وامدار مردم یا گروه های خاص!

فرض کنید انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسیده است. فعالیت های اخلاقی و غیر اخلاقی تبلیغاتی هم آرام گرفته و دولت جدید قرار است بر مبنای شعارها، ادعاها و مجموعه عوامل روی کار …

فرض کنید انتخابات ریاست جمهوری به پایان رسیده است. فعالیت های اخلاقی و غیر اخلاقی تبلیغاتی هم آرام گرفته و دولت جدید قرار است بر مبنای شعارها، ادعاها و مجموعه عوامل روی کار آمده است، دولت قرار است کابینه اقتصادی خود را تشکیل و به وعده هایش جامه عمل بپوشاند و منافع حامیان و کسانی که به او رای داده اند را پیگیری کند. می دانید که: اقتصاد قبل از همه یک علم اجتماعی و مربوط به کردار انسان ها است و انتخابات یکی از مهم ترین کردارهای انسانی است که مسیر اقتصادی را برای ۴ سال رقم خواهد زد. به دیگر سخن، انتخاب یک رئیس جمهور در جامعه ای که دولت سهم زیادی در اقتصاد دارد به طور حتم بخش مهمی از مسیر را برای وضعیت اقتصادی هر فرد رقم خواهد زد و لذا اهمیت انتخاب رئیس جمهور در کشوری مانند ایران از این زاویه بسیار حائز اهمیت بوده و نیاز به انتخابی هوشمندانه دارد. برای اینکه با عمق مساله آشنایی بیشتری پیدا کنید، لازم است بار دیگر تعاریف اقتصاد را مرور کنیم. اقتصاد؛ به علم انتخاب، علم اداره منابع کمیاب، علم ثروت، علم مطالعه در چگونگی تشکیل یا توزیع و مصرف ثروت ها و ... گفته می شود. تقریباً در تمامی تعاریف ارائه شده چند واژه مهم «انتخاب» ، «منابع کمیاب»، «ثروت» و یا «توزیع و مصرف ثروت ها» شاکله اقتصاد را تشکیل داده و بر آنها تاکید دارد که با حضور مردم و تعیین رئیس جمهور تقریباً پاورقی ها و تبصره های این کلید واژه ها برای جامعه تعیین می شود. به عنوان مثال منابع کمیاب چگونه صیانت شده و می شود و به چه بخش هایی تخصیص خواهد یافت، ثروت چگونه تولید و ایجاد می شود و بالاخره و از همه مهم تر در کشوری مانند ایران ثروت موجود و ایجاد شده چگونه و در بین چه گروهی توزیع شده و سطح دسترسی به این ثروت ها چگونه خواهد بود.

لذا نگاهی به برنامه های کاندیداها و وابستگی کاندیدا به گروه ها و حامیان آنها که با وامداری آنان روی کار می آیند تاثیر بسزایی بر نحوه توزیع و دسترسی جامعه به ثروت داشته و خواهد داشت. دولت نهم مدعی است کارنامه خوبی داشته و تمرکز خود را بر روی توزیع ثروت در میان اقشار و مناطق محروم گذاشته است.

هدایت منابع فعالیت های عمرانی به بخش های محروم، اجرای سهام عدالت، هدفمند کردن یارانه ها برای حذف یارانه ها که تا چندی پیش شامل افرادی بود که با پول زیاد مصرف کننده بیشتری بودند و تخصیص آن به دهک های پایین از جمله اقداماتی است که رقیبان این دولت از آن به عنوان «پول پاشی به جای عدالت اجتماعی»، «خرید رای» و ... یادکرده اند.

در واقع دولت نهم حتی با نگاه غیر منصفانه رقیبانش خود را وامدار مردم و گروهی کرده که همواره تاکیدات مقام معظم رهبری بر حمایت آنان بودو بنابراین چاره ای جز ادامه راه خود در چهار سال بعدی ندارد. راهی که باید با قدرت و قوت بیشتر بر واسپاری تولید ثروت بر این گروه ها وتوزیع ثروت میان اقشار آسیب پذیر و دهک های پایین تاکید کند و در نهایت به توسعه مناطق محروم منتهی شود. اما سوی دیگر این انتخابات آشی است که با یک وجب روغن اسپانسری تدارک دیده شده و با هزینه های میلیاردی گروهی خاص در حال پختن است. گروهی که جریان انتخاباتی ریاست جمهوری دولت دهم را در سال اصلاح الگوی مصرف با هزینه های ده ها میلیارد تومانی به پرهزینه ترین انتخابات ایران تبدیل کرده اند. گروهی که از یک سو ریشه در مافیای ثروت دارد و سعی در بازگشت براریکه قدرت دارد، واردات انحصاری خودروهای خارجی را در دست دارد، بدهی های ده ها میلیاردی بانک ها را نمی پردازد، شرکت های فامیلی نفتی را به ثبت رسانده، افراد مساله دار مخالف نظام را گرد خود جمع کرده و ...

در چنین شرایطی وامداری برخی کاندیداها به این گروه های خاص حتی با وجود کارنامه سفید و «هسته سالم» براساس تعاریف اقتصاد پر واضح است که دسترسی به ثروت، نحوه توزیع ثروت و حتی اجازه تولید ثروت به دست چه کسانی خواهد افتاد؛ حال تصمیم با مردم است که مسیر اقتصادی خود را تعیین کنند و سرنوشت تولید و نحوه توزیع ثروت را به دست چه کسی بسپارند!

مهدی فتحی مقدم