چهارشنبه, ۲ خرداد, ۱۴۰۳ / 22 May, 2024
با فصل خزان بهار بودن
عارفان نیک سیرت باطن نگر ما، از هر فرصت و موقعیتی که باعث تغییراتی در ظاهر طبیعت و پدیده های طبیعی می شد بیشترین بهره را می بردند تا سری به نهانخانه وجود خویش زنند و حال و رخسار آن را ببینند و به واکاوی نفس بپردازند. تغییر فصل یکی از آن فرصت هاست. بدین جهت این تغییرات نزد آنها به منزله امتحان و آزمون و وارسی رتبت و مکانت جان مایه به شمار می رفت:
امتحان های زمستان و خزان
تاب تابستان، بهار همچو جان
مولوی در این نقاط عطف طبیعت، صحنه ای را ترسیم می کند که در آن شحنه تقدیر، خاک دژم را تحت فشار قرار می دهد که هر چه از لعل و سنگ، از خزانه حق و دریای کرم در جیب خود پنهان داشته و درربوده، برون آورد. او لطف چون شکر و قهر از آتش بتر شحنه را به تصویر می کشد. بهاران همچون جلوه ای از لطف و خزان به منزله قهر آن شحنه دیده می شود:
آن بهاران لطف شحنه کبریاست
وان خزان تهدید و تخویف خداست
آن فراز و فرودی که شحنه کبریا بر طبیعت مستولی می سازد جلوه ای است از قبض و بسطی که همواره در جان آدمیان جریان دارد؛ و امتحان نیز جز این نیست که در معرکه این قبض و بسط و کشاکش این تلاطم و تحول درونی، نقد جان آدمی چگونه ظاهر می شود:
خوف و جوع و نقص اموال و بدن
جمله بهر نقد جان ظاهر شدن
اگر رسم خزان چنان است که از باد جفای او، سبزی و سرزندگی باغ جهان به تاراج می رود و زردی و فسردگی حاکم می شود، باغ جان نیز در معرض این امتحان است:
ای باغبان ای باغبان، آمد خزان آمد خزان
بر شاخ و برگ از درد دل، بنگر خزان بنگر خزان
ای باغبان هین گوش کن، ناله درختان نوش کن
نوحه کنان از هر طرف، صد بی زبان صد بی زبان
جمله درختان صف زده، جامه سیه ماتم زده
بی برگ و زار و نوحه گر، زان امتحان زان امتحان
اما آنچه خزان زرد باغ جان را از غم هجر دور می کند، امید دررسیدن بهار است. باد بهاری در خزان، شربتی است که بیمار می خورد و از بیماری می جهد:
هر که بیمار خزان شد شربتی خورد از بهار
چون بهار من بخندد برجهد بیمار من
درمان جفای خزان، امید وفای بهاران و احساس تاب تابستان است:
گر چه خزان کرد جفاها بسی
بین که بهاران چه وفا می کند
زرد گشتی از خزان غمگین مشو
در خزان بین تاب تابستان نو
همانگونه که در در اوج تولد و حیات و سبزی بهار، دستور توجه به انتها و مرگ و زردی داده شده و خدای اول و آخر چنان توصیف و تسبیح شده که در اخرج المرعی، غثاء احوی را به ودیعت نهاده؛ در فصل خزان نیز باید در غم هجر بهاران، امید وصل داشت و در پس مردن زرد، زادن سبز را دید و باغ نهان جان را با نظاره بهار امید طراوت بخشید و خنده نمکین خداوند را بر شاخسارهای به انتظار نشسته آن باغ نمایان ساخت:
مثل نفس خزان است که در او باغ نهان است
ز درون باغ بخندد چو رسد جان بهاری
مسعود بینش
http://mgt.blogfa.com/۸۷۰۷.aspx
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
پیچ و مهره پارس سهند
تعمیر جک پارکینگ
خرید بلیط هواپیما
سید ابراهیم رئیسی رئیس جمهور سقوط بالگرد رئیسی سیدابراهیم رئیسی شهدای خدمت شهید جمهور ابراهیم رئیسی رئیسی شهادت ایران سقوط بالگرد حسین امیرعبداللهیان
کنکور مترو سازمان تامین اجتماعی تهران امتحانات نهایی شهرداری تهران سانحه بالگرد رئیسی بارش باران آموزش و پرورش هلال احمر سیل قوه قضاییه
قیمت دلار خودرو ارز قیمت خودرو بورس قیمت طلا یارانه بازار خودرو دلار حقوق بازنشستگان سایپا یارانه نقدی
شهید تلویزیون سینمای ایران سینما آیت الله سید ابراهیم رئیسی هنرمندان شعر رسانه ملی لیلا حاتمی سریال
کنکور ۱۴۰۳ دانش بنیان
اسرائیل روسیه غزه رژیم صهیونیستی امیرعبداللهیان جنگ غزه ترکیه فلسطین آمریکا ولادیمیر پوتین چین عربستان
فوتبال پرسپولیس استقلال رئال مادرید باشگاه پرسپولیس لیگ برتر لیگ برتر ایران فدراسیون فوتبال والیبال لیگ برتر انگلیس باشگاه استقلال لیورپول
اپل هوش مصنوعی مایکروسافت گوگل سامسونگ ناسا انسان تبلیغات موبایل آیفون
سلامت سرطان مغز آلزایمر طول عمر کاهش وزن مغز انسان افسردگی سلامت روان