خطر ترویج اخلاق بی انصافی

ترویج اخلاق بی انصافی, خطر بزرگی است که در کشور اسلامی ایران, اخلاق اسلامی, انصاف, مروت و جوانمردی از عرصه سیاست و رقابت های سیاسی رخت بربندد و جای خود را به بداخلاقی, بی انصافی و نیرنگ و فریبکاری بدهد

ترویج اخلاق بی انصافی، خطر بزرگی است که در کشور اسلامی ایران، اخلاق اسلامی، انصاف، مروت و جوانمردی از عرصه سیاست و رقابت های سیاسی رخت بربندد و جای خود را به بداخلاقی، بی انصافی و نیرنگ و فریبکاری بدهد.

حضرت آیت الله العظمی خامنه ای (مدظله العالی) در خطبه های نماز جمعه گذشته با اشاره به حرکت تخریبی برخی از نخبگان سیاسی کشور علیه دولت، اعلام فرمودند، نگرانی اصلی من با این نوع برخوردها، رواج یافتن اخلاق بی انصافی در کشور است. رهبر معظم انقلاب اسلامی به نکته بسیار ظریفی به صورت حکیمانه اشاره فرمودند و باید همه احزاب ، گروه ها و شخصیت های سیاسی و مذهبی این نکته را به دقت مورد توجه قرار دهند. خطر بزرگی است که در کشور اسلامی ایران، اخلاق اسلامی، انصاف، مروت و جوانمردی از عرصه سیاست و رقابت های سیاسی رخت بربسته و جای خود را به بداخلاقی، بی انصافی و نیرنگ و فریبکاری بدهد. اگر در سیاست شیطانی ماکیاولیسم ، اخلاق هیچ جایی ندارد، در سیاست الهی و اسلامی، اخلاق اسلامی، پیوندی ناگسستنی با سیاست داشته و این اخلاق باید در تمامی عرصه ها ظهور و بروز داشته باشد. آنچه رهبر فرزانه انقلاب اسلامی تحت عنوان خطر رواج اخلاق بی انصافی مورد اشاره قرار دادند، با توجه به نوع رفتار ناپسند برخی از جریان ها، احزاب، گروه ها و شخصیت های سیاسی است که روزبه روز متاسفانه بر دامنه آن افزوده می شود. معظم له طی سالیان گذشته همواره تلاش کرده اند تا از شکل گیری فضای تخریب جلوگیری کرده و نقد عالمانه و منصفانه را جایگزین تخریب نمایند. انصاف شاید بهترین شاخص و ملاک برای تمیز دادن نقد از تخریب باشد. نقد ضروری پیشرفت برای هر جامعه سیاسی به شمار می آید و در نقطه مقابل تخریب، انحطاط یک جامعه را تسریع می کند. انصاف در فرهنگ عمومی ایرانیان آنچنان مفهوم است که هیچ نیازی به تعریف ندارد. مردم به صورت مستمر از این کلمه در تعاملات اجتماعی خود استفاده می کنند. انصاف داشته باش، منصف باش، بی انصافی نکن، بی انصافی تا کجا؟ ، انصاف هم خوبه و ... کلماتی است که مردم به خوبی با معنای آن آشنا بوده و به همین جهت در جای خود از این کلمات استفاده می کنند. بنابراین وقتی رهبر فرزانه انقلاب اسلامی حرکت برخی از نخبگان سیاسی کشور در قبال مسئولان و دولت را تحت عنوان نقد دولت، بی انصافی ارزیابی می کنند، این مطلب برای مردم ما به خوبی قابل فهم است که این افراد تحت عنوان نقد به دنبال تخریب هستند. تخریب چرا؟ مقام معظم رهبری با اشراف بر مسایل جامعه و صحنه سیاسی کشور، این نوع رفتارها را مرتبط با انتخابات ریاست جمهوری سال آینده ارزیابی کردند. در واقع عده ای صرفا با اهداف سیاسی و با قصد بدبین کردن مردم نسبت به دولت و دولتمردان ، تحت عنوان نقد و انتقاد نسبت به سیاست ها ، برنامه ها و اقدامات دولت و مسئولان کشور، راه تخریب را در پیش گرفته، تا شاید در انتخابات ریاست جمهوری دهم نتیجه آن را به دست آورند. تاسف در اینجا است که کسانی که به عنوان نخبگان سیاسی : مذهبی در جامعه اسلامی ایران و پس از ۳۰ سال از انقلاب ، باید مروج اخلاق اسلامی و رشد فضایل انسانی باشند، با رویکردی معطوف به تصاحب قدرت سیاسی، مروج بد اخلاقی سیاسی و بی انصافی در کشور باشند. در هفته های اخیر برخی از نخبگان سیاسی کشور که بعضا نام آنها نیز به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری دوره دهم نیز بر سر زبانها افتاده است، در کمال بی انصافی با عنوان نقد به تخریب دولت روی آورده و درصدد بزرگنمایی مشکلات کشور هستند و می کوشند تا این مشکلات را معلول سیاست ها و یا بی برنامگی دولت جلوه دهند.

در این جمله دقت کنید:« دولت بگوید پول نفت را چه کرده و آیا در این سه سال گذشته دولت به غیر از وارد کردن پرتغال، سیب و موز کار دیگری انجام داده است؟» آیا این نوع نگاه به اقدامات دولت طی ۳ سال گذشته، با رعایت انصاف بوده و یا با کمال بی انصافی این جملات در قبال عملکرد دولت بیان می شود؟ تمامی کسانی که اهل انصاف در تحلیل مسایل سیاسی کشور هستند به خوبی پاسخ این سوال را می دانند. اما نکته پایانی، توجه دادن این افراد بی انصاف به عاقبت کار است. این افراد باید بدانند که این رفتار، نه تنها آنها را به مقصد موردنظر که همانا تکیه زدن برکرسی ریاست جمهوری است نمی رساند، بلکه به دست آنان فقط اخلاق بی انصافی در جامعه شیوع پیدا می کند که قطعا گناه بزرگی در پیشگاه حضرت حق به حساب آمده و خود باید پاسخگوی رفتارشان باشند.