«لری کینگ» و امپراتوری رسانه

نگاهی دوباره به مصاحبه محمود احمدی نژاد با شبکه «سی ان ان»

پخش مجدد مصاحبه‌ رئیس جمهور با «لری کینگ»، از شبکه‌ی سه سیما بر این گزاره صحه می‌گذارد که مشاوران دولت، این گفتگو را موفقیتی ویژه برای احمدی‌نژاد می‌پندارند و با پخش چندباره‌ آن، این به زعم خود «موفقیت» را به رخ می‌کشند. مگر در این مصاحبه چه گذشته است که شایسته‌ چنین پروژه‌ای است؟

«لری کینگ» مجری با سابقه شبکه‌ «سی ان‌ان» است که با تهیه‌ی نزدیک به چهل هزار گفت‌وگوی رادیویی و تلویزیونی، خود را گزارش‌گری پرتلاش در این عرصه معرفی کرده است. اما برنامه‌ی «اجرای زنده‌ی لری کینگ» داستان دیگری دارد. این برنامه در حقیقت نبض جامعه‌ آمریکاست که کینگ با تجربه‌ فراوان خود به آن دست یافته است.

جامعه‌ای که به دوقلوهای «آنجلینا جولی» همان‌قدر علاقه‌مند است که به هالیوود و حاشیه‌های دو سیاستمداری که در آستانه‌ی کاخ سفید ایستاده‌اند، جامعه‌ای که رسانه، ساعت شماطه دار آن است و عشق، هراس، خواب، لالایی شبانه و سرنوشت خود و فرزندانش را به دامن آن آویخته‌است.

«لری کینگ» رهبر این ارکستر روح نواز برای خانواده‌های آمریکاست. در پی شناختی که او به دست آورده است می‌داند که جامعه‌ آمریکاییِ خسته از تکرار، به دنبال وقایع تازه است. دیگر فیدل کاسترو اهمیت گذشته‌اش را از دست داده است، قذافی به چهره حقیقی‌اش بازگشته است و جنبش‌های سوسیالیستی آمریکای جنوبی نشانی از اقتدار سرخ ها ندارند. پس مردم آمریکا انعکاس ابرجامعگی خود را در چه چیز باید تماشا کنند؟ آینه‌های پیشین همه فروریخته‌اند و انسان امروزِ آمریکا را از دیدن شمایل خود محروم کرده‌اند.

«لری کینگ» نه سیاستمدار است نه شومن، نه دستی در ادبیات دارد و نه سری در هنر. اما آن قدر هوشمند است که در همه‌ی این عرصه‌ها زورآزمایی کند و بداند تا کجا باید پیش رود. تا آن‌جا که خدشه‌ای به باوری وارد نیاورد و ذهنی را به آشوب نکشاند. سوالات او از احمدی نژاد نیز در همین مسیر پیش رفت.

درست از آغاز دور دوم انتخابات نهم ریاست‌جمهوری ایران، رسانه‌های آمریکایی به دنبال احمدی نژاد افتادند تا چهره‌ جدید سیاست کلان ایران را به مخاطبان خود معرفی کنند و مدت کوتاهی بعد، سخنان و رفتار رئیس جمهور نقل رسانه‌های خبری شد.

اما مهم‌تر از همه پرونده‌ی هسته‌ای ایران بود که از اواخر دوران خاتمی با تدبیر نظام و مدیریتی عقلایی در مسیری عزت‌طلبانه و همراه با دیپلماسی فعال و بدون هزینه پیش می‌رفت. با روی کار آمدن احمدی نژاد جریان این پرونده با شعارهای رئیس جمهور گره خورد و شعار محو اسرائیل از سوی دستگاه دیپلماسی کشور، همه چیز را تحت‌الشعاع خود قرار داد.

چنین شد که رسانه‌های آمریکایی موضوعات مورد علاقه‌ مخاطبان خود را یافتند و با برنامه‌ریزی‌های گسترده آن را در ذهن خانواده‌های آمریکایی نهادینه کردند. هر روز با پخش اخبار به ظاهر شایعه‌آمیز و افشاگرانه از یک سو پرونده‌ی هسته‌ای را به شدت سیاسی کردند و از سوی دیگر افکار عمومی را همراه با واهمه‌های خودساخته، پیش بردند.

از همین روست که در مصاحبه‌ «کینگ» با احمدی نژاد سوالات حول سه محور پردازش شده‌اند: رابطه ایران و آمریکا، پرونده‌ هسته‌ای و اسرائیل.

سه محوری که به زعم رسانه‌ها و نیز سیاست‌مداران آمریکا باید زنده بماند، تکرار شود و تکرار شود تا به الگوی غالب بدل شود و از آن هیچ گریزی نباشد.

در این گفت‌وگو جواب‌ها در حاشیه قرار دارد، آن‌چه مهم است موضوعات مورد علاقه‌ بیش از یک میلیون آمریکایی است با طرح سوالاتی که رسانه‌ها آن را به سوالات اساسی جامعه‌ آمریکایی در خصوص ایران بدل کرده‌اند و البته جواب آن‌ها را خود می‌دهند نه رئیس جمهوری اسلامی ایران.

لی‌فلاحیان