دردهای ملت فلسطین

در مقابل فلسطینی ها هم امکانات خود را بسیج کرده اند تا تنفر خویش را از تأسیس اسرائیل به جهانیان اعلام کنند بیشتر فلسطینیان معتقدند مشکلاتی که هم اکنون با آنها دست به گریبانند, به خاطر تأسیس رژیم صهیونیستی است

در حالی رژیم صهیونیستی ۱۵ مه (۲۶ اردیبهشت) را به عنوان روز استقلال خود جشن می گیرد که مردم فلسطین این روز را روز نکبت نامگذاری کرده چرا که تولد این رژیم را عامل تمام مشکلات و بدبختی های خود می دانند. مقامات رژیم صهیونیستی در «روز نکبت» منتظر سفر جرج بوش رئیس جمهور آمریکا و برخی رهبران کشورها و شخصیت های بین المللی به تل آویو هستند تا سالگرد اشغال فلسطین را جشن بگیرند.

در مقابل فلسطینی ها هم امکانات خود را بسیج کرده اند تا تنفر خویش را از تأسیس اسرائیل به جهانیان اعلام کنند. بیشتر فلسطینیان معتقدند مشکلاتی که هم اکنون با آنها دست به گریبانند، به خاطر تأسیس رژیم صهیونیستی است.

«حاج ابومحمود حرب» که ساکن اردوگاه «بلاطه» واقع در شرق شهر نابلس در کرانه باختری رود اردن است، از جمله افراد سالخورده فلسطینی است که خاطرات کودکی خود را برای فرزندان و نوه هایش این طور تعریف می کند: در سال ۱۹۴۸ کودکی بودم که در روستای «مسکه» واقع در ۱۵ کیلومتری جنوب غربی شهر طولکرم (شمال کرانه باختری) زندگی می کردم. هنوز کلید خانه مان را در آن روستا دارم. اما هنگامی که اسرائیل تاسیس شد و صهیونیست ها آمدند به روستای «مسکه»، مجبور شدیم از آنجا برویم.

وی می گوید: من فلسطینی هستم که طی سال های گذشته هویتم در معرض تباهی قرار گرفته است. مثلا من در روستای «مسکه» متولد شده ام، ولی فرزندان و نوه هایم در اردوگاه «بلاطه» به دنیا آمده اند. من این مسئله را چطور می توانم برای آنان توضیح دهم، جز اینکه حقایق را بگویم و تاکید کنم که می خواهند تاریخ را مخدوش سازند و حقایق را وارونه جلوه دهند.

وضعیتی که حاج ابومحمود دارد، همان وضعیتی است که ۷۵۰ هزار فلسطینی دیگر دارند. در حقیقت آنان مجبور شدند در سال ۱۹۴۸ خانه هایشان را ترک کنند. البته باید ۳۵۰ هزار فلسطینی دیگر را به این تعداد اضافه کرد که در سال ۱۹۶۷ آواره شدند. بیشتر این آوارگان در اردوگاه های اردن، لبنان، سوریه و برخی کشورهای عربی و غربی ساکن هستند. اکنون تعداد آوارگان فلسطینی در سراسر جهان بیش از ۵ میلیون نفر هستند.

«علیه الشباطی» زن ۷۲ ساله که در زمان اشغال سرزمین اش تنها یک دختر ۱۲ ساله بود می گوید: یاد و خاطره روستای من که با خاک یکسان شده است و دیگر جایی در نقشه ندارد؛ در ذهن و جانم همیشه زنده است او که هم اکنون در اردوگاه فلسطینیان در برج البراجنه لبنان زندگی می کند می گوید؛ ما همه چیز داشتیم؛ خانه؛ باغ؛ مزرعه و درختان زیتون. ولی امروز چه داریم؛ هیچی!

«جمال الرومی» استاد ۵۱ ساله فلسطینی در اردوگاه پناهندگان العماری در رام الله زندگی می کند. وی که از منزلش در اردوگاه، شهرک یهودی نشین «سپاگوت» را می بیندمی گوید، من هر سال از خانه ام مراسم یهودیان و آتش بازی های «روز نکبت» را مشاهده می کنم و هر بار به یاد خانواده ام می افتم که در سال ۱۹۴۷ میلادی مجبور به ترک زمین هایمان شدند و در آرزوی بازگشت به وطن خود هستند.

بازگشت آوارگان فلسطینی مشکل اساسی در روند گفت وگوهای صلح تشکیلات خودگردان فلسطینی با اسرائیل است چرا که تل آویو نمی خواهد به این حقیقت تن دهد که فلسطینی ها باید به سرزمین مادری خود بازگردند.

در واقع صهیونیست ها از این مسئله واهمه دارند که اکثر ساکنان این سرزمین از آن فلسطینیان شود و این مسئله سبب از بین رفتن هویت رژیم تل آویو گردد.

از سوی دیگر، تولد کودکان فلسطینی در مقایسه با کودکان اسرائیلی خیلی زیاد است و این موضوع می تواند برای تل آویو بسیار خطرناک باشد، بنابراین اسرائیل تمام قطعنامه ها و طرح های عربی را درباره بازگشت آوارگان فلسطینی نادیده گرفته است.

رژیم صهیونیستی در این باره رأساً قوانینی را نیز تصویب کرد از جمله قانونی که براساس آن آوارگان فلسطینی که تمایل دارند به سرزمین مادری خود بازگردند باید ثابت کنند که قبل از ۱۴ ژوئیه ۱۹۵۲ در مناطق تحت حاکمیت اسرائیل ساکن بودند.

اما در ماه مه سال ۲۰۰۰ پارلمان اسرائیل قانون دیگری تصویب کر د که براساس آن ورود آوارگان فلسطینی که قبل از سال ۱۹۶۷ ساکن مناطق تحت حاکمیت اسرائیل بودند به این مناطق ممنوع شد، چرا که تل آویو واهمه دارد که فلسطینیان به طور یکجانبه تشکیل دولت مستقل فلسطینی را اعلام کنند. زیرا طبق قوانین بین المللی دولت مستقل فلسطینی می تواند به آوارگان فلسطینی اجازه دهد به سرزمین مادری خود بازگردند.

یکی از تحلیل گران اسرائیلی در این باره می گوید، بازگشت آوارگان فلسطینی تهدید بزرگی علیه هویت دولت یهودی اسرائیل است، به علاوه اینکه بازگشت آنان آمار جمعیتی فلسطینیان و اسرائیلی ها را برهم خواهد زد. همچنین شکاف میان مسلمانان و اسرائیلی ها را گسترش خواهد داد و حتی امنیت مرزهای ۱۹۶۷ اسرائیل را به خطر می اندازد.

در همین رابطه «باسل عقل» یکی از بنیانگذاران سازمان آزادی بخش فلسطین نیز اظهار داشت، موضوع بازگشت پناهندگان در مذاکرات دوجانبه عنوان نمی شود. و تاکنون هیچ مقامی با آوارگان فلسطینی در مورد تمایل به بازگشت و یا دریافت خسارت سخن نگفته است.

وی افزود، مذاکره کنندگان فلسطینی و صهیونیست پناهندگان را بیشتر به عنوان مانعی بر سر راه طرح احتمالی صلح می دانند.

عقل گفت، ادامه زندگی در اردوگاه های ویژه پناهندگان فلسطینی در کشورهای عربی برای این آوارگان بسیار دشوار شده است و آوارگان فلسطینی بیش از هر زمان دیگری با سختی شرایط زندگی و پایین بودن سطح خدمات مواجهند.