت تأمین نیروی انسانی

● ورزش در آموزش عالی کشور

ورزش در مقاطع عالیه زیر نظر ادارات کل تربیت بدنی «وزارت علوم، تحقیقات و فناوری» و «وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی» اداره می‏شود. اداره کل تربیت بدنی وزارت علوم، تحقیقات وفناوری به امور ورزشی کلیه دانشجویان دولتی به استثناء دانشجویان رشته‏های پزشکی و پیراپزشکی رسیدگی می‏کند. در ضمن به علت استقرار «دبیرخانه مشترک ورزش دانشجویان «در وزارت فرهنگ و آموزش عالی، اعزام کلیه دانشجویان حتی دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی هم از طریق این دبیرخانه برای شرکت در مسابقات بین المللی صورت می‏گیرد. و همچنین برگزاری مسابقات جهانی دانشجویان که گاهی در ایران به عنوان میزبان برگزار می‏شود نیز به عهده وزارت علوم، تحقیقات و فناوری می‏باشد.

کلیه اعتبارات جاری این اداره کل از طریق ردیف ۱۱۳۵۹۸ با عنوان «وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ـ فعالیت های ورزشی فوق برنامه دانشجویان» تأمین می‏گردد.

این اداره کل با هدف جهت دهی ارتقاء سطح علمی کارشناسان و دانشجویان از طریق برگزاری کلاس های آموزشی، برگزاری سمینارهای علمی و مطالعه و تحقیق برای بهبود و توسعه ورزش در مقاطع عالیه تحصیلی وظیفه برگزاری کلاس های آموزشی جهت بالا بردن سطح علمی مربیان و کارشناسان در زمینه های ورزشی، برگزاری مسابقات، تشکیل اردوهای تدارکاتی، تشکیل کمیته ها و هیأت های ورزشی ، تهیه وسایل لازم برای برگزاری اردوهای دانشجویی و مسابقات، انجام تحقیقات علمی و کاربردی در زمینه ورزش را بر عهده دارد.

● شرح اهداف و وظایف اداره کل تربیت بدنی

الف) اهداف:

جهت دهی و غنی ساختن اوقات فراغت دانشجویان با فعالیت های سلامت بخش ورزشی، کوشش در جهت ارتقاء سطح علمی و تجربی کارشناسان و دانشجویان دانشگاه‏ها از طریق ایجاد کلاس های آموزشی و برگزاری سمینارهای علمی و تحقیق برای پیشرفت تربیت بدنی.

ب) وظایف اداره کل تربیت بدنی

۱) کوشش در جهت ارتقاء سطح علمی و تجربی مربیان و کارشناسان و دیگر کارکنان امور ورزشی دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی از طریق برگزاری کلاس های آموزشی کوتاه مدت و میان مدت با هماهنگی دفتر آموزش های آزاد.

۲) برگزاری اردوهای تربیتی و مسابقات ورزشی دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی.

۳) تشکیل کمیته ها و هیأت های ورزشی به منظور ایجاد هماهنگی در امور تربیت بدنی و ورزشی در سطح دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی

۴) همکاری با دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی به منظور ارایه بهتر درس عمومی تربیت بدنی.

۵) تهیه وسایل لازم برای اردوهای دانشجویی به منظور انجام فعالیت های تربیت بدنی و ورزش.

۶) برگزاری مسابقات سراسری دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی

۷) فراهم آوردن مقدمات مربوط به آمادگی ورزشکاران دانشگاهی برای شرکت در مسابقات دو جانبه و چند جانبه و گردهمایی‏های داخلی و خارجی به خصوص در المپیک دانشجویی و اعزام آنان با هماهنگی واحدهای ذیربط.

۸) برگزاری مسابقات دانشجویی در امور ورزشی با همکاری دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی در داخل کشور

۹) بررسی و ارزیابی نحوه عملکرد واحدهای اجرایی تربیت بدنی دانشگاه‏ها و مؤسسات آموزش عالی و ایجاد هماهنگی لازم.

۱۰) مطالعه و تحقیق در امور تربیت بدنی و ورزش با استفاده از کلیه منابع علمی موجود.

۱۱) پیشنهاد احداث و تکمیل و ترمیم مجموعه‏های ورزشی و اردویی برای وزارتخانه‏ها و دانشگاه‏ها مؤسسات آموزش عالی و پژوهشی و سایر مؤسسات وابسته به واحدهای ذیربط و پیگیری آن.

۱۲) تبادل اطلاعات و همکاری های علمی و ورزشی با سازمان مربوط به تربیت بدنی در داخل و خارج کشور

● فرآیند علمی شدن و نهادینه کردن پژوهش در ورزش

اگر تربیت بدنی و ورزش را فرآیندی بدانیم که در مصونیت فرهنگی جامعه به ویژه نسل جوان و نوجوان مؤثر است، زمینه برای شناسایی، راهنمایی وحمایت استعدادها و خلاقیت‏های انسانی و بروز روحیه، نوآوری فراهم می‏شود تا از این طریق به رشد کمی و کیفی و متوازن نیروی انسانی مورد نیاز بخش های فرهنگی، خدماتی و اقتصادی کشور کمک و مشارکت عمومی و همبستگی ملی حاصل شود.

ضرورت دگرگونی در برنامه ریزی و عملیات اجرایی بخش تربیت بدنی اجتناب ناپذیر می‏شود. تجربه کشورهای توسعه یافته نشان می‏دهند آن جا که مؤسسات آموزش عالی در موضوع رشته تربیت بدنی به کمک بخش های خدماتی تربیت بدنی شتافته، مشکلات و نیازهای بخش به خوبی تعریف شده است به تدریج با روش های علمی به حل مشکلات و بدنی شتافته، مشکلات و نیازهای بخش به خوبی تعریف شده است به تدریج با روش های علمی به حل مشکلات و تقویت ساختارهای مؤثر و بخش تربیت بدنی یاری رسانده اند و پیامد رشد همه جانبه تربیت بدنی و کسب موفقیت های بین المللی بوده است. در کشور ما به علت سیاست انقباضی مدیران دستگاه اصلی ورزش و با وجود رشد کمی و کیفی نیروی انسانی بخش تربیت بدنی و قابل قبول دانستن تلاش‏های مراکز دانشگاهی در رشد این نیروی انسانی مدیران بخش های اجرایی توانسته اند نیازهای خود را شناسایی کنند و یا در شناسایی آنها از مؤسسات دانشگاهی یاری جویند تا با تعامل این دو دستگاه اصلی، فرآیند علمی شدن ورزش به تدریج محقق شود. به ویژه در دهه اخیر با وجود اعلام آمادگی چندین باره دانشگاه ها، سیاست های انقباضی مدیران سازمان تربیت بدنی، کوچکترین همکاری را با دانشگاه‏ها ممکن نساخته، لذا برنامه ریزی های لازم برای وارد ساختن مبانی علمی در وزرش کشور که محور اصلی آن نیروی انسانی ورزیده است میسر نشده است.

فرایند توجه به مبانی علمی در ورزش در برنامه اول و دوم توسعه مورد تأکید خاص بوده و در برنامه سوم نیز به آن اشاره شده است. رشد سریع و روز افزون علوم و فنون مرتبط با تربیت بدنی و ورزش و پیشرفت های علمی کشورهای جهان در این زمینه، ایجاب می‏کند که دستگاه های زیر مجموعه بخش با بهره گیری از آخرین یافته های علمی در تقویت و ارتقاء علمی نیروی انسانی ، مربیان و معلمان ورزش و نیز افزایش کیفی فعالیت های ورزش همت گمارند، اما هدف های برنامه با عملیات تحول علمی در بخش ورزش انطباق ندارد. چون نیروی کیفی سازمان تربیت بدنی (به عنوان محور سیاست های بخش تربیت بدنی) برای تحقق برنامه‏ها کفایت نمی کند و از سویی، مدیران سازمان تربیت بدنی با عدم همکاری و دعوت نکردن از مراکز و اساتید دانشگاه‏ها (و به جرات می‏توان گفت که با طرد آنها) در راه تحقق این مهم کوشش نکرده اند.

به نظر می‏رسد با توجه به برنامه های زیر در دو قالب فرایند علمی شدن ورزش و تحول در آموزش و پژوهش، بتوان حداقل بخشی از اهداف برنامه سوم در بخش تربیت بدنی را محقق ساخت.

● فرایند علمی شدن:

در پیش نویس برنامه سوم توسعه تربیت بدنی، «علمی کردن فعالیت های تربیت بدنی و ورزش از طریق توسعه و تقویت امر آموزش و تحقیقات و نیز ارتقای سطح تخصصی نیروی انسانی بخش» پیش بینی شده است.

تحقق چنین امری در درجه اول مستلزم تغییر بینش ها و نگرش ها به بخش تربیت بدنی است به دلیل جاری بودن نگرش سیاسی و غیر تخصصی در بخش تربیت بدنی در برنامه های اول و دوم، موضوع علمی شدن ورزش نتوانسته مورد توجه جدی قرار گیرد. چون عدم تفاهم مدیریت سازمان تربیت بدنی و نیروهای متخصص و عالم بخش تربیت بدنی در زمینه همکاری و تأمین برنامه ها، عملیات اجرایی در این بخش برنامه های توسعه را میسر نساخته است.

به نظر می‏رسد تا نگرش و نگاه به ورزش از سوی مدیریت ارشد نظام اصلاح نشود، زمینه تحقق برنامه سوم بخش تربیت بدنی امکانپذیر نخواهد شد. در فرایند علمی شدن ورزش، موارد زیر باید مورد امعان نظر قرار بگیرد:

۱) تعریف عملیاتی از فرایند علمی شدن ورزش و تصویب آن توسط مجلس شورای اسلامی یا شورای عالی ورزش.

۲) تأسیس و بنا نهادن سازمان های پایه برای تقویت نهاد «استعدادها در وزرش» و «دگرگونی در ساختار، تشکیلات و برنامه های استعداد یابی در ورزش»

۳) تغییر محتوای برنامه های آموزش مربیگری به تناسب نیازهای بخش

بکارگیری نیروهای مدیریتی متخصص در رده های سازمانی مختلف بخش تربیت بدنی (تعیین ضوابط برای گماردن مدیران در رده های مختلف مدیریت)

۴) به کارگیری نیروهای مدیریت متخصص در رده‏های سازمانی مختلف بخش تربیت بدنی (تعیین ضوابط برای گماردن در رده‏های مختلف مدیریتی)

۵) تعریف دقیق ارتباط سازمانی دستگاه های ورزشی برای جلوگیری از کارهای موازی

۶) تفکیک بودجه فرآیند علمی شدن ورزش از سایر بودجه های جاری و عمرانی و پیشگیری از روند جا به جایی آن

۷) تدوین برنامه دقیق برای همکاری با نهادهای ذیربط بین المللی برای تحقق فرایند علمی شدن ورزش کشور.

۸) پیش بینی نهادهای لازم در چارچوب فدراسیون های ورزشی برای اطمینان از روند علمی شدن ورزش کشور.

منبع: طرح ساماندهی امور فرهنگی کشور

صادق رحیم

http://allsport.blogfa.com