همراه «همیشه» اول

در طول سالیان متمادی كه اپراتور اول فعالیت می كند تمام توجه خود را به جذب مشترك معطوف كرده و چندان به كیفیت سرویس ها توجهی نشان نداده است, به علاوه, ارائه سرویس های ارزش افزوده نیز جزو اولویت های این اپراتور نبوده است

در طول سالیان متمادی كه اپراتور اول فعالیت می‌كند تمام توجه خود را به جذب مشترك معطوف كرده و چندان به كیفیت سرویس‌ها توجهی نشان نداده است، به‌علاوه، ارائه سرویس‌های ارزش‌افزوده نیز جزو اولویت‌های این اپراتور نبوده است.

بالاخره پس از ۱۳ سال از آغاز فعالیت شركت ارتباطات سیار، نشان تجاری «همراه اول» برای این شركت انتخاب شد.

مسئولین این شركت ضمن اعلام این نام، دلایل بسیاری برای انتخاب آن عنوان كردند از جمله اینكه این شركت اولین اپراتوری بوده است كه به عرضهٔ خدمات موبایل در كشور پرداخته است و از نظر تعداد مشتركان نیز رتبه اول را در منطقه داراست؛ ولی آیا اپراتور اول تلاش نموده است كه در ارائه خدمات با كیفیت، مناسب و متنوع نیز همراه اول مردم باشد؟

در طول سالیان متمادی كه اپراتور اول فعالیت می‌كند تمام توجه خود را به جذب مشترك معطوف كرده و چندان به كیفیت سرویس‌ها توجهی نشان نداده است؛ به‌علاوه، ارائه سرویس‌های ارزش‌افزوده نیز جزو اولویت‌های این اپراتور نبوده است.

البته ذكر این نكته نیز لازم است كه آماده نبودن زیرساخت‌های قانونی لازم برای ایجاد فضای رقابتی كه در زمان صدور پروانه اپراتور دوم به وضوح خود را نشان داد، به نوعی بار توسعه را در طول این سال‌ها بر دوش اپراتور دولتی انداخته بود كه خواه ناخواه به مشكلات و كمبودهایی در ارائه سرویس منجر شده است.

در چنین شرایطی باید ورود اپراتور دوم را كه موجب شد اپراتور دولتی به تكاپو بیفتد و ضمن تلاش برای افزایش كیفیت خدمات خود، قول ارائه سرویس‌هایی همچون GPRS را به مردم بدهد، به فال نیك گرفت. شاید اگر ایرانسل وارد عرصهٔ رقابت با این اپراتور نشده بود، نه تنها این شركت صاحب برند و نام تجاری نمی‌شد، بلكه قیمت ودایع پرداختی خود را نیز كاهش نمی‌داد.

اما نكته قابل توجه و مهم آن است كه اگرچه مهندس صدوقی مدیر عامل «همراه اول» در كنار رونمایی از برند این شركت، از مواردی همچون حذف تعرفه نمایشگر و به‌روزرسانی واگذاری سیم‌كارت خبر داد و انتخاب شماره دلخواه از سوی مشتركان را از برنامه‌های آینده این شركت اعلام كرد، ولی آیا این موارد می‌تواند برگ برنده این اپراتور در عرصه رقابت باشد؟

البته شواهد حاكی از آن است كه اپراتور اول از هم‌اكنون عزم جزم كرده است كه با ثبت‌نام‌های نامحدود و جذب مشتركان جدید بیشتر، فرصتی برای اپراتورهای خصوصی به‌ویژه اپراتور سوم كه در آینده‌ای نزدیك خواهد آمد، باقی نگذارد!

در این شرایط، با وجود آنكه بسیاری از كارشناسان مخابرات از افزایش تعداد مشتركان این شركت به خصوص پس از ابلاغ سایت‌های اصل ۴۴ انتقاد كرده‌اند، ولی همواره مدیران این شركت خصوصی‌‌شدن خود را در آینده‌ای نزدیك، دستاویزی برای فرار از زیر تیغ منتقدان قرار داده‌اند.

قابل توجه آنكه مسئولین شركت ارتباطات سیار، توسعه شبكه خود را در راستای وظیفه دولت برای خدمت‌رسانی به مردم می‌دانند. گویا آنها خود باور دارند كه بخشی از بدنه دولت هستند و تلاش می‌كنند به تنهایی ضریب نفوذ كشور را به اعداد پیش‌بینی شده در برنامه چهارم توسعه برسانند.

حال این سؤال پیش می‌آید كه با چنین پیش‌فرض و برداشتی آیا شركت ارتباطات سیار در طول ۱۳ سال حضور خود در عرصهٔ خدمت‌رسانی دولتی موفق بوده است؟

هنوز زمانی را فراموش نكرده‌ایم كه مردم برای خریدن سیم‌كارت این اپراتور صف‌های طولانی تشكیل می‌دادند و در بعضی سال‌ها نیز اصلاً واگذاری صورت نمی‌گرفت. در حالیكه در طول سال گذشته دو بار ثبت‌نام سیم‌كارت صورت گرفت. اینگونه است كه این سؤال بیشتر خود را نمایان می‌كند كه آیا به واقع تلاش‌های اخیر اپراتور دولتی صرفاً به منظور كسب بازار در رقابت با اپراتورهای خصوصی صورت نگرفته است؟

از سوی دیگر، اگر از كیفیت و نوع سرویس‌های ارائه‌شده هم صرف‌نظر كنیم، كماكان یكی از پایین‌ترین ضریب نفوذ‌های منطقه به كشور ما تعلق دارد كه نشان می‌دهد اپراتور دولتی در افزایش ضریب نفوذ نیز چندان موفق نبوده است.

اپراتور اول منطقه از نظر تعداد مشتركان، رتبه ۱۱ ضریب نفوذ منطقه را دارد و از نظر سرویس‌های ارزش‌افزوده نیز حتی اپراتورهای تازه وارد كشورهایی مانند افغانستان از آن فعال‌ترند.

به نظر‌ می‌رسد هنوز برای رسیدن به جایگاه مطلوب و ارائهٔ سرویس‌ مطابق آنچه سایر اپراتورهای دنیا ارائه می‌دهند راه درازی پیش روی «همراه اول» باقی است.