تاریخچه ی عینک

یکی از راه هایی که خیلی سریع و ساده می توانید در جهت افزایش بینایی تان استفاده کنید سفارش یک عینک است

یکی از راه‌هایی که خیلی سریع و ساده می‌توانید در جهت افزایش بینایی‌تان استفاده کنید سفارش یک عینک است. بیش از ۵۷% جمعیت آمریکا از عینک استفاده می‌کنند (شاید در سایر کشورها هم چنین آماری صحت داشته باشد.) این‌که شما واقعا" احتیاج به استفاده از عینک دارید یا نه بسیار ساده است. اگر پول کافی برای خرید فریم جدید ندارید یا فکر می‌کنید این عینک به فرم صورت‌تان نمی‌آید از راه‌های دیگری می‌توانید استفاده کنید. با تغییر در آرایش موها و صورت‌تان.

● پیشینه

می‌دانید که برای اولین بار عینک‌های مطالعه در سال ۱۲۶۰ در ایتالیا ساخته شد؟ برای این‌که کمکی به افراد مسن باشد که بتوانند به راحتی بخوانند. شاید این کمکی از جانب خداوند برای کسانی بود که بینایی‌شان دچار مشکل شده بود. شاید برای چنین جمعیتی استفاده از چیزی بر روی بینی و چشمان در ابتدا غیر قابل تصور و عجیب می‌نمود ولی پس از مدتی به راحتی و سادگی این موضوع حل شد.

طرح‌های اولی مشکلات عدیده‌ای همراه داشت، مشکل لنزی که استفاده می‌شد و این‌که چگونه بر روی بینی قرار گیرد. مشکل این‌جا بود که انحنا به چه مقداری در نظر گرفته شود تا عینک به اصطلاح بر روی بینی بخوابد. ابتدا باید لنزها را بر روی بینی نگه می‌داشتید و بدین طریق از عینک استفاده می‌نمودید. اسپانیایی‌ها با استفاده از ربان‌هایی اتصال لنزها با گوش‌ها را ایجاد نمودند ولی خیلی مؤثر نبود. فقط برای حدود ۵۰۰ سال چنین روشی رایج بود تا این‌که یک عینک‌ساز انگلیسی به نام Edward Scarlett موفق به ساخت دسته‌هایی برای عینک شد تا این دسته‌ها پشت گوش قرار گیرند. دقیقا" همان چیزی که امروزه رایج است.

در دست نوشته‌های لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸، چگونگی ساختن لنزهای نرم ارائه شده است و تا سال ۱۸۲۷ حتی فکر چنین چیزی به ذهن کسی خطور نکرده بود تا عینک‌سازی به نام Sir John Herschel پیشنهاد ساخت لنز را مطرح نمود.

«Benjamin Franklin» یکی از کسانی است که همواره در ایجاد عینک‌های جدید دست داشته است. در واقع او تنها کسی است که لنزهای دو کانونی را ایجاد نموده است. چرا که از این‌که برای مطالعه و سایر کارها از دو عینک استفاده کند، خسته شده بود و فکر کرد بهترین راه استفاده از لنز دو کانونی است. و این کار را در سال ۱۷۸۰ انجام داد. او در عینک‌سازی خودش لنز را تراش داد تا به دو منظور از عینک استفاده کند. چیزی که امروزه کسانی که دچار پیر چشمی می‌شوند از آن استفاده می‌نمایند.

آیا تفاوت بین ذره‌بین و عینک را می‌دانید؟ امروزه مفاهیم بسیار به هم نزدیک شده است، اما شاید ۱۰۰ سال پیش تفاوتی بین ذره‌بین و عینک وجود داشت و آن این بود که عینک در واقع لنزی بود که در قالبی قرار می‌گرفت و بر روی چشم استفاده می‌شد ولی ذره‌بین قاب خاصی نداشت و برای مصارف دیگری مورد استفاده قرار می‌گرفت.

نخبگان ۱۰۰ سال پیش، از عینک برای تقویت قوه‌ی چشم‌شان استفاده می‌کردند و از عینک یک چشمی کم‌تر استفاده می‌شد. خانم‌ها بیش‌تر از عینک‌هایی که به‌صورت لنز قاب‌دار بود و باید با یک دست بر روی چشم نگه داشته می‌شد، استفاده می‌کردند. موضوعی که در گذشته بین مردم جا افتاده بود این بود که در محافل عمومی و در حضور دیگران از عینک استفاده نمی‌کردند. که خوش‌بختانه کم‌کم این موضوع کنار گذاشته شد و این‌که کسی از عینک استفاده نماید بسیار عادی بود.

در حالی که انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها فکر می‌کردند که عینک را فقط در محافل خصوصی و در صورت نیاز باید استفاده نمایند، اسپانیایی‌ها معتقد بودند که کسانی که عینک می‌زنند بسیار آدم‌های مهم و بادقتی به حساب می‌آیند و استفاده از عینک باعث بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان خواهد شد. در قرون وسطی بسیاری از نقاشان معروف اسپانیایی برای بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان از عینک استفاده می‌کردند.

در حالی که انگلیسی‌ها و فرانسوی‌ها فکر می‌کردند که عینک را فقط در محافل خصوصی و در صورت نیاز باید استفاده نمایند، اسپانیایی‌ها معتقد بودند که کسانی که عینک می‌زنند بسیار آدم‌های مهم و بادقتی به حساب می‌آیند و استفاده از عینک باعث بالا رفتن‌شان و منزلت‌شان خواهد شد.

در اوایل قرن بیستم، استفاده از عینک لکه‌ی ننگ به حساب می‌آمد. به‌طوری‌که Dorothy Parker در سال ۱۹۲۶ اعلان کرده بود که مردانی که عینک می‌زنند، مورد قبول دختران نیستند. یکی از هنرپیشگان برای این‌که چنین فکری را از بین ببرد در یکی از فیلم‌ها با عینک به ایفای نقش پرداخت. "چگونه با یک مرد عینکی ازدواج کنید!"

لنزهای نرم و سخت کم‌کم جای عینک را در بازار گرفتند. ابتدا عینک‌سازی به نام William Feinbloom در سال ۱۹۳۶ از پلاستیک نرم اقدام به ساختن این نوع لنزها نمود. شاید باور نکنید که در دست نوشته‌های لئوناردو داوینچی در سال ۱۵۰۸، چگونگی ساختن لنزهای نرم ارائه شده است و تا سال ۱۸۲۷ حتی فکر چنین چیزی به ذهن کسی خطور نکرده بود تا عینک‌سازی به نام Sir John Herschel پیشنهاد ساخت لنز را مطرح نمود.

شیشه‌گر آلمانی به نام F. E. Muller در سال ۱۸۸۷ اقدام به ساخت لنزی نمود که با استفاده از آن دید افراد بهبود می‌یافت و حدود یک سال بعد فیزیک‌دان سوییسی و عینک‌ساز فرانسوی، پیشنهاد استفاده از لنزهای داخل چشم را مطرح نمودند. هنوز هم برای ساخت لنزهای نرم و سخت از همان شیوه و روش سال ۱۹۲۹ استفاده می‌کنند.

صنعت عینک‌سازی چه وقت دچار تحول شد؟ زمانی که «Sam Foster» در سال ۱۹۲۹ مغازه‌های زنجیره‌ای «Woolworth» در آتلانتیک را متقاعد کرد که عینک‌های او را بفروشند. بدین طریق در سال ۱۹۳۰ استفاده از عینک ابتدا بین هنرپیشه‌های سینما و سپس بین مردم رایج شد.

نویسنده: Diana Pemberton-Sikes

منبع: وب‌گاه sideroad.com