یاران امام عصر عج چگونه اند

چرا باید در دوره ی آخرالزمان حکومت دیگری تشکیل شود چرا باید حکومت های غیر دینی یا بهتر بگویم غیر اسلامی, برچیده و یک حکومت واحد تشکیل شود

● چرا حکومت؟ چرا یار؟

چرا باید در دوره‌ی آخرالزمان حکومت دیگری تشکیل شود؟ چرا باید حکومت‌های غیر دینی یا بهتر بگویم غیر‌اسلامی، برچیده و یک حکومت واحد تشکیل شود؟ چه ضرورتی دارد که که این حکومت آخر الزمانی یار داشته باشد، چرا باید این یاران دارای ویژگی‌های خاص باشند؟ این‌سوالات بخش کوچکی از سوالاتی‌ست که گاهی در جامعه‌ی ما و بعضا در جامعه‌ آدم‌های غیر ایرانی شنیده می‌شود.

شاید برای پاسخ کامل به این سوالات چندین کتاب و اقلا چند ده محقق خبره لازم باشد، اما از آن‌جایی که این سوالات مقدمه‌ی این نوشتار است در دو قسمت و بطور کاملا خلاصه شده به آن پاسخ می‌دهیم.

۱) الان و در این برهه از زمان حکومت‌هایی که در اقصا نقاط دنیا وجود دارند، حکومت دینی نیستند (حتی خیلی از کشورهای عربی که، اسم حکومت‌شان اسلامی‌ست، فاقد این ویژگی‌اند). حکومتی که دینی نباشد نمی‌تواند به نیاز‌های بشر و به خصوص نیاز‌های فطری‌اش پاسخ دهد.

۲) واضح و مبرهن است در هیچ جامعه و حکومتی، حاکمان به تنهایی موفق به تشکیل حکومت نمی‌شوند. هرچند که توانایی‌های خارق‌العاده‌ای داشته باشند. آن‌ها هم باید از یک شبکه‌ گسترده از نیروها با توان‌مندی‌های لازم برای مدیریت‌های مختلف داشته باشند و از آن بهره ببرند.

● ویژگی‌های حکومت آخر الزمان

خداوند وعده داده است که زمین به بندگان صالح و شایسته‌اش واگذار می‌شود. بیراه نیست اگر بگوییم، بندگان صالح و شایسته‌ حکومت کسانی هستند که به نیازها و مشکلات فطری مردم رسیدگی می‌کنند. با این تفاسیر و مقدمات، حاکم این حکومت باید یک انسان کامل باشد. عقیده‌ ما شیعیان بر این است که حکومت آخر الزمان یک حکومت جهانی به رهبری حضرت حجت‌ابن‌الحسن‌العسکری(عج)، امام دوازدهم شیعیان خواهد بود.

● همراهان و یاران

کسانی که بخواهند همراه و یار امام معصوم باشند، طبعا باید دارای ویژگی‌های خاص و منحصر باشند. این یاران به تعداد یاران حضرت رسول(ص) در جنگ بدر یعنی ۳۱۳ نفر هستند. برای این تعداد از یاران و همراهان امام عصر(روحی‌له‌الفدا)، ویژگی‌های زیادی در منابع مختلف نقل شده است. که در این نوشته به‌طور اختصار به چند نمونه از آن‌ها اشاره می‌کنیم، باید به این نکته توجه کرد، تنها در صورتی یاران می‌توانند همراهی برای امام‌شان باشند که، شباهت‌هایی به او داشته باشند. باید مثل او فکر کنند و برای رسیدن به مقصد از او تبعیت کنند. لازمه‌ی تابع بودن هم داشتن اعتقاد مشترک است. پس می‌توان گفت اولین ویژگی و وجه اشتراک همه‌ی یاران حضرت داشتن مرتبه‌ای از شباهت به حضرت ایشان است.

● شیران روز و پارسایان شبند

درباره‌ی اصحاب حضرت(عج) داریم: برخی از آنان شب را نخوابند و زمزمة نماز و مناجات شبانه‌شان همچون صدای زنبوران عسل فضا را آکنده سازد. شاید خواندن بعضی از این قسمت‌ها تلنگرهایی باشد به هرکدام از ما، اما آیا این تلنگرها که به صورت مقطعی و بنا به مناسبت‌های مثل ولادت حضرت صاحب(عج) یا مسابقه و یک برنامه‌ی تلویزیونی زده می‌شود، اثری دارد؟ چطور می‌شود که به این تلنگرها استمرار داد؟

آری، با یاد خدا و برپایی نماز، جان و دلشان را روشن نموده اند: « کأن قلوبهم القنادیل» و چهرة ظاهریشان نمایانگر سیرت پاک درونی‌شان است: سجده‌ها در پیشانی آن‌ها اثر گذارده است. آنان شیران روز و پارسایان شبند.

● پولاد دل‌اند

می‌دانیم که ایمان نیز مانند بسیاری از حقایق دیگر دارای رتبه و درجه است؛ به همین دلیل می‌توان گفت که مؤمنان به نسبت علم، معرفت و یقینی که نسبت به حقیقت دین و ذات خداوند پیدا می‌کنند، دارای درجات مختلفی هستند (والمؤمنون والمؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف وینهون عن المنکر ویقیمون الصلاة ویؤتون الزکاة ویطیعون الله ورسوله أولئک سیرحمهم الله ن الله عزیز حکیم)، یعنی هرچه یقین بیشتری داشته باشند در درجه‌ بالاتری از ایمان هستند. یاوران حضرت صاحب(عج) به درجه‌ای از ایمان رسیده‌اند که هیچ شکی در دل‌شان راه پیدا نمی‌کند: مردانی هستند فولاددل که همة وجودشان یقین به خداست و هیچ شکی در دلشان راه نمی‌یابد، مردانی سخت تر از صخره‌ها...

آن‌ها با معرفت، به خدا ایمان آورده‌اند، و ایمان به خدا در اعماق جان‌شان نفوذ کرده است.

● شهره‌اند به خیر و خوبی

در روایات آمده است که یاران امام مهدی(عج) شناخته شده، خوش‌نام و حسب و نسبشان کاملا معلوم است. آن‌ها صاحب مناصب اجتماعی، اشراف و قضات و حکا‌م‌اند: آن‌ها از افراد نیک نژاد، قاضیان، فرمانروایان و فقهای دین هستند. این مشهور بودن تا اندازه‌ایست که امیر(ع) در مورد آن‌ها می‌فرمایند: آن‌ها در آسمان شناخته شده‌اند و در زمین تا آمدن آن حضرت ناشناخته می‌مانند.

● فاعل به دوستی‌اند

زکات نیز، همچون نماز، نشانة بارز یک مسلمان واقعی و از واجبات است. همان‌طور که با انجام محرمات سقوط می‌کنیم با انجام واجبات هم می‌توانیم، صعود کنیم. وقتی که یک مسلمان از اقامه نماز به رشد، کمال و معراج می‌رسد، از طریق پرداخت زکات (از جمله دیگر واجبات) نیز به این مقامات می‌رسد: « خذ من أموالهم صدقة تطهرهم وتزکیهم» چرا؟

شاید به این دلیل باشد که وقتی زکات می‌دهیم، از دنیاپرستی و بخل دور می‌شویم و دنیا خواهی اثر کمتری روی‌مان دارد. اگر از زاویه‌ دیگری هم بخواهیم به این عمل واجب نگاه کنیم، می‌شود گفت که نهال نوع دوستی، سخاوت، رعایت حقوق دیگران به ویژه فقرا، مستمندان و درماندگان را در خودمان کاشته و یا پرورش پیدا می‌کند.

به همین اساس یکی از صفت‌های بارز اصحاب امام زمان(ع) که از برگزیدگان شاگردان مکتب وحی بوده و الگوی راستین رهپویان طریق انبیا و اولیا هستند، پرداخت زکات است. چنان‌که امام باقر(ع) در تفسیر آیة ۴۱ سورة حج که می‌فرماید: کسانی که چون در زمین به آنان توانایی دهیم، نماز برپا می‌دارند و زکات می‌دهند و به کارهای پسندیده وا می‌دارند و از کارهای ناپسند باز می‌دارند و فرجام همة کارها از آن خداست.

می‌گوید: این آیه دربارة آل محمد(ص) و حضرت مهدی(ع) و اصحاب او است. خداوند، شرق و غرب عالم را تحت سیطره آن‌ها درمی‌آورد و دین را به وسیله آن‌ها در جهان آشکار می‌سازد، و دیگر از ظلم و ستم و بدعت نشانی در روی زمین باقی نمی‌ماند.

● می‌شود من هم... ؟

یادم هست در جسله‌ای در محضر حضرت آیت‌ا... بهجت، از ایشان سوالی پرسیده شد، به این مضمون: آقا راه‌های سیر و سلوک چیست؟ یا چطور می‌شود سالک الی‌ا... شد، شاید باورتان نشود که پاسخ ایشان به نظرم تنها در یک جمله خلاصه شد: واجب را انجام دهید و حرام را نه. این اتفاق و سوال و جواب بعدها در کتابی که در مورد سیر و سلوک و مراتب رسیدن به عرفان بود، هم از قول ایشان آمده بود. شاید این پاسخ در ظاهر خیلی ساده باشد و شما هم مثل خود من با خودتان بگویید که این‌که کاری ندارد. اما باید در عمل ببینید که چه می‌کنید؟ شاید برای کسانی که دوست دارند و می‌خواهند به نوعی به جمع همراهان و یاران حضرت برسند، نسخه‌ درست و قابل تاملی باشد. این‌که در درست و غلط بودن اعمال‌شان دقت کنند، عامل سرعت بخشی باشد به رسیدن به هدف، ان‌شاا....